أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ

قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِ‌يلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّـهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَ‌ىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٩٧﴾

جمله ی:قُلْ... محلی براش نیست و استینافه
وجمله ی: مَن كَانَ عَدُوًّا در محل نصب مقول القول
وجمله ی: كَانَ عَدُوًّا در محل رفع خبر مبتدا مَن
و جواب شرط محذوف تقدير اینست که فليمت غيظا (پس باید بمیرد از جهت خشم)
وجمله ی إِنَّهُ نَزَّلَهُ محلی برایش نیست و تعلیلیه هست
وجمله ی: نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ در محل رفع خبر إِنَّ

جِبْرِ‌يلَ: اسم اعجمی صرف نمی شود، جبر معنای عبد و ايل اسمی من اسماء خداست.
إِذْنِ: مصدر سماعی برای فعل أذن يأذن
بُشْرَ‌ىٰ: اسم به معنى خبر شاد، بعضی اوقات هم تأویل به مصدر میشود یعنی مبشراً

خب در قواعد مشکلی نیست و در دروس گذشته نکاتش گفته شده.