اول اينكه آيات و سورههاى قرآن کريم در مناسبتهاى مختلف و به عنوان علاج حادثه يا واقعهاى نازل شده است. اين موجب مىشود دلالت آيه، نوعى وابستگى پيدا بكند با شأن نزول آن. اگر اينطور شد، دلالت هميشگى قرآن کريم كه پيامى جاودانى باشد، مقدارى زير سؤال مىرود. لذا پيغمبر اكرم(ص) فرمودند: «عنايت شما فقط به اين اسباب نزول نباشد. در پس پرده يك معناى عامى وجود دارد كه جنبۀ شمولى دارد و براى هميشه است.» لذا ابوبصير از امام صادق(ع) سؤال مىكند: «اين كه پيغمبر اكرم(ص) فرموده است: ما فى القرآن آية الاولها ظهر وبطن، يعنى چه؟» امام عليه السلام مىفرمايند: «ظهره تنزيله وَبطنه تأويله»؛ يعنى ظاهر قرآن و ظهر قرآن همان دلالتى است كه با رعايت و عنايت به شأن نزولها روشن مىشود كه تقريباً مىتوان نوعى مقطعىبودن و محدوديت از آن فهميد؛ ولى قرآن به اين اكتفا نكرده است.
نقل قول
شبکه های اجتماعی
لینک های مهم
درباره ما
پست الکترونیکی مدیریت سایت : info@shahrequran.ir