وقايع و اعمال ماه مبارك رجب

[گل مريم]

شب : 1

شب شريفى است و در آن چند عمل سنت است :
1 - غسل .
2 - چون هلال اين ماه را به بيند بگويد: (( اللهم اهله علينا بالامن و الايمان والسلامة و الاسلام ربى و ربك الله عزوجل )) .
3 - زيارت كند امام حسين عليه السلام را.
4 - احياء كند اين شب را بدعا و تلاوت قرآن و نماز.
5 - بعد از نماز مغرب بسيت ركعت نماز بجا آورد، هر دو ركعت بيك سلام و در هر ركعت ((حمد)) و ((توحيد)) يكمرتبه بخواند تا محفوظ بماند خود او واهل و مال و اولاد او و از عذاب قبر در پناه باشد و از صراط مانند برق خاطف بگذرد.
6 - بعد از نماز عشاء اين دعا منقول از حضرت جواد عليه السلام را بخواند:
(( اللهم انى اسئلك بابك مليك ،الخ ‌)) .
7 - بعد از هشت ركعت نمازهاى شب در سجده بخواند دعاى موسوى (( لك الحمدة ان اطعمتك ،الخ ‌)) .
8 - بعد از نماز ((وتر)) اين شب ، چنانچه نشسته است اين دعا بخواند: الحمدالله الذى لا ينفذخزائنه ، الخ ‌)) . و بخواند نيز دعائى كه حضرت هادى عليه السلام ميخوانده : ((يا نور النور))، الخ .
بدانكه علماء در كتب دعوات از براى هر شب اين ماه نماز مخصوصى ذكر كرده و من نيز متابعت ايشان نموده در اين مختصر ذكر مينمايم تا رجبيون از فيض آن بى بهره نمانند، پس از نماز امشب ، سى ركعت است به ((حمد)) و سه مرتبه ((جحد)) و سه مرتبه توحيد و نمازهاى ديگر از براى اين شب نيز وارد شده كه ((سيد)) در ((اقبال )) ذكر فرموده : هر كه طالب است بآنجا رجوع كند.

[گل مريم]

شب : 14
نمازش سى ركعت است به ((حمد)) و ((توحيد)) و آيه (( قل انما انا بشر)) .



شب : 15
شب بسيار شريفى است و در آن چند عمل است :

1 - غسل .
2 - احياء آن .
3 - زيارت امام حسين عليه السلام .

4 - شش ركعت نماز بنحويكه در شب سيزدهم ذكر شد.

5 - سى ركعت نماز در هر ركعت ((حمد)) و ده مرتبه ((توحيد)) و اين نماز را ((سيد)) از رسولخدا نقل كرده بافضيلت بسيار.

6 - دوازده ركعت نماز هر دو ركعت بيك سلام و در هر ركعت هر يك از سوره ((حمد)) و ((توحيد)) و ((فلق )) و ((ناس )) و ((آية الكرسى )) و ((قدر)) را چهار مرتبه بخواند و بعد از سلام چهار مرتبه بگويد: (( الله الله ربى لا اشرك به شيئا و لا اتخذ من دونه وليا)) و هر چه ميخواهد، بخواند و اين نماز را بدينطريق ((سيد)) از حضرت صادق روايت كرده و ((شيخ )) بطريق ديگر از آنجناب نقل كرده و احتمال كلى ميرود كه دو عمل باشد و آنچنان است كه دوازده ركعت را به ((حمد)) و هر سوره كه خواهد بخواند و چون از نماز فارغ شود هر يك از سوره ((حمد)) و ((معوذتين )) و ((توحيد)) و ((آية الكرسى )) را چهار مرتبه بخواند، پس تسبيح اربع را چهار مرتبه بگويد، آنگاه بخواند: (( الله الله ربى لااشرك به شيئا و ما شاءالله لاقوة الا بالله العلى العظيم )) .
و در شب بيست و هفتم مثل اين را نيز بجا آورد و شيخ از ((ابن ابى عمير)) بطريق ديگر نيز نقل كرده و نماز امشب و شب شانزدهم و هفدهم ، سى ركعت است به ((حمد)) و يازده مرتبه ((توحيد)).

[گل مريم]

روز : 15
روز مباركى است و در آن چند عمل وارد است :

1 - غسل .
2 - زيارت امام حسين .

3 - ده ركعت نماز سلمان بكيفيتى كه در روز اول ماه گذشت ، لكن در اين روز بعد از هر سلام دستها را بسوى آسمان بلند كند و بگويد:
(( لا اله الاالله وحده لاشريك له له الملك و له الحمد يحى و يميت و هو حى لايموت بيده الخير و هو على كل شيئى قدير الها احدا فردا صمدا لم يتخذ صاحبة ولا و لدا))
پس دستها را بر روى خود كشد.

4 - چهار ركعت نماز بخواند و بعد از سلام دستها را پهن كند و بگويد:
(( اللهم يا مذل كل جبار، الخ )) و اين دعا را هر كه بخواند براى رفع شدت و غمش ، انشاء الله رفع ميشود.

5 - عمل ((ام داود)) كه عمده اعمال اين روز است و براى بر آمدن حاجات و كشف كربات و رفع ظلم ظالمان ، مجرب است و ((سيد)) براى اين روز پنجاه ركعت نمازى از حضرت رسول روايت كرده است در هر ركعت ((حمد)) و ((توحيد)) و ((فلق )) و ((ناس )) هر كدام يكمرتبه و در روز 27 دوازده ركعت نمازى ذكر شود كه در اينروز نيز خوانده مى شود.
بدانكه شيخ فرموده كه در مثل اين روز پيغمبر خدا از شعب بيرون آمد و در چنين روز در ماه پنجم از هجرت عقد بست رسولخدا، فاطمه را براى امير المؤ منين عليه السلام .
و در اين روز، تحويل قبله شد از بيت المقدس بسوى ((كعبه معظمه )) و مردم در بين نماز، بودند كه تحويل كردند، پس بعض نماز ايشان بجانب ((بيت المقدس )) بوده و بعضى بجانب ((مكه )).
فقير گويد: كه رسولخدا صلى الله عليه وآله در ((مكه )) سيزده سال رو به ((بيت المقدس )) نماز ميكرد لكن ((كعبه )) را مابين خود و ((بيت المقدس )) قرار ميداد و چون به ((مدينه )) هجرت فرمود، هفده ماه رو به ((بيت المقدس )) نمازگذارد: يهوديان سرزنش كردند آنحضرت را و گفتند: تو تابع قبله مائى .
آنجناب از اين جهت مغموم بود و بآفاق آسمان نظر مى نمود و منتظر امر پروردگار بود در اين باب .

روز نيمه رجب در مسجد ((بنى سالم )) نماز ظهر ميگذاشت و دو ركعت نماز گذاشته بود كه جبرئيل نازل شد و بازوى مباركش را گرفت و آنحضرت را بجانب كعبه گردانيد و اين آيه آورد: (( قدترى تقلب و جهك فى السماء الاية )) ، و مردم كه در جماعت حاضر بودند نيز تحويل كردند، پس دو ركعت از نمازشان بجانب ((بيت المقدس )) واقع شد و دو ركعت ديگر بجانب ((كعبه )) و بهمين جهت اين مسجد را ((ذى القبلتين )) ناميدند.

[گل مريم]

و در اين روز، سنه 60، ((معاويه ابن ابى سفيان )) وفات كرد و او را در شهر ((دمشق )) در باب صفير دفن كردند سنين عمرش به هشتاد رسيده بود و قريب به چهل سال مدت امارت او بوده كه نوزده سال و هشت ماه بال استقلال خلافت كرده ، پدرش ((ابوسفيان صخربن حرب بن اميه )) است كه حال او در نفاق و معادات بارسولخدا اظهر من الشمس است ، تابود در عداوت خدا و رسول و در اجلاب حروب و سوق جنود بر آن حضرت كوشش داشت و هيچ فتنه در قريش بر پا نشد مگر آنكه ويرا، در او قدمى راسخ وسعى بالغ بود، اينكه در عام الفتح قهرا اسلام آورد و با نفاق بزيست تا سنه 30، با چشم كور و قلب اعمى از دنيا گذشت ، انكار او حشر و آخرت را در چهارم محرم ذكر كرديم و بالجمله كفر و نفاق وى واضحتر از آنست كه انكار تواند شد و نص كتاب كريم در آيه رؤ يا، شاهد لعن او است چه او فى الحقيقه اصل شجره ملعونه است و مادر ((معاويه ))، ((هند بنت عتبه )) و از زوانى معروفه بوده است و در زمان ((عمر)) با ((ابوقحافه )) در يكروز وفات كردند و از آنروز كه جگر عموى پيغمبر ((حمزه )) را مكيد، ((آكلة الاكباد)) لقب گرفت و اين طعن تا دامنه قيامت دامن گير فرزندانش شد و عار و آلايشى شد كه بهيچ آبى شسته نگرديد،

چنانچه عقليه خدر رسالت و هدايت ، در ضيعه ثدى نبوت و ولايت عليا مكرمه زينب بنت على عليه السلام در آن خطبه شريفه كه در شام در محضر يزيد خواند باين مطلب اشاره فرمود در اين فقره :
(( و كيف يرتجى مراقبة من لفظ فوه اكباد الازكياء و نبت لحمه من دماء الشهدا ء و لقد اجاد الحكيم النسائى :

داستان پسر هند مگر نشنيدى

كه از ووسه كس او به پيغمبر چه رسيد

پدر او در دندان پيمبر بشكست

مادر او جگر عم پيمبر بمكيد

او بناحق حق داماد پيمبر بستاد

پسر او سر فرزند پيمبر ببريد

بر چنين قوم تو لعنت نكنى شرمت باد

لعن الله يزيدا و على آل يزيد.

و آثار و اخبار وارده بر ذم ((معاويه )) بسيار است و او است صاحب سلسله و بروايات مستفيضه وارد شده كه رسولخدا (ص ) فرمود: (( اذا رايتم معويه على منبرى افقتلوه )) و هم در حق او فرموده :
(( اللعين بن اللعين الطليق بن الطليق )) .

و از بعض فضلاى ((هند)) حكايت شده كه دويست خبر از طريق معتمده اهل سنت در مذمت او نقل كرده و ((ابن خلكان )) در ترجمه ((نسائى )) آورده كه از او پرسيدند كه در رفضايل معاويه چه روايت دارى ؟ گفت : )) لا اعرف له فضيلة الا لا اشبع الله بطنك )) و در فرمان ((معتضد عباسى )) فهرستى از مطاعن و مثالب او ذكر شده اين مقام گنجايش اين مطالب ندارد طالبين رجوع كنند بهشتم ((بحار الانوار)).

[گل مريم]

و در اين روز، سنه 148، بقول بعضى شهادت حضرت صادق (ع ) واقع شده و اكثر علماء عمر شريف آنجناب را شصت و پنج گفته اند، چنانچه از ابو بصير نيز روايت شده و بعضى شصت و هشت و در ((كشف الغمه )) هفتاد و يك نيز روايت شده .
((شيخ صدوق )) وديگران گفته اند كه بامر ((منصور)) آنحضرت را بزهر شهيد كردند و گويند كه انگور زهر آولدى بآنحضرت خورانيدند و باتفاق آن امام رفيع ، در قبرستان بقيع در جنب والدبزرگوار مدفون گرديد.
((مسعودى )) در ((مروج الذهب )) فرموده كه در سنه 148، شهادت آنحضرت واقع شد و در بقيع در نزد قبر پدر وجد خويش مدفون گشت و بر قبور مباركه ايشان سنگى است كه اين كلمات بر آن نقش است :
(( بسم الله الرحمن الرحيم الحمد الله مبيدالامم و محيى الرمم هذا قبر فاطمه بنت رسول الله صلى الله عليه و سلم سيدة نساء العالمين و قبر الحسن بن على بن ابيطالب و على بن الحسين بن على بن ابيطالب و محمد بن على و جعفر بن محمد رضى الله عنهم بل صوالت الله عليهم )) .
و مشايخ حديث روايت كرده اند كه چون هنگام وفات حضرت صادق (ع ) شديده هاى خود گشود و فرمود كه خويشان مرا جمع كنيد، چون همه جمع شدند بسوى ايشان نظر كرد و فرمود كه شفاعت ما نميرسد بكسيكه نماز را سبك شمار دو اعتناء بشاءن آن ننمايد، پس فرمود كه هفتاد دينار به ((حسن افطس )) بدهيد و براى هر يك از اقارب خود وصيتى كرد، ((سامله )) آزاد كرده آنحضرت گفت كه براى افطس وصيت ميكنى و او كارد بر تو كشيد واراده قتل تو كرد، حضرت فرمود كه تو ميخواهى كه من قطع رحم كنم و از آنها نباشم كه خدا مدح كرده است ايشانرا بصله رحم و در شاءن ايشان گفته است :
(( والذين يصلون ماامرالله به ان يوصل و يخشون ربهم و يخافون سوء الحساب )) .
پس گفت : اى ((سالمه ))! براى او وصيت ميكنم ، زيرا كه حق تعالى بهشت را آفريد و آنرا خوشبو گردانيد و بوى آن تا دو هزارسال راه ميرسد و نميشنود بوى آنرا عاق پدر و مادر و قطع كننده رحم .
((شيخ كلينى )) از امام موسى روايت كرده است كه گفت پدر خود راكفن كردم در دو جامه سفيد مصرى كه در آنها احرام مى بست و در پيراهنى كه ميپوشيد و در عمامه اى كه از امام زين العابدين باو رسيده بود و در برديمنى كه بچهل دينار طلا خريده بود و اگر امروز ميبود بچهارصد دينار مى ارزيد.
ايضا روايت كرده است كه بعد از وفات حضرت صادق امام موسى ميفرمود كه هر شب چراغ برافروزند در حجره اى كه آنحضرت ، در آن حجره وفات يافته بود.
و در اين روز، سنه 276، ((عبدالله مسلم )) معروف به ((ابن قتيبه )) نحوى لغوى بمرگ فجاءه وفات كرد و او از معاريف و صاحبان تصنيف است و مدتى در ((دينور)) كه از بلاد ((جبل )) و نزديك ((كرمانشاهان )) بود، قضاوت كرده .

[گل مريم]

روز : 16
در اين روز، ((مهتدى بالله )) خليفه 14 عباسى بقتل رسيد و او در ميان بنى عباس مانند ((عمر بن عبدالعزيز)) بوده است.


و استراحت معتکفان گرامی

[گل مريم]

عاکفان گرامی و بزرگوار

معطر شدنتان به عطر ناب الهی مبارک






متولد شدن دوباره اتان مبارک باد

• 
  

معتکفان اعمالتون قبول حق إن شاءالله

• 
  
  • 
    
  
  
  
  

[گل مريم]

روز : 17

در اين روز، و بقولى سيزدهم ، سنه 218، ((عبدالله ابن هرون )) ملقب به ((ماءمون )) وفات كرد و در ((طوس )) بخاك رفت و برادرش ((معتصم )) بجاى او نشست و سبب فوت او آن شد كه در سال آخر عمر خود بجنگ اهل ((روم )) رفت و فتوحات بسيار نمود و در ((عين بديدون )) كه برومى ((رقه )) ميگفتند و موضعى بود در نهايت خوبى و لافت و زمينش در كمال خرمى و خضرت و آب بسيار سرد و صاف داشت قصد اقامه نمود و از براى او كنيسه اى بر روى آن نهر بنا كردند.

روزى ((ماءمون )) نگاه در آب ميكرد، يك ماهى ديد قريب بيك ذراع مانند سبيكه نقره ، ملازمان را امر كرد كه آن ماهى را بگيرند مردى در ميان آب جست و آن ماهى را بگرفت چون بيرون آورد، ماهى قوت كرده خود را در آب افكند و مقدارى آب بر سينه و نحر و ترقوه ((ماءمون )) پاشيد ((ماءمون )) را در همان وقت لرزه و رعده فرا گرفت آنمرد فراش ثانيا در آب رفته آن ماهى را بگرفت و در نزد ((ماءمون )) نهاد ((ماءمون )) امر كرد كه او را طبخ كنند: لكن لرزه او را سخت بگرفت چنانچه هر چه لحاف و جامه بر روى او افكندند او فرياد ميكشيد كه البرد البرد، در اطراف او آتشها افروختند و جامه هاى زمستانى هر چه براى او آوردند باز مثل برگ ميلرزيد و از سرما فرياد ميكشيد تا گاهى كه حالت مرگ بر او ظاهر شد.

((معتصم )) برادر ((ماءمون )) ((بختيشوع )) را ((ابن ماسويه )) طبيب را حاضر كرد تا معالجه ((ماءمون )) كنند، چون نبض او را گرفتند، گفتند: ما براى مرض او شفائى ندانيم و از بشره و تن ((ماءمون )) عرقى ظاهر ميشد كه مانند روغن ميشد كه مانند روغن زيت و لعاب افعى مى نمود، پس ((ماءمون )) بهوش آمد و گفت مرا بيكجائى بريد كه يكدفعه نگاهى به حشم و خدم و رعيت و لشكر خويش نمايم پس او را بموضع بلندى بردند و نگاهى بر جنود خويش ‍ و خيام ايشان نمود و كثرت ايشان را ملاحظه كرد، آنگاه گفت : (( يا من لايزول ملكه ارحم من قدر زال ملكه )) چنانچه پدرش ((رشيد)) در وقت مرگ خويش گفت : (( ما اغنى عنى ماليه هلك عنى سلطانيه )) .

چون ((ماءمون )) را بخوابگاه خويش برگردانيد، وفات كرد و رهين اعمال خود گرديد.

و در اين روز، سنه 1121، ((شيخ سليمان ماحوزى بحرانى )) صاحب كتاب ((معراج )) و غيره وفات كرد.

[گل مريم]

شب : 18
نمازش دو ركعت است به ((حمد)) و ((توحيد)) يكمرتبه و ((فلق )) ده مرتبه و ((ناس )) ده مرتبه


روز : 18
در اين روز، وفات ((ابراهيم )) پسر رسولخدا (ص ) واقع شده ، بدانكه حضرت رسول را سه پسر و چهار دختر بوده و تمام ايشان از ((خديجه )) بودند بغير از ابراهيم كه از ((ماريه قبطيه )) بود و اسامى ايشان را ((ابونصرفراهى )) در اين قطعه ذكر كرده :

فرزند نبى ، قاسم و ابراهيم است

پس طيب و طاهر از سر تعظيم است

با فاطمه و رقيه ، ام كلثوم

زينب شمار ترا سر تعليم است

طيب و طاهر لقب ((عبدالله )) است و تمامى اولاد رسول بغير از ((فاطمه )) در حيات آنحضرت وفات كردند و مدت عمر ((ابراهيم )) يكسال و ده ماه و هشت روز و بروايتى يكسال و شش ماه و چند روز بوده و در فوت او سه امر غريب بظهور آمد كه در جاى خود ذكر شده .

[گل مريم]

از ((ابن عباس )) روايت است كه روزى حضرت رسول نشسته بود و ((ابراهيم )) و ((حسين )) را بر روى زانوهاى خود نشانيده بود يكمرتبه اين را ميبوسيد و يكمرتبه او را كه ناگاه حالت وحى بر آنحضرت عارض شد و چون آنحالت از او زائل شد، فرمود: كه جبرئيل از جانب پروردگار من آمد و گفت اي محمد! پروردگارت ترا سلام ميرساند و ميفرمايد كه اين هر دو را براى تو جمع نخواهم كرد يكى را فداى ديگرى گردان پس حضرت نظر كرد بدو نورديده خويش و گريست پس فرمود كه ((ابراهيم )) مادرش ((ماريه )) است چون بميرد بغير از من كسى بر او محزون نخواهد شد و مادر ((حسين ))، فاطمه است و پدرش ((على )) است كه پسر عم من و بمنزله جان من و گوشت و خون من است و چون او بميرد و دخترم و پسر عمم هر دو اندوهناك ميشوند و من نيز بر او محزون ميگردم و من اختيار ميكنم حزن خود را بر حزن ايشان ايجبرئيل ! ((ابراهيم )) را فداى ((حسين )) كردم پس بعد از سه روز ((ابراهيم )) وفات فرمود و بعد از آن رسولخدا چون امام حسين را ميديد او را بسينه خود ميچسبانيد و لبهاى او را ميمكيد و ميگفت فداى تو شوم اى آنكسيكه ((ابراهيم )) را فداى تو كردم .

از حضرت صادق (ع ) روايت شده كه چون ((ابراهيم )) از دنيا رحلت كرد، آب از ديده هاى مبارك رسولخدا(ص ) فرو ريخت و فرمود كه ديده ميگريد و دل اندوهناك ميشود و نمى گويم چيزى كه باعث غضب پروردگار گردد، پس روى كلام با ((ابراهيم )) كرد و فرمود كه ما بر تو اندوهناكيم اى ((ابراهيم ))، پس در قبر ((ابراهيم )) رخنه اى مشاهده كرد بدست خود آن رخنه را اصلاح كرد و فرمود كه هرگاه احدى از شما عملى كند بايد محكم بكند پس فرمود كه ملحق شو بسلف شايسته خود ((عثمان بن مظعون )).

و در اين روز، سنه 279:
((معتمد بالله )) خليفه 15 عباسى وفات كرد و ((معتضدبالله )) بجاى او نشست و ((معتمد)) بيست و سه سال سلطنت كرد لكن در ايام او وقايع بسيار و حوادث و فتن بيشمار رخ داد و پيوسته او در تعب و عنا بود از جمله ابتلاى او بود به ((صاحب زنج )) و گرفتارى او به ((يعقوب بن ليث صفار)) و غيره و امير المؤ منين (ع ) اشاره باو فرموده : (( فى قوله و خامس عشر هم كثير العنا قليل العناء))
خود ((معتمد)) از مقهوريت و مغلوبيت خويش خبر داده در اين بيت :

(( اليس من العجائب ان مثلى

يرى ماقل ممتنعا عليه

و توخذ باسمه الدنيا جميعا

و مامن ذلك شئى فى يديه ))

سر گرفتارى و ابتلاى او آن شد كه چون در ايام او حضرت عسكرى (ع ) شهيد شد، ((معتمد)) در تفحص و تفتيش از امام زمان بر آمد حتى زنان و كنيزان خانه امام حسن را حبس و اعتقال كرد چنانچه در هشتم ربيع الاول بان اشاره شد لاجرم مشغول شد به محاربه با((صاحب زنج ))) و مبتلا شد بطايفه ((صفاريه )) و فرصتى براى او نشد بشرحى كه در تواريخ مسطور است .

بعد از، او چون ((معتضد)) باآل ابوطالب احسان ميكرد لهذا در زمان او فتنه ها تسكين يافت و مملكت بر اوصافى شد و او را ((سفاح ثانى )) و مجدد سلطنت و مملكت بنى العباس گفتند، چنانچه در 23 ربيع الثانى بآن اشاره شد.

[گل مريم]

شب : 19
نمازش چهار ركعت است به ((حمد)) و پانزده مرتبه ((آية الكرسى )) و يازده مرتبه ((توحيد)).

روز : 19
در اين روز: سنه 930، بقول ((شيخ بهائى )) وفات كرد سلطان اعظم حامى حوزه ايمان ، مروج مذهب جعفرى ((شاه اسماعيل موسوى صفوى )) تاريخ وفاتش ((طاب مضجمعه )) است و ولادتش در 25 اين ماه ، سنه 892 بوده و ابتداء سلطنت او، سنه 906، است و تاريخ آن بعربى ((مذهبنا حق )) و بفارسى ((شمشيرائمه ))است .

فقير گويد كه در روز نهم دانستى كه سلاطين صفويه ده نفر بودند و اول ايشان همين ((شاه اسماعيل )) بوده و قريب دويست و بيست سال سلطنت كردند و ترويج دين شيعه و مذهب جعفرى نمودند و معروف است كه يكى از مخالفين بشيخ اجل ((محقق كركى )) گفت : دليل بر بطلان مذهب شما آنستكه ابتداء ترويج آن ، سنه 906، بوده و آن مطابقست با عدد: مذهب ناحق ، ((شيخ )) فرمود: زبان ما عربى است چرا تاريخ را به فارسى ميگوئى ، بعربى بگو تا ((مذهبنا حق )) شود.