بطلان صدقه بر اثر منّت و اذّیت
4. از آن جهت كه صدقه و وقف كه مصداق بارز آن است، بسیار ظریف و شفّاف میباشد، با اندک غبار منّت و گرد اَذیّت، غبارین شده و شایسته صعود به بارگاهی كه جز اعمال خالص، چیزی به اوج عروج آن بار نمییابد نخواهد بود؛ لذا ندای قرآن مجید چنین است: (یا أیّها الذین امنوا لاتبطلوا صَدَقاتِكم بالمَنِّ و الأذی).[2]
5. چون صدقه جاری از آثار سودمند میباشد و تا برقرار است، روح صاحب آن در دار القرار، مرهون رحمت و عنایت خداوند متعال قرار خواهد گرفت همانگونه که فرمود : (... و المتصدّقین و المتصدّقات ... أعَدّ الله لهم مغفرةً و أجراً عظیماً)
6. چون اثرِ نافِع صَدَقه كه وقف مصداق روشن آن میباشد، همانند دیگر واقعیت های دینی، هنگام احتضار ظاهر میشود، محرومان از چنین فیض فوز آوری، درخواست بازگشت به دنیا را برای جبران این مافات مطرح میكنند.