عربها بسيارى از مسائل مربوط به معارف را از اينها سؤال مىكردند و عقيده داشتند اينها دانشمندند. آيه بنابر اين عقيدۀ مشركين مىگويد كه پيغمبر اسلام(ص) بشر و از جنس شماست. اگر در پيامبرى او ترديد داريد، از يهود و از اهل كتاب بپرسيد كه پيغمبران آنها چه كسانى هستند و بودند، آنان به شما خواهند گفت. اين ظاهر آيه است. پس آيه بر حسب ظهر به مشركين و مسئلۀ نبوّت و رجوع مشركين به اهل كتاب مقيّد مىشود.
اما ما طبق قانون «سبر و تقسيم» ويژگىهاى آيه را بررسى مىكنيم تا مشخص شود كدام يك از اين ويژگىها در هدف آيه دخالت دارد و كدام يك ندارد. آنهايى كه دخالت ندارند، حذفشان مىكنيم؛ براى مثال آيا خطاب به مشركين خصوصيتى دارد؛ يعنى مشرك بودن در مخاطب بودن به اين آيه خصوصيتى دارد؟ قطعاً ندارد، چرا؟ چون آنچه موجب شده آيه به مشركين اين سخن را بگويد، جهل آنها است نه شرك آنها. پس مشرك بودن در هدف آيه دخالت ندارد و آنچه دخالت دارد، جهل آنها است.