#معارف_قرآن_جلد_3_نویسنده_ج معی_از_نویسندگان
#فصل_ششم
#معارفى_از_سوره_ابراهیم
سوره ابراهیم
در اينجا منظور از هدايت، دانستن راه نجات و رهايى از عذاب الهى است. آنها مىخواهند بگويند كه ما هيچ راهى سراغ نداريم. مىبينيد كه ما خودمان در چنگال عذاب گرفتاريم و راه فرارى وجود ندارد. بنابراين، جدال، بىفايده است.
اين احتمال نيز وجود دارد كه «رهبران ضلالت» هنگامى كه خود را در برابر تقاضاى پيروانشان عاجز مىبينند- همان گونه كه رسم همه پرچمداران ضلالت است- كردار خود را توجيه مىكنند و به گردن ديگران مىاندازند و مىگويند: ما چه كنيم، اگر خدا ما را به راه راست هدايت مىكرد، ما هم شما را هدايت مىكرديم، يعنى ما مجبور بوديم و راه ديگرى نداشتيم.
در هر حال، بايد توجه داشت كه مستكبران چه بخواهند و چه نخواهند، بار مسؤوليت گناه پيروان خود را بنا به فرموده قرآن و روايات اسلامى و به مقتضاى داورى عقل سليم، به دوش خواهند داشت. بدون اين كه از مسؤوليت و گناه پيروان كاسته شود.
تقليد كوركورانه اين آيه با رساترين بيان، پيروى كوركورانه را نكوهش و محكوم مىكند. كسانى كه عقل و انديشه خود را به كار نمىگيرند و چشم بسته دنبال افراد ناشايست مىروند، و با دنباله روى به آنان دل و جرأت مىدهند، در جنايت آنان شريكند و ستمگر و ستمپذير هر دو گناهكارند.
#سوره_ابراهیم
در ادامه خواهیم دید ... #مناظره_شیطان
١٣٩٧/۰۶/۱۰
۹
https://t.me/shahrenuraniquran