وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ۚ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۚ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٣٩﴾ إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا ۗ أَفَمَنْ يُلْقَىٰ فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ ۖ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ ﴿٤١﴾ لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ ﴿٤٢﴾ مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ ﴿٤٣﴾ وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ ۖ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ ۗ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ ۖ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى ۚ أُولَٰئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٤٤﴾ وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ ﴿٤٥﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ﴿٤٦﴾
و از [ديگر] نشانه هاى او اين است كه تو زمين را خشك و بىگياه مىبينى ، پس هنگامى كه باران بر آن نازل مىكنيم ، به شدت به جنبش درآيد و نشو و نما كند . بىترديد كسى كه زمين مرده را زنده كرد ، يقيناً مردگان را زنده مىكند ؛ زيرا او بر هر كارى تواناست .«39» مسلماً كسانى كه مفاهيم آيات ما را از جايگاه واقعىاش تغيير مىدهند [و به تفسير و تأويلى نادرست متوسل مىشوند] بر ما پوشيده نيستند . آيا كسى را كه در آتش مىافكنند ، بهتر است يا كسى كه روز قيامت در حال ايمنى[از هر بلا و شرّى] مىآيد ؟ هر چه مىخواهيد انجام دهيد ، بىترديد او به آنچه انجام مىدهيد بيناست .«40» كسانى كه به اين قرآن هنگامى كه به سويشان آمد كافر شدند [به عذابى سخت دچار مىشوند] بىترديد قرآن كتابى است شكستناپذير ، «41» كه هيچ باطلى از پيش رو و پشت سرش به سوى آن نمىآيد ، نازل شده از سوى حكيم و ستوده است .«42» جز آنچه به پيامبران پيش از تو گفته شده است ، به تو گفته نمىشود ؛ مسلماً پروردگارت صاحب آمرزش وداراى عذابى دردناك است ؛ «43» و اگر آن را قرآنى غير عربى قرار داده بوديم قطعاً مىگفتند : چرا آياتش در نهايت روشنى بيان نشده است ، آيا [قرآنى] غير عربى [و نامفهوم] براى [مردمى] عرب زبان [و فصيح ؟ !] بگو : اين كتاب براى كسانى كه ايمان آوردهاند ، سراسر هدايت و درمان است ، و كسانى كه ايمان نمىآورند در گوششان سنگينى است ، و آن [با همه آشكارىاش] بر آنان پوشيده و نامفهوم است ؛ اينانند كه [گويى] از جايى دور ندايشان مىدهند .«44» به يقين ما به موسى كتاب عطا كرديم پس در آن اختلاف شد [كه از پيشگاه حق آمده يا ساختگى است] ، و اگر از سوى پروردگارت فرمانى [بر مهلت يافتنشان] پيشى نگرفته بود ، بىترديد ميانشان [به هلاكت] حكم شده بود ؛ و اينان هم [چون قوم موسى] نسبت به قرآن در ترديدى سخت هستند . «45» كسى كه كار شايسته انجام دهد ، به سود خود اوست ، و كسى كه مرتكب زشتى شود به زيان خود اوست ، و پروردگارت ستمكار به بندگان نيست .«46»
«481»