دعای ندبه

[گل مريم]

زيارتى است كه سيّد ابن طاوس نقل كرده و فرموده: زائر دو ركعت نماز بخواند، و پس از آن بگويد:
«سلام اللّه الكامل التّامّ الشّامل» تا آخر، و ما اين زيارت را در فصل هفتم از باب اول،به عنوان استغاثه به آن حضرت‏از كتاب«كلم طيّب» نقل كرديم، به آنجا رجوع شود.
مؤلّف گويد: سيّد ابن طاووس در كتاب «مصباح الزائر» فصلى دراعمال سرداب مقدّس آورده و در آن فصل شش زيارت نقل كرده، پس از آن فرموده: دعاى ندبه به اين فصل ملحق‏مى‏شود، و همچنين زيارتى كه هر روز، مولاى ما صاحب الامر پس از نماز صبح به آن زيارت مى‏شود، و آن زيارت هفتم‏حساب مى‏شود،
و دعاى عهدى كه به خواندن آن در حال غيبت امر شده، و دعايى كه آن را وقتى كه مى‏خواهند از آن حرم شريف بازگردند بخوانند، آنگاه در كتاب خود به ذكر اين چهار عمل شروع كرده است:
چهار عمل عبارتند از:
1-دعاى ندبه،
2-زيارت پس از نماز صبح،
3-دعاى عهد،
4-دعاى هنگام خروج از حرم
ما هم در اين كتاب مبارك از آن بزرگوار پيروى كرده‏و آن چهار عمل را ذكر مى‏كنيم:

[گل مريم]

عمل اول:
دعاى ندبه است. مستحب است دعاى ندبه را در چهار عيد، يعنى فطر و قربان و غدير و روز جمعه بخوانند،

و دعا اين است:
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ نَبِيِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيما اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُكَ فِي أَوْلِيَائِكَ الَّذِينَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِكَ وَ دِينِكَ إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِيلَ مَا عِنْدَكَ مِنَ النَّعِيمِ الْمُقِيمِ الَّذِي لا زَوَالَ لَهُ وَ لا اضْمِحْلالَ بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَيْهِمُ الزُّهْدَ فِي دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَكَ ذَلِكَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّكْرَ الْعَلِيَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِيَا وَ أَهْبَطْتَ عَلَيْهِمْ مَلائِكَتَكَ وَ كَرَّمْتَهُمْ بِوَحْيِكَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرِيعَةَ [الذَّرَائِعَ‏] إِلَيْكَ

ستايش خاص خدا، پروردگار جهانيان است، و درود و سلام خدا، سلامى كامل، بر سرور ما محمد، پيامبرش و اهل بيت او، خدايا تورا ستايش، بر آنچه به آن‏ جارى شد قضاى تو درباره اوليايت، آنان‏كه تنها براى خود دينت برگزيدى، آنگاه كه‏براى ايشان اختيار كردى، فراوانى نعمت پابرجايى كه نزد توست، نعمتى كه تباهى و نابودى ندارد، پس ازآنكه بى‏ميل بودن نسبت به رتبه‏هاى اين دنياى فرومایه، و زيب و زيورش را با آنان شرط نمودى، آنان هم‏آن شرط را از تو پذيرفتند، و تو هم وفا نمودن به آن را از جانب آنان دانستى، پس قبولشان كردى، و مقرّب درگاهشان نمودى، و براى آنان ياد والا، وثناى روشن پيش آوردى، و فرشتگانت را بر آنها فرو فرستادى، و به وحى‏ات اكرامشان فرمودى، و به دانشت به آنان عطا كردى، و ايشان‏را دست آويز به سويت

[گل مريم]

وَ الْوَسِيلَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ فَبَعْضٌ أَسْكَنْتَهُ جَنَّتَكَ إِلَى أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْهَا وَ بَعْضٌ حَمَلْتَهُ فِي فُلْكِكَ وَ نَجَّيْتَهُ وَ [مَعَ‏] مَنْ آمَنَ مَعَهُ مِنَ الْهَلَكَةِ بِرَحْمَتِكَ وَ بَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِكَ خَلِيلا وَ سَأَلَكَ لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ فَأَجَبْتَهُ وَ جَعَلْتَ ذَلِكَ عَلِيّا وَ بَعْضٌ كَلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَةٍ تَكْلِيما وَ جَعَلْتَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ رِدْءا وَ وَزِيرا وَ بَعْضٌ أَوْلَدْتَهُ مِنْ غَيْرِ أَبٍ وَ آتَيْتَهُ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْتَهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَ كُلٌّ [وَ كُلا] شَرَعْتَ لَهُ شَرِيعَةً

و وسيله به جانب خشنودى ‏ات قرار دادى، پس بعضى را در بهشت جاى دادى، و بعضى را براى خود دوست صميمى گرفتى، و از تو درخواست نام نيك، در ميان آيندگان كرد، و تو درخواست او را اجابت نمودى، و نامش‏ را بلند آوازه كردى، و با بعضى از ميان درخت سخن گفتى، سخن گفتنى خاص، و براى او برادرش را ياور و وزير قرار دادى، و بعضى را بدون پدر به وجود آوردى، و دلايل آشكار به او عنايت فرمودى و به روح القدس او را تأييد نمودى، و براى همه آنان شريعت مقرّر كردى،

[گل مريم]

وَ نَهَجْتَ لَهُ مِنْهَاجا وَ تَخَيَّرْتَ لَهُ أَوْصِيَاءَ [أَوْصِيَاءَهُ‏] مُسْتَحْفِظا بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ [مُسْتَحْفَظا بَعْدَ مُسْتَحْفَظٍ] مِنْ مُدَّةٍ إِلَى مُدَّةٍ إِقَامَةً لِدِينِكَ وَ حُجَّةً عَلَى عِبَادِكَ وَ لِئَلا يَزُولَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَ يَغْلِبَ الْبَاطِلُ عَلَى أَهْلِهِ وَ لا [لِئَلا] يَقُولَ أَحَدٌ لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولا مُنْذِرا وَ أَقَمْتَ لَنَا عَلَما هَادِيا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزَى إِلَى أَنِ انْتَهَيْتَ بِالْأَمْرِ إِلَى حَبِيبِكَ وَ نَجِيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ،

و راه را روشن و واضح ساختى، و جانشينانى اختيار كردى، نگهبانى پس از نگهبان، از زمانى تا زمانى‏ ديگر، براى برپا داشتن دينت، و حجّتى بر بندگانت، براى اينكه حق از جايگاهش برداشته نشود، و باطل بر اهل حق‏ پيروز نگردد، و احدى نگويد چه مى‏ شد اگر براى ما پيامبرى بيم‏ دهنده مى‏ فرستادى، و پرچم هدايت براى ما برپا مى‏ نمودى‏ تا بر اين اساس از آياتت پيروى مى‏ كرديم، پيش از آنكه خوار و رسوا شويم، تا اينكه مقام رسالت و هدايت را به حبيب و برگزيده ‏ات‏ محمد(درود خدا بر او خاندانش) را رساندى،

[گل مريم]

فَكَانَ كَمَا انْتَجَبْتَهُ سَيِّدَ مَنْ خَلَقْتَهُ وَ صَفْوَةَ مَنِ اصْطَفَيْتَهُ وَ أَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَيْتَهُ وَ أَكْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ قَدَّمْتَهُ عَلَى أَنْبِيَائِكَ وَ بَعَثْتَهُ إِلَى الثَّقَلَيْنِ مِنْ عِبَادِكَ وَ أَوْطَأْتَهُ مَشَارِقَكَ وَ مَغَارِبَكَ وَ سَخَّرْتَ لَهُ الْبُرَاقَ وَ عَرَجْتَ بِرُوحِهِ [بِهِ‏] إِلَى سَمَائِكَ وَ أَوْدَعْتَهُ عِلْمَ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى انْقِضَاءِ خَلْقِكَ ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ وَ الْمُسَوِّمِينَ مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ وَعَدْتَهُ أَنْ تُظْهِرَ دِينَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ وَ ذَلِكَ بَعْدَ أَنْ بَوَّأْتَهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ مِنْ أَهْلِهِ وَ جَعَلْتَ لَهُ وَ لَهُمْ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ ،

پس بود همانگونه كه او را برگزيدى، سرور مخلوقاتت، و برگزيده برگزيدگانت، و برترين انتخاب‏ شدگانت، و گرامى ‏ترين معتمدانت، او را بر پيامبرانت مقدم نمودى، و بر جنّ و انس از بندگانت برانگيختى‏ و مشرقها و مغربهايت را زير پايش گذاردى، و براق را برايش مسخّر ساختى، و آن شخصيت بزرگ را به آسمانت بالا بردى، و دانش آنچه بوده، و خواهد بود تا سپرى شدن آفرينشت به او سپردى، سپس او را با فرو انداختن هراس در دل دشمن يارى دادى، و به جبرائيل‏ و ميكائيل و نشان‏داران از فرشتگانت قرار گرفتى، و به او وعده دادى كه دينش را بر همه دينها پيروز گردانى‏ گرچه مشركان را خوش نيايد، و اين كار پس از آن بود كه در جايگاه راستى از اهلش جايش دادى، و قرار دادى براى او و ايشان نخستين‏ خانه ‏اى كه براى مردم بنا شد،

[گل مريم]

لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكا وَ هُدًى لِلْعَالَمِينَ فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنا وَ قُلْتَ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرا ثُمَّ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَوَدَّتَهُمْ فِي كِتَابِكَ فَقُلْتَ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرا إِلا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَ قُلْتَ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ وَ قُلْتَ مَا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلا مَنْ شَاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلا فَكَانُوا هُمُ السَّبِيلَ إِلَيْكَ ،

كه در مكه است، خانه بابركت، و مايه راهنمايى براى جهانيان، در آن خانه نشانه‏ هاى آشكارى است، مقام‏ ابراهيم، و هركه وارد آن شد، در امان بود، در حق آنان فرمودى: جز اين نيست كه خدا اراده فرموده، پليدى را از شما خانواده ببرد، و شما را پاك گرداند، پاك ‏كردنى شايسته، سپس پاداش محمد را در قرآنت موّدت اهل بيت او قرار دادى، و فرمودى‏ بگو من از شما براى رسالت پاداشى جز مودّت نزديكانم نمى‏ خواهم، و فرمودى: آنچه به عنوان پاداش از شما خواستم، آن هم به سود شماست، و فرمودى: من از شما براى رسالت پاداشى نمى‏ خواهم، جز كسى‏كه بخواهد، راهى به جانب پروردگارش بگيرد، پس آنان راه به‏ سوى تو بودند،

[گل مريم]

وَ الْمَسْلَكَ إِلَى رِضْوَانِكَ فَلَمَّا انْقَضَتْ أَيَّامُهُ أَقَامَ وَلِيَّهُ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمَا وَ آلِهِمَا هَادِيا إِذْ كَانَ هُوَ الْمُنْذِرَ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ فَقَالَ وَ الْمَلَأُ أَمَامَهُ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ قَالَ مَنْ كُنْتُ أَنَا نَبِيَّهُ فَعَلِيٌّ أَمِيرُهُ وَ قَالَ أَنَا وَ عَلِيٌّ مِنْ شَجَرَةٍ وَاحِدَةٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرٍ شَتَّى وَ أَحَلَّهُ مَحَلَّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَقَالَ لَهُ أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلا أَنَّهُ لا نَبِيَّ بَعْدِي وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَيِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ مَا حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلا بَابَهُ ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِكْمَتَهُ فَقَالَ:

و راه به حريم خشنودى ‏ات،انگاه كه روزگار آن حضرت سپرى شد، نماينده‏ اش على بن‏ ابيطالب(درود تو بر آن دو و خاندانشان باد)را، براى راهنمايى برگماشت، چرا كه او بيم ‏دهنده، و براى هر قومى راهنما بود، پس درحالى‏ كه انبوهى از مردم در برابرش بودند فرمود: هركه من سرپرست او بودم، پس على سرپرست اوست، خدايا دوست بدار كسى‏كه على را دوست دارد، و دشمن بدار كسى را كه‏ دشمن على است، و يارى كن هركه او را يارى كند، و خوار كن هركه او را وا گذارد، و فرمود: هر كه من پيامبرش بودم، پس على فرمانرواى اوست، و فرمود: من و على از يك درخت هستيم، و ساير مردم از درختهاى گوناگونند، و جايگاه او را نسبت به خود همچون جايگاه هارون به موسى قرار داد، و به او فرمود: تو نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسايى، جز اينكه پس از من پيامبر نيست، و دخترش سرور بانوان جهانيان را به همسرى او در آورد، و از مسجدش براى او حلال كرد، آنچه را براى خودش حلال بود، و همه درهايى را كه به مسجد باز مى‏شد بست مگر در خانه او را، آنگاه‏ علم و حكمتش را به او سپرد، و فرمود:

[گل مريم]

أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِينَةَ وَ الْحِكْمَةَ فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا ثُمَّ قَالَ أَنْتَ أَخِي وَ وَصِيِّي وَ وَارِثِي لَحْمُكَ مِنْ لَحْمِي وَ دَمُكَ مِنْ دَمِي وَ سِلْمُكَ سِلْمِي وَ حَرْبُكَ حَرْبِي وَ الْإِيمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَكَ وَ دَمَكَ كَمَا خَالَطَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ أَنْتَ غَدا عَلَى الْحَوْضِ خَلِيفَتِي وَ أَنْتَ تَقْضِي دَيْنِي وَ تُنْجِزُ عِدَاتِي وَ شِيعَتُكَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْيَضَّةً وُجُوهُهُمْ حَوْلِي فِي الْجَنَّةِ وَ هُمْ جِيرَانِي وَ لَوْ لا أَنْتَ يَا عَلِيُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِي وَ كَانَ بَعْدَهُ هُدًى مِنَ الضَّلالِ وَ نُورا مِنَ الْعَمَى وَ حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِينَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِيمَ،

من شهر علمم و على در آن شهر است، پس هر كه اراده شهر علم و حكمت كند، بايد از در آن وارد شود، سپس گفت: تو برادر و جانشين و وارث منى، گوشتت از گوشت من، و خونت از خون من، و آشتى با تو، آشتى با من، و جنگ با تو، جنگ با من است، و ايمان با گوشت و خونت آميخته شده، چنان‏كه با گوشت و خون من درآميخته و تو فرداى قيامت كنار حوض كوثر جانشين منى، و تو قرضم را مى‏ پردازى، و به وعده‏ هاى من وفا مى‏كنى، و شيعيان تو بر منبرهايى‏ از نورند، درحالى‏كه رويشان سپيد، و در بهشت پيرامون من، و همسايگان منند، و اگر تو اى على نبودى، اهل ايمان پس‏ از من شناخته نمى‏ شدند، و آن حضرت پس از پيامبر، مايه هدايت از گمراهى، و نور از نابينايى و ريسمان استوار خدا و راه راست او بود،

[گل مريم]

لا يُسْبَقُ بِقَرَابَةٍ فِي رَحِمٍ وَ لا بِسَابِقَةٍ فِي دِينٍ وَ لا يُلْحَقُ فِي مَنْقَبَةٍ مِنْ مَنَاقِبِهِ يَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمَا وَ آلِهِمَا وَ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيلِ وَ لا تَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لائِمٍ قَدْ وَتَرَ فِيهِ صَنَادِيدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ [نَاهَشَ‏] ذُؤْبَانَهُمْ فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقَادا بَدْرِيَّةً وَ خَيْبَرِيَّةً وَ حُنَيْنِيَّةً وَ غَيْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ [فَأَصَنَّتْ‏] [فَأَصَنَ‏] عَلَى عَدَاوَتِهِ وَ أَكَبَّتْ عَلَى مُنَابَذَتِهِ حَتَّى قَتَلَ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ وَ لَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَى [الْأَشْقِيَاءِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ‏] الْآخِرِينَ يَتْبَعُ أَشْقَى الْأَوَّلِينَ لَمْ يُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي الْهَادِينَ بَعْدَ الْهَادِينَ وَ الْأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَةٌ عَلَى قَطِيعَةِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وَلَدِهِ إِلا الْقَلِيلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَايَةِ الْحَقِّ فِيهِمْ ،

با نزديك‏اش در خويشاوندى به رسول خدا، كسى بر او پيشى نگرفت، و همچنين با سابقه ‏اش در دين، كسى بر او مقدم نبود، و در فضيلتى از فضائل هيچكس به او نرسيد، كار پيامبر(درود خدا بر او خاندانش)را پى گرفت، و براساس تأويل قران جنگ مى ‏كرد، و درباره خدا سرزنش‏ هيچ سرزنش ‏كننده ‏اى را به خود نمى‏ گرفت، خون شجاعان عرب را، در راه خدا به زمين ريخت، و دلاورانشان را از دم تيغ گذراند و با گرگانشان در افتاد، پس به دلهايشان كينه سپرد، كينه جنگ بدر و خيبر و حنين و غير آنها را، پس دشمنى او را در نهاد خود جا دادند و به جنگ با او رو آوردند، تا پيمان‏ شكنان و جفا پيشگان و خارج ‏شدگان از دايره دين را كشت، و هنگامى‏ كه درگذشت‏ و او را بدبخت‏ترين پسينيان، كه از بدبخت‏ترين پيشينيان كرد، به قتل رساند، دستور رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش)در باره هدايت‏ كنندگان، از پس هدايت ‏كنندگان [امامان بعد از پيامبر] اطاعت نشد، دامّت بر دشمنى نسبت به آن‏ حضرت پافشارى كردند، و براى قطع رحم او، و تبعيد فرزندانش گرد آمدند، مگر اندكى از كسانى‏كه براى رعايت حق درباره ايشان به پيمان پيامبر وفا كردند

[گل مريم]

فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِيَ مَنْ سُبِيَ وَ أُقْصِيَ مَنْ أُقْصِيَ وَ جَرَى الْقَضَاءُ لَهُمْ بِمَا يُرْجَى لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَةِ إِذْ كَانَتِ الْأَرْضُ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ وَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولا وَ لَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ فَعَلَى الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ وَ إِيَّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ [فَلْتَدُرَّ] الدُّمُوعُ وَ لْيَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ يَضِجُّ [يَضِجَ‏] الضَّاجُّونَ وَ يَعِجُّ [يَعِجَ‏] الْعَاجُّونَ أَيْنَ الْحَسَنُ أَيْنَ الْحُسَيْنُ أَيْنَ أَبْنَاءُ الْحُسَيْنِ صَالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِقٍ أَيْنَ السَّبِيلُ بَعْدَ السَّبِيلِ ،

پس كشته شد آنكه كشته شد، و اسير گشت آنكه اسير گشت، و تبعيد شد آنكه تبعيد شد، و قضا بر آنان جارى شد به آنچه كه بر آن اميد پاداش‏ نيك مى ‏رود، زيرا زمين از خداست، آن را به هركه از بندگانش بخواهد به ارث مى‏ دهد، و سرانجام از آن پرهيزگاران است و منزّه است پروردگار ما كه به يقين وعده پرورگارمان انجام‏ شدنى است، و خدا هرگز از وعده خويش تخلّف نمى ‏كند و او نيرومند حكيم است، پس بر پاكيزگان از اهل بيت محمّد و على)درود خدا بر ايشان و خاندانشان(،بايد گريه‏ كنندكان بگريند، و زارى‏ كنندگان‏ بر ايشان زارى كنند، و براى مانند آنان بايد اشكها روان شود، و فريادكنندگان فرياد زنند، و شيون‏ كنندگان شيون كنند، و خروشندگان بخروشند، حسن كجاست؟ حسين كجاست؟ فرزندان حسين كجايند؟ شايسته ‏اى پس از شايسته ديگر راستگويى پس از راستگويى ديگر، راه از پس راه كجاست؟