جوانان و محبت اهل بيت(عليهم السلام)

[مشعشع]

3- طرح نيازمندى انسان به اين محبت و بهره‏مندى از آن
انسان معمولا مجذوب کسى يا جايى مى‏شود که گره از کار او بگشايد و بهره برساند. در رابطه‏هاى اجتماعى افراد، به وضوح اين مساله ديده مى‏شود. در زندگى ممتد و مستمر ما که تا آخرت ادامه مى‏يابد، کجاها گير مى‏کنيم و نياز به کمک داريم؟ هنگام مرگ، در برزخ، در رستاخيز، هنگام عبور از صراط و... به کارسازى محبت اهل بيت آگاه مى‏شويم. در اين زمينه ‏هم حديث ‏بسيار است. از جمله اين چند حديث مشهور رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم): «حبى و حب اهل بيتى نافع فى سبعة مواطن اهوالهن عظيمة: عند الوفاة و فى القبر و عند النشور و عند الکتاب و عند الحساب و عند الميزان و عند الصراط»، محبت من و خاندانم در هفت جا، که هول و هراس آنها عظيم است، سود مى‏بخشد: هنگام مرگ، در قبر، هنگام رستاخيز، هنگام گرفتن نامه اعمال، وقت‏حساب، کنار ميزان و سنجيش اعمال و هنگام عبور از صراط. «سال رجل رسول الله عن الساعة، فقال: ما اعددت لها؟ قال: ما اعددت لها کبيرا الا انى احب الله و رسوله. قال: فانت مع من اجببت (المرء مع من احب). قال انس: فما رايت المسلمين فرحوا بعد الاسلام لشى‏ء اشد من فرحهم بهذا» مردى از رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) از زمان قيامت پرسيد. حضرت فرمود: براى آن چه آماده کرده‏اى؟ گفت: چيز مهمى آماده نکرده ‏ام، جز اينکه خدا و رسولش را دوست دارم. حضرت فرمود: تو با کسى هستى که دوست مى‏دارى. انسان با محبوب خود خواهد بود. انس گويد: من نديدم که مسلمانان بعد از اسلام، به چيزى بيش از اين مژده رسول خدا خوشحال شده باشند. على (عليه السلام): «من احبنا کان معنا يوم القيامة، و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه» هر کس ما را دوست ‏بدارد در قيامت ‏با ما خواهد بود. و اگر کسى سنگى را دوست‏ بدارد، خداوند او را با آن سنگ محشور مى‏کند. اين مژده بزرگى است که علاقه‏ مند به اهل بيت‏ بداند که در آخرت هم با آنان محشور خواهد بود. وقتى محبت تا اين اندازه کارساز است، چرا اين گنج را نداشته باشيم؟!