مردان الهى ((ويژگيهاى روحى امام رضا (عليه السلام)))

[گل مريم]

فصل سوم: مردان الهى ((ويژگيهاى روحى امام رضا (عليه السلام)))

18: ادب امام (عليه السلام)

ابراهيم بن العباس قال:
و لا راءيته (ابا الحسن الرضا (عليه السلام)) شتم اءحدا من مواليه و مماليكه قط، و لا راءيته تفل قط و لا راءيته تفل قط و لا راءيته تفل قط و لا راءيته يقهقه فى ضحكه بل كان ضحكه التبسم...

ابراهيم بن عباس مى گويد:

امام رضا (عليه السلام) را هرگز نديدم كه يكى از غلامان و خدمتكارانش را ناسزا بگويد و يا آب دهانش را به زمين انداخته و در خنده اش قهقه نمايد بلكه خنده او تبسم بود.

عيون اخبار الرضا 2: 197 ضمن ح 7

[گل مريم]

19: اخلاق امام (عليه السلام)

قال ابن ابى الحديد:
على بن موسى كان اءعلم الناس، و اءسمى الناس، و اءكرم الناس اءخلاقا.

ابن ابى الحديد معتزلى يكى از علماى بزرگ اهل سنت مى گويد:

على بن موسى الرضا (عليه السلام) داناترين، با سخاوت ترين و بزرگوارترين مردم از جهت اخلاق و رفتارهاى انسانى بود.


شرح نهج البلاغه 15: 291

[گل مريم]

20: زهد امام (عليه السلام)

قال ابن شهر آشوب: و لقيه سفيان الثورى فى ثوب خز فقال:
يابن رسول الله! لو لبست ثوبا اءدنى من هذا، فقال (عليه السلام): هات يدك.
فاءخذ بيده و اءدخل كمه فاذا تحت ذلك مسح، فقال (عليه السلام): يا سفيان! اءلخز للخلق و المسلح للحق.

ابن آشوب مى گويد:
سفيان ثورى امام (عليه السلام) را در لباس خز مشاهده كرد گفت اى فرزند پيامبر! اگر لباسى بى ارزشتر از اين مى پوشيدى (بهتر بود) امام (عليه السلام) فرمود: دستت را بياور، سپس دستش را گرفت و آن را زير آستينش ‍ برد، در زير آن، لباس خشن پشمى را ملاحظه كرد امام فرمود: اى سفيان لباس خز براى مردم است و لباس خشن براى خداست.


مناقب ابن شهر آشوب 4: 360

[گل مريم]

22: ساده زيستى امام (عليه السلام)

عن اءبى عباد، قال:
كان جلوس الرضا (عليه السلام) فى الطيف على حصير و فى الشتاء على مسح، و لبسه الغليظ من الثياب حتى اذا للناس تزين لهم.

از ابى عباد نقل شده كه گفت:
بساط امام رضا (عليه السلام) در تابستانها حصير و در زمستانها گليم پشمى و پوشش آن بزرگوار لباس خشن بود،
و هنگامى كه براى مردم ظاهر مى شد خودش را براى آنان مى آراست.


عيون اخبار الرضا 2:192 ح 1

[گل مريم]

23: مسواك نماز امام (عليه السلام)

كان للرضا (عليه السلام) خريطة خمس مساويك مكتوب على كل واحد منها اسم صلاة من الصلوات الخمس، يستاك به عند تلك الصلاة.

امام رضا (عليه السلام) ظرف پوستى مخصوصى داشت كه در آن پنج عدد مسواك بود
و بر روى هر يك از آنها نام يكى از نمازهاى پنجگانه نوشته شده بود كه هنگام هر نمازى با مسواك مخصوص آن نماز، مسواك مى زد.


مكارم الاخلاق: 50

[گل مريم]

24: استعمال عطر و گلاب

روى الصولى عن جدته، و كانت تساءل عن اءمر الرضا (عليه السلام) كثيرا فتقول:
ما اءذكر منه شيئا الا اءنى كنت اءراه يتبخر بالعود الهندى النى ء و يستعمل بعده ماء ورد و مسكا...

صولى از مادر بزرگ خود روايت مى كند كه از او درباره امام رضا (عليه السلام) زياد سؤ ال مى شد و او مى گفت:
چيزى از او بياد ندارم مگر اينكه او را مى ديدم با عود هندى روغنى بخور مى كرد و پس از آن گلاب و مشك استعمال مى كرد.


مكارم الاخلاق: 40

[گل مريم]

25: حجامت امام (عليه السلام)

روى الاءنصارى و قال:
كان الرضا (عليه السلام) ربما يتبيغه الدم فاحتجم فى جوف الليل.

انصارى روايت كرد و گفت:
بعضى از وقتها كه خون امام رضا (عليه السلام) به هيجان مى آمد، در وسط شب حجامت مى گرفت.


مكارم الاخلاق:73

[گل مريم]

26: نقش نگين امام (عليه السلام)


عن يونس بن عبد الرحمان قال:

ساءلت اءباالحسن الرضا (عليه السلام) عن نقش خاتمه و خاتم اءبيه؟

قال (عليه السلام):

نقش خاتمى "ما شاء الله لا قوة الا بالله." و نقش خاتم اءبى "حسبى الله"

و هو الذى كنت اءختم به.

يونس بن عبدالرحمان مى گويد: از امام رضا (عليه السلام) نقش نگين انگشتر خود و پدرش را پرسيدم؟

امام (عليه السلام) فرمود:

نقش نگين انگشتر من اين است: "ما شاء الله لا قوة الا بالله" آن چه را كه خدا بخواهد آن خواهد شد و هيچ قدرتى براى غير خدا وجود ندارد و نقش
نگين انگشتر پدرم "حسبى الله" خدايم كفايت مى كند.
و آن همان انگشترى است كه با آن مهر مى زنم.

وسائل الشيعه 3: 410 ح 3

[گل مريم]

27: انگور غذاى محبوب امام (عليه السلام)



روى عن محمد بن الجهم اءنه قال:

كان الرضا (عليه السلام) يعجبه العنب.


از محمد بن جهم نقل شده كه گفته است:

امام رضا (عليه السلام) (از ميان ميوه ها) انگور را بيشتر دوست مى داشت.


بحار الانوار 49:308

[گل مريم]

28: امام (عليه السلام) و نام خدا



قال الحرانى:

و كان (عليه السلام) اذا اءراد اءن يكتب تذكرات حوائجه كتب: بسم الله الرحمن الرحيم، اءذكر ان شاء الله، ثم يكتب ما يريد.


ابن شعبه حرانى مى گويد:

امام رضا (عليه السلام) هر وقت كه مى خواست نيازمندى هايش را يادداشت كند اين چنين مى نوشت:

بسم الله الرحمن الرحيم ان شاء الله به خاطر مى آورم.

سپس هر چه را مى خواست مى نوشت.



تحف العقول: 443