مسابقه دعا شناسی(طرح سؤال دوم)

[گل مريم]

اولین سؤال مسابقه


كجاست محوكننده آثار انحراف و هواهاى نفسانى، كجاست قطع‏ كننده دام هاى دروغ و بهتان، كجاست نابودكننده سركشان و سرپيچى ‏كنندگان، كجاست ريشه‏ كن ‏كننده اهل لجاجت و گمراهى، و بى‏ دينى كجاست عزّت ‏بخش دوستان، و خواركننده دشمنان، كجاست گردآورنده سخن بر پايه تقوا، كجاست در راه خدا كه از آن آمده شود، كجاست جلوه خدا، كه دوستان به سويش روى آورند، كجاست آن وسيله پيوند بين‏ زمين و آسمان، كجاست صاحب روز پيروزى، و گسترنده پرچم هدايت، كجاست گردآورنده پراكندگى‏ صلاح و رضا، كجاست خواهنده خون پيامبران و فرزندان پيامبران، كجاست خواهنده خون‏ كشته در كربلا، كجاست آن پيروز شده بر هر كه به او ستم كرد و بهتان زد، كجاست آن مضطّرى كه اجابت شود هنگامى كه دعا كند، كجاست سرسلسله مخلوقات، داراى نيكى و تقوا، كجاست فرزند پيامبر برگزيده، و فرزند على‏ مرتضى، و فرزند خديجه روشن جبين، و فرزند فاطمه كبرى؟



نام دعا و متن عربی آن را نوشته و توضیح دهید که دعا از کدام بزرگوار نقل شده است.



لطفا پاسخ ها را در همین تاپیک بگذارید و هر کدام از شما عزیزان که در مسابقه شرکت میکنید پاسختان را در داخل این پوشش قرار دهید تا نمایان نباشد و دوست دیگر نیز بتواند پاسخگو باشد.

pirلطفا دوستان عزیز تا خودتان پاسخ را نگذاشتید داخل پوشش نفر قبل را نگاه نکنید. تقلب

از عتیق گرامی و سجادی عزیز تشکر میکنم بابت این که پاسخ سؤال را در تاپیک قرار داده اند.

[مارال]

دعای ندبه،انّه الدعاء لصاحب الزمان»(عج)،لازم است به عبارتي كه ابن بزوفري قبل از اين دعا آورده است، بپردازيم.وي قبل از آوردن متن دعاي ندبه چنين مي‏گويد:
«انّه الدعاء لصاحب الزمان (صلوات اللَّه عليه) و يستحب أن يدعي به في الاعياد الاربعة...»[15]
مرحوم بزوفري چنين گفته كه دعاي ندبه، دعايي است براي حضرت صاحب الزمان‏عليه‏السلام و مستحب است آن را در عيدهاي فطر، قربان، غدير و روز جمعه بخوانند.
بر اهل دقت پوشيده نيست كه در عبارت: «انّه الدعاء لصاحب الزمان صلوات اللَّه عليه»، دو احتمال وجود دارد كه عبارتند از:
1) اين دعاي شريف، دعايي است كه از جانب امام زمان‏(عليه‏السلام) انشاء شده است.
2) اين دعا، دعايي است كه براي وجود مقدس امام زمان‏(عليه‏السلام) انشاء شده است، نه اين‏كه انشاء اين دعا از طرف آن حضرت صورت گرفته باشد.
امّا از آن‏جا كه مرحوم«ابن بزوفري» در ادامه مي‏فرمايد:
«و يستحب أن يدعي به في الاعياد الاربعة».
مستحب است كه اين دعا در عيدهاي چهارگانه خوانده شود.
معلوم مي‏گردد كه در نگاه مرحوم «ابن بزوفري»، انشاء اين دعاي شريف از جانب كسي غير از امام معصوم‏(عليه‏السلام) نبوده است؛ زيرا بزرگان اصحاب اماميه هيچ‏گاه در رابطه با دعايي كه از جانب شخصي غير از معصوم(‏عليه‏السلام) صادر شده باشد، نمي‏گويند «مستحب است آن را فلان وقت معيّن بخوانيد».
بنابراين، به دو قرينه، احتمال اين‏كه دعاي ندبه از سوي شخص ديگري غير از امام معصوم(‏عليه‏السلام) صادر شده باشد، مردود است:
1) اين‏كه مي‏فرمايد: «يستحب»؛ ظاهر اين كلمه مي‏رساند كه اين دعا از جانب معصوم صادر شده است؛ زيرا محكوم كردن هر كدام از افعال و أذكار به هر يك از احكام خمسه (وجوب و حرمت، استحباب، كراهت، اباحه) از امور توقيفيه مي‏باشد كه فقط بايد از جانب اولياي خدا صورت گيرد.
2) اين‏كه براي قرائت اين دعا، زمان خاص (اعياد اربعه) بيان شده و دعايي كه از جانب غير معصوم انشاء شده باشد، نمي‏تواند از چنين ويژگي برخوردار باشد.
دعاي ندبه، انشاء كدام امام است؟
امّا اين‏ كـه اين دعاي شريف از جانب كدام يك از معصومين‏(عليهم‏السلام) صادر شده است، باز هم به روشني معلوم نيست.
از ظاهر عبارت مرحوم «ابن بزوفري» آشكار مي‏شود كه اين دعا از امام زمان(‏عليه‏السلام) است. در اين صورت، بايد بگوييم: اين دعاء نيز از توقيعاتي است كه از جانب حضرت صاحب الامر(عليه‏السلام) براي مرحوم ابن بزوفري كه در زماني نزديك به غيبت صغري‏ مي‏زيسته، صادر شده است همانند توقيعاتي كه براي مرحوم شيخ مفيد صادر شده‏اند.
احتمال دوم اين‏است كه اين دعا از سوي امام صادق‏(عليه‏السلام) صادر شده باشد؛ همان‏طور كه مرحوم مجلسي در كتاب «زاد المعاد» فرموده است.[16]
هر چند بعضي خواسته‏اند احتمال دوم را به خاطر ناسازگاري بعضي از مضامين دعا با صدور از جانب امام صادق(‏عليه‏السلام) مردود سازند، ولي بر اهل تحقيق روشن است كه اين اشكالات قابل توجيه است؛ زيرا نظير چنين مضاميني در موارد ديگر از امام صادق‏(عليه‏السلام)[17] و ديگر ائمه(‏عليهم‏السلام) نقل شده است. امّا به هر حال آن‏چه از سند دعاي ندبه معلوم مي‏شود، اين است[18] كه اين دعا، دعاي غير مأثور نيست، بلكه دعايي است كه از جانب يكي از ائمه هدي(‏عليهم‏السلام) نقل شده است. علاوه بر اين، با دقّت در متن اين دعاي شريف به آساني آشكار مي‏شود كه چنين مضمون بلند و ملكوتي، خود از جمله تأييدات غيرقابل انكار بر صدور دعاي ندبه از سوي امام معصوم‏(عليه‏السلام) است.،أَیْنَ طَامِسُ آثَارِ الزَّیْغِ وَ الْأَهْوَاءِ أَیْنَ قَاطِعُ حَبَائِلِ الْکِذْبِ [الْکَذِبِ‏] وَ الافْتِرَاءِ أَیْنَ مُبِیدُ الْعُتَاةِ وَ الْمَرَدَةِ أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنَادِ وَ التَّضْلِیلِ وَ الْإِلْحَادِ أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ أَیْنَ جَامِعُ الْکَلِمَةِ [الْکَلِمِ‏] عَلَى التَّقْوَى أَیْنَ بَابُ اللَّهِ الَّذِی مِنْهُ یُؤْتَى أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِی إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْأَوْلِیَاءُ أَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ أَیْنَ صَاحِبُ یَوْمِ الْفَتْحِ وَ نَاشِرُ رَایَةِ الْهُدَى أَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَ الرِّضَا،
أَیْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِیَاءِ أَیْنَ الطَّالِبُ [الْمُطَالِبُ‏] بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ أَیْنَ الْمَنْصُورُ عَلَى مَنِ اعْتَدَى عَلَیْهِ وَ افْتَرَى أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا أَیْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ [الْخَلائِفِ‏] ذُو الْبِرِّ وَ التَّقْوَى أَیْنَ ابْنُ النَّبِیِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِیجَةَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَةَ الْکُبْرَى