دوره قواعد دروس تکمیلی مسافر

[عزیزانی]

درس 13:
در ترجمه بین دو خبر واو می گذاریم (انه هو التواب الرحیم) همانا او .همان بسیار توبه پذیر ومهربان است.

التواب:​صیغه مبالغه بسیار توبه پذیر /هو ضمیر فصل

انّ :از حروف مشبّهه بالفعل/ه : اسمش محلا منصوب /هو التواب الرحیم خبرش محلا مرفوع جمله اسمیه

هو: مبتدا / یا ضمیر فصل/ التواب :خبر اول / الرحیم : خبر دوم

در ترجمه بین دو خبر کلمه واو میگذاریم


------------------------------------------------
ریشه (ت و ب) با بعضی از حروف جر چه معنایی دارد:

توب: باز گشتن . توبه کردن / فعل ماضی طبق قانون اعلال اعلال به قلب میشود تاب باز گشت

تاب +الی رو کرد .باز گشت .رجوع کرد ( فعل بنده )بازگشت بنده از گناه رو بسوی خدا (طلب پشیمانی کرد)

تاب+علی پذیرفت .قبول کرد. (فعل ربّ ) خدا توبه بنده راپذیرفت (پشیمانی او را قبول کرد.)

--------------------------------------------------

در مورد امّا چه میدانید؟ ان شرط جازم +ما زاید

یاتینّکم :

یأتیَنَّ هم فعل مضارع مبنی بر فتح در محل جزم فعل شرط هست. چرا مبنی بر فتحه؟

چون +نون تأکید ثقیله شده.

نون تأکید ثقیله نون تشدید داریست که بر سرفعل های مضارع و مشتقات آن میاید و برای تأکید بیشتر فعل هست. که در کلاس های مترجمی البته البته محققا قطعا و حتما ...

و صرف آن به این شکل هست:

یَأْتِیَنَّ یَأْتِیَانِّ یَأْتِیُنَّ
تَأْتِیَنَّ تأْتِیَانِّ یَأْتِینانِّ

تَأْتِیَنَّ تَأْتِیَانِّ تَأْتِیُنَّ
تَأْتِیِنَّ تَأْتِیَانِّ تَأْتِیَنانِّ

أأْتِیَنَّ نَأْتِیَنَّ

آیه38)نقش هدیََ چیست؟ فاعل ومرفوع وعلامت رفع آن هم ضمه مقدره بر الف است

روش ساخت ان به این شکل هست:

هُدًى

هُدَیُن

ْ

(ضمه بر یاء ثقیله و حذف میشود)

هُدَیْنْ (دو حرف ساکن حرف عله حذف میشه)

هُدًى (پایه تنوین روی ی اومده به علت این که نشون بده ریشه (ه د ی) هست)

هُدَایَ هُدا اسم هست و منصوب ؛ مفعول به ی ضمیر متصل جری و مضاف الیه

طریقه ساختش هم به این صورت هست

هُدی(الف مقصوره) + ی متکلم چون دو یا کنار هم هست هُدا(الف ممدوده) هُدایَ



لا در لا خوف چیست ؟ لا در اینجا لای مهمله هست و البته بعضی ها هم لای شبیه به لیس گرفته اند و خوفٌ هم اسمش و علیهم خبر آن

تقاوت بین لام مهمله و لام زاید

لام مهمله با لای زایده متفاوت است.


تفاوت در این است که لاء مهمله عمل ندارد یعنی روی کلمه ی بعد خود عمل نمیکند.


و لاء زایده نه عمل میکند و نه معنا دارد و فایده اش تأکید نفی است.


ضمیر شأنیه:

ضمیر همیشه یک جانشینی دارد که جای آن مینشیند وضمیر غائب باید به اسم قبل از ضمیر که مرجع نامیده میشود برمی گردد.

مرجع ضمیر 3 جور است(لفظا /معنا /حکما)

مورد سوم: حکماََ :باید بعد ضمیر جمله ای بیاید که مرجع ضمیر را تفسیر کند .در این صورت اگر ضمیر مونث باشد به آن قصهمی گویند.

مثل (ها) در آیه 46 سوره حج فانّها لاتعمی الابصار (پس همانا قصه چنین است کور نمیشود چشمها)

و در این آیه ها که ضمیر قصه هست