اما اگر کمی دقیقتر به مردمان این دنیا نگاه کنیم، به مردمانی که در جستجوی پناهی برای خویشاند، گروهی را مییابیم که پناه خویش را یافتهاند و در سایه آن به آرامشی بیمنتها رسیدهاند. آری، شیعیان به خدا و اولیایش دلگرمند. به لطف، زیبایی و قدرت خدا و اولیای او. خدا را سرچشمه تمامی قدرتهای مادی و معنوی میدانند و اولیای خدا را نیز برگزیدگان خدا و کسانی که خداوند حکیم آنها را واسطه نزول رحمت خود به سوی خلق، قرار داده است
شیعه در حال حاضر، معتقد به وجود شخصی است که او را رهبر و مقتدا و پیشوای خود میداند. معتقد است او برگزیده خداوند در زمان حال میباشد که قدرتی الهی دارد و در عین حال او همدم و یاور دوستان خویش است و در مشکلات و تنگناهای زندگی، به فریاد آنان میرسد
از او به اذن الهی، هر کاری ساخته است. آری، او امام زمان شیعیان حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و به راستی کسی که پشتگرمیاش به چنین امام رئوف و مهربانی میباشد، نا امیدی، افسردگی و اضطراب را از یاد برده است. شیعیان چنین مقامی را در درجه اول برای پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و سپس برای سیزده تن دیگر از اهل بیت ایشان قائلند که در بین آنان تنها حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در قید حیات بسر میبرند و دوازده تن دیگر و پیامبر به ظاهر از این جهان رخت بر بستهاند و به شهادت رسیدهاند
اما حضور معنویشان در این جهان پایدار است و شاهد و ناظر اعمال میباشند و همگان، همواره از عنایات آنان بهرهمندند. براستی کسی که این بزرگان را بشناسد و از آنان یاری بجوید، البته که در دو عالم چیزی کم ندارد. این اولیای حق را بشناسیم و از آنان یاری بجوییم و درد دل خویش را با آنان نجوا کنیم، که اکسیر شفا، در پرتوی عنایات الهی، در آستان آنان است و بس.