وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾ وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿٤٢﴾ وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ ﴿٤٣﴾ إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ ﴿٤٤﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٥﴾ وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿٤٦﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٤٧﴾ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٨﴾ مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ ﴿٥١﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٢﴾ إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٥٣﴾ فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾
براى آنان نشانه اى ديگر [از قدرت و رحمت ما] اين [است] كه فرزندانشان را در كشتىهايى پر [از اجناس و وسايل] حمل كرديم ،«41» و براى آنان چيزهايى مانند كشتى [چون اسب ، قاطر و ديگر وسايل نقليه] آفريديم كه بر آن سوار مىشوند ،«42» و اگر بخواهيم آنان را غرق مىكنيم در اين صورت هيچ فريادرسى براى آنان نخواهد بود ، و نجات هم نيابند ،«43» مگر [اينكه] رحمتى از سوى ما [نجاتشان دهد] و تا مدتى [از زندگى دنيا] بهره مندشان كنيم ،«44» و هنگامى كه به آنان گويند : آنچه [از عذابهاى دنيا و آخرت] پيش رو و پشت سر شماست بپرهيزيد تا مورد رحمت قرار گيريد [به اين هشدار قطعى توجه نمىكنند ، ] «45» و هيچ آيه اى از آيات پروردگارشان براى آنان نمىآيد مگر اينكه از آن روى مىگردانند .«46» هنگامى كه به آنان گويند : از آنچه خدا روزى شما كرده ، انفاق كنيد ، كافران به مؤمنان گويند : آيا كسانى را اطعام كنيم كه اگر خدا مىخواست آنان را اطعام مىكرد ؟ [پس گرسنگى را خدا بر آنان خواسته است] ولى شما [اى كفرپيشگان !] جز در گمراهى آشكارى نيستند .«47» و مىگويند : اگر راستگوييد ، اين وعده [قيامت و عذاب] كى خواهد بود ؟«48» اينان جز يك فرياد مرگبار [آسمانى] را انتظار نمىكشند كه آنان را در حالى كه سرگرم نزاع و ستيز [در امور دنيايى] اند فراگيرد .«49» [فريادى كه وقتى بر سر آنان زده شود [نه مىتوانند وصيتى كنند و نه] اگر بيرون خانه باشند [مىتوانند به خانواده خود برگردند ،«50» و در صور دميده مىشود ، ناگاه همه آنان از قبرها به سوى پروردگارشان مىشتابند .«51» مىگويند : اى واى بر ما ، چه كسى ما را از خواب گاهمان برانگيخت ؟ اين واقعيتى است كه] خداى [رحمان وعده داده بود و پيامبران راست گفتند!!«52» ] آن صحنه عظيم [جز يك فرياد نيست ، پس به ناگاه همه آنان] جمع آورى شده و [نزد ما احضار مىشوند .«53» در اين روز به هيچ كس ذرهاى ستم نمىشود ، و جز آنچه را انجام مىداديد پاداش داده نمىشويد .«54»
«443»