در آستانه بهشت

[گل مريم]

قيامت نزديك است
مؤ لف : على شيرازى

درب باز است ! اما آن چنان اين درب طلايى تو را مجذوب كرده است كه دستگيره ياقوتى اش را بر آن مى كوبى !
عجبا!
اين ديگر صداى چيست ؟
حتما دوباره علمت را تكرار مى كنى تا صداى دلنشين آن دستگيره ، پرده هاى گوشت را نوازش دهد و يك بار ديگر صداى يا على ^{(امالى صدوق ، مجلس 84، از رسول خدا (ص ).)} را بشنوى !

... گويا صاحبخانه اوست كه درب ، نداى يا على را سر مى دهد!

... آن گاه وارد جايى مى شوى كه قرآن مى گفت :
و سار عوالى مغفره من ربكم و جنه عرضها السوات و الارض اعدت للمتقين ؛ ^{(آل عمران 3 آيه 133.)}
بشتابيد به سوى مغفرت پروردگار خود و به سوى بهشتى كه وسعت آن همه آسمان ها و زمين است و باى پرهيزكاران مهيا شده است .

و تو با كوله بار عمل صالح خويش كه در دنيا فراهم نموده اى وارد اين جايگاه عظيم جايى ! عجب منظره اى !

قصرى است از لولو و در آن هفتاد خانه از ياقوت سرخ و در هر خانه ، هفتاد فرش از هر رنگ و بر هر فرش حورالعينى مى باشد و در هر حجره ، هفتاد قسم طعام است و در هر حجره اى نيز، هفتاد خادمه مى باشد. ^{(آيه الله دستغيب ، معادت ص 244.)}

و تازه اين ، گوشه اى از آن بهشت جاودانى است كه تو در دنيا به آن وعده داد بودند و تو با يقين به خدا و قيامت ، دست از پا خطا نمى كردى !

و اكنون اين وعده خداست كه تحقيق يافته است .

[گل مريم]

آرى ، وعده خداى سبحان ، كه در قرآنش مى فرمود:
ان الذين امنواو عملوا الصالحات يهدي هم ربهم بايمانهم تجرى من تحتحم الانهار جنات النعيم ؛ ^{(يونس 10 آيه 9)}

آنان كه خدا ايمان آورده و عمل صالح انجام دادند، خداوند به سبب همان ايمان ، آن ها را به راه سعادت و طريق بهشت رهبرى كند، تا به نعمت هاى ابدى و هميشگى بهشتى كه نهرها از زير درختانش جارى است ، متنعم گردند.

... منظره هاى زيباى بهشتى ، تو را وا مى دارد تا به طرف جلو حركت كنى ، و تو باز ادامه مى دهى ؛ نهرهاى زيبا و درختان سرسبزى را مى بينى كه تاكنون آن ها را نديده بودى !

ان فى الجنه مالا عين رات و لا اذن سمعت و لا خطر على قلب احد ^{(نهج الفصاحه ، حديث شماره 868.)}
در بهشت چيزهايى وجود دارد كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه در خاطر كسى گذشته است .

ظرف هاى طلا و نقره روى هم چيده شده است ، متكاها در كنار هم به صورت مخصوصى گذارده شده اند و فرش هاى بسيار عالى و زيبا گسترده شده است .

و جوى هايى پر از شير و شراب ناب و عسل خالص و پاك :
فيها انهار من ماء غير اسن و انار من لبن لم يتغير طعمه و انهار من خمره لذة للشاربين و انهار من عسل مصفى ؛ ^{(محمد (ص ) 47 آيه 15.)}

در آن ، نهرهايى از آب صاف و خالص است كه بدبو نشده و نهرهايى از شير كه طعم و مزه آن دگرگون نگشته و نهرهايى از شراب كه مايه لذت نوشتگان است ، و نهرهايى از عسل مصفا.

[گل مريم]

درخت هايى كه شاخه هايش همواره به هم مى خورد و ريشه هاى آن ها در سواحل نهرهاى بهشت درميان خاك هايى آميخته با مشك فرو رفته است و خوشه هايى از مرواريدهاى تركه به شاخه هاى كوچك و بزرگ و محكمش ‍ آويخته شده اند و ميوه هاى گوناگونى كه از درون غلاف هاى خود سر برون كرده اند.

و تو بدون اين كه به خود زحمت چيدن را بدهى ، اراده اى مى كنى و از آن ميوه ها مى خورى !

و سپس دست هاى خود را با طلا و مرواريد مى آرايى و لباس حرير به تن مى كنى ^{(حج 22 آيه 24.)}

و در بهشتى كه از طلا و نقره به وجود آمده است و گل آن مشك خالص و خوشبو و سنگريزه آن از لولو و ياقوت و خاك آن زعفران است ^{(نهج الفصاحه . حديث شماره 1327.)} به راهت ادامه مى دهى ...^{(آيه الله دستغيب ، قيامت و قرآن ، ص 27.)}

... آرى ، اين جايگاه توست !
جايگاهى كه از گوشت لذيذ پرنده ها هر اندازه و از هر نوع و در هر وقت و رد جاى از بهشت كه بخواهى موجود است :

و لحم طير ما يشتعون ؛ ^{(واقعه 56 آيه 21.)}
و گوشت پرنده هر چه بخواند.

و تو با صورتى درخشان و سفيد و شاداب و زيبا، در آن مكان بزرگ به نعمت هاى الهى چشم مى دوزى و با لب هاى خندان به آن نعمت ها خيره مى شوى و حورى ات را طلب مى كنى ؛ زيرا در آن جا ديگر خستگى و درد سر و رنج و مشقت ، در كار نيست و تو هر چه را كه طلب كنى برايت مهياست .

و فيها ما تشتهيه الانفس و تلذ الا عين ؛ ^{(زخزف 43 آيه 71.)}
هر چه را كه انسان ميل و اراده كند و از هر چه كه چشم لذت ببرد ، در آن جا هست .

[گل مريم]

و همسر زيباى تو حورالعين كه هفتاد حله پوشيده و هر حله بوى جداگانه اى دارد، با بدنى لطيف و نورانى به كنار تو مى آيد و با تبسمش ‍ قصرت را روشن مى كند...

... و تو بى گمان با او به كنار تخت سلطنت خويش كه طول آن يك ميليون و عرضش دو هزار زرع و ميخ ‌هاى جواهرنشان است ، مى روى و آن تخت هم از خوشحالى از ارتفاعى كه پانصد سال فاصله است به سرعت پايين مى آيد و شما دو تن بر آن قرار مى گيرد.

و آن گاه است كه حور تو را در بر مى گيرد و مى گويد:
به خدا سوگند كه كسى از تو زيباتر سراغ ندارم ! سپاس خداى را كه چنين همسرى را نصيب من گردانيد. ^{(عبدالعلى بن العروسى الحويزى ، تفسير نور الثقين ، 5، ص 198.)}

و تو حيرانى كه به او چه بگويى !

و در آن جا به ياد سخن رسول خدا (ص ) مى افتى كه مى گفت :
لو ان امراة من نساء الجنه اشرفت الى الارض لملات الارض منن ريح السك و لا ذهبت ضوء الشمس و القمر؛^{(نهج الفصاحه ، حديثشماره 2302.)}
اگر زنى از زنان بهشت بر زمين را از بوى مشك پر كند و نور خورشيد و ماه را در پرتو نور خود محو سازد.

... و تو شكر خدايت را به جا مى آورى كه نعمت هاى بى شمارى به تو ارزانى داشت و غم و اندوهت را از ميان برد و سپاسگزار قرآن مى شوى كه در دنيا تو را به راست هدايت نمود و تو را به ايمان و عمل دعوت كرد تا به اين جا بيايى و از نعمت هاى الهى بهره مند گردى .

قرآنى كه پياپى در بسيارى از آيه هاى خود ^{(ر.ك : بقره 2 آيه 2، نساء 4 آيه 57، 95، و 116؛ اعراف 7 آيه 42؛ توبه آيه 72، 100 و 111؛ يونس 10 آيه ؛ هود 11 آيه 23؛ ابراهيم 14 آيه 23؛ كهف 18 آيه 107؛ حج 22 آيه 14، 23، 24، 56، عنكبوت 29 آيه 58، روم 30 آيه 15؛ سجده 32 آيه 19؛ سبا 34 آيه 19 سبا 34 آيه 4؛ ص 38 آيه 28 غافر 40 آيه 40؛ شورى 24 آيه 22؛ محمد 47 آيه 12؛ تغابن 64 آيه ؛ بروج 85 آيه 11.)}تو را به ايمان و عمل دعوت كرد و به ايفاى مسئوليت و تلاش در راه آن واداشت و نتيجه آن را بهشت جاويد دانست !

[گل مريم]

و از خود نيز خشنود مى گردى و با پروردگارت زمزمه مى كنى كه :

خدايا! سپاس تو را، كه توانستم در مسير تو و مسير رسول تو و مسير ائمه تو، گام بردارم و براى تو باشم و جانم را راى تو فدا كنم !

... در حال زمزمه و راز و نياز با خود و سپاس گزارى از پروردگارت به سر مى برى كه جمع ملائك ، نگاهت را به سوى خود جلب مى نمايند.

آن ها آمده اند تا از تو اجازه ملاقات بگيرد و به تماشاى جمال زيباى تو بنشيند، و تو به آن ها اجازه مى دهى و آنان فوج فوج به ديدارت مى شتابند و بر تو درود مى فرستند و تهنيت مى گويند. ^{(رعد 13 آيه 23.)}

زيرا تو با پرسيدن خدايت به مقامى رسيده اى كه افراد كمى به آن دست يافته اند و به جاى آمده اى كه نه خورشيدى مى بينى كه از گرمى آن ناراحت شوى و نه سرمايى وجود دارد و نه خستگى و رنج و ملالت و دلزدگى حس ‍ خواهى كرد و نه با بيمارى و پيرى و مرگ رو به رو خواهى شد، بلكه پيوسته در ميان انبوه نعمت ها خواهى زيست و از اين جايگاه خوشايند كه سر منزل مقصود تلاش هاى گذشته توست ، بيرون نخواهى رفت .

آرى !
جاى هميشگى و ابدى تو اين جاست ، هم اكنون تو با عمل صالح و تقواى خود به مقامى رسيده اى كه جهنمى ها در حسرت از دست دادن آن در سوز و گدازند و از تو طلب شفاعت دارند، و تو مى گويى : خداوند سبحان اين نعمت هاى زيبا و لذيذ را براى شما حرام كرده است !

... و تو آسوده خاطره و با خيالى راحت از آن نعمت ها استفاده مى كنى و براى هميشه از رنج و مشقت كارهاى فرساينده و تلاش معاش و مجاهدت شبانه روزى در راه اداى تكليف ، آسوده اى .

آن چه كه هست ، عشق است و عشق ،

ياد خدا و تسبيح او،

و همواره بودن با پيامبر (ص ) و على (ع )،

و همگام بودن با شيعيان على (ع )...