حسين عليه السلام و مهدى (عج)

[ملکوت]

3.القاب امام مهدي (عج) از زبان امام حسين (ع)
امام زمان (ع) القاب مباركي دارند كه بعضي از آن‏ها، مستقيماً با ((عاشورا)) در ارتباط است و بعضي از لقب‏هاي مقدس آن‏حضرت، بر زبان جد بزرگوارشان (ع) جاري شده است.
عيسي الخشاب مي‏گويد: از محضر امام حسين (ع) سؤال كردند: آيا شما صاحب اين امر هستيد؟
فرمود: ((لا و لكن صاحبُ الامر الطريد اللايد اثوتور بابيه، اثكظ بعمّه، يضع السيف عط عاتقه جانية اءك‏ر؛(12) نه من نيستم، بلكه صاحب اين امر كسي است كه از ميان مردم كناره‏گيري مي‏كند و خون پدرش بر زمين مي‏ماند و كنيه او كنيه عمويش خواهد بود. آن‏گاه شمشير بر مي‏دارد و هشت ماه تمام شمشير بر زمين نمي‏گذارد)).
((طريد)) و ((شريد)) كه هر دو به يك معنا است - از القاب حضرت ولي عصر (عج) به شمار مي‏آيد. اين دو عبارت در زبان امامان معصوم(ع) نيز به كار رفته، و معناي آن كنار زده و رانده شده است. حاجي نوري (ره) در معناي ((شريد)) مي‏گويد: ((رانده شده از مردمي كه آن حضرت را نشناختند و قدر وجود نعمت او را ندانستند و در مقام شكر گزاري و مقام حقش بر نيامدند؛ بلكه پس از اين‏كه از دست يافتن بر او نااميد شدند، به قتل و قمع ذرّيه طاهره ايشان پرداختند و به كمك زبان و قلم، سعي بر بيرون راندن نام و ياد او، از قلوب و اذهان مردم كردند)).(13)
علامه مجلسي (ره) درباره اين حديث مي‏فرمايد: ((اثوتور بابيه))؛ يعني، كسي كه پدرش را كشته‏اند و طلب خونش را نكرده‏اند. مراد از ((والد))، امام حسن عسگري (ع)، يا امام حسين (ع) و يا جنس والد است كه شامل همه ائمه(ع) مي‏شود، و ((مكظ بعمه)) شايد كنيه برخي از عموهاي حضرت، ابوالقاسم باشد، يا اين‏كه امام زمان (عج) كنيه‏اش ابوجعفر، ابي الحسن و يا ابي محمد باشد. بعيد نيست علت تصريح نكردن به اسم حضرت و آوردن كنيه، به جهت خوف از عموي حضرت باشد. و قول وسط، ظاهرتر است)).(14)