آنگاه فرمود:
پس به درستى حفظ كن كه نشانه آن وقتى است كه:
مردمان نماز را ترك كنند
و امانت را ضايع كنند
و دروغ گفتن و خوردن مال ربا را حلال كنند
و وقتى است كه رشوه بگيرند
و بناها را محكم كنند
و دينشان را به دنيا بفروشند
و با سفيهان آمد و شد كنند
و با زنان مشاوره كنند و قطع رحم كنند،
و از هوس و خواهش هاى خود پيروى كنند،
و خون ناحق را بريزند
و حلم كردن را ضعيف شمرند
و ظلم كردن را فخر شمرند
و اميران فاجر باشند،
و وزيران ستمكار و فرد مورد اعتماد قبيله خائن باشد
و قاريان قرآن فاسق باشند
و شهادت دروغ ظاهر شود
و آشكارا معصيت كنند و بهتان زنند و افتراء و طغيان و معصيت نمايند،
و قرآن را زبور كنند
و مسجدها را طلاكارى كنند
و مناره ها را بلند كنند
و اشرار را گرامى دارند،
صفوف متراكم و آرا مختلف شود
و نقض عقود كنند
و وعده حق تعالى نزديك شود
و به خاطر حرص بر دنيا زنان با شوهران خود در تجارت مشاركت كنند
و صداى فاسقان رسا شود و مردم از آنان گوش كنند و بزرگ و سيد قوم پست ترين مردم باشد،
و از فاجر از ترس شرش بپرهيزند و دروغگو تصديق كنند و خيانتكار را امير خود قرار دهند،
و زنان آوازه خوان را نزد خود طلبند و مشغول آلات لهو و لعب كه تار و طنبور و اقسام سازهاست شوند،
و آخر اين امت اول اين امت را لعنت كنند
و زنان بر مركب زين دار سوار شوند و زنان شبيه مردان شوند
و شاهد ديگرى كه حق را به جا آورده باشد بدون آنكه حق را شناخته باشد شهادت بدهد،
و براى غير دين عالم شوند
و عمل دنيا را بر آخرت ترجيح دهند
و پوست ميش را بر قلب گرگ بپوشاند (كنايه از دورويى )
و قلب آنها متعفن تر و تلخ تر از صبر (يك نوع گياه ) است .