روش وصيّت كردن
از زبان پيامبراكرم
امام صادقبه نقل از پدران بزرگوار خود چنين فرمودند: رسول خدا
فرمود: هر كس در هنگام فوت خود وصيّت نكند، اين كار، نقصي در عقل و مروّت اوست.
عرض كردند: اي رسول خدا! وصيّت چگونه است؟ فرمود: چون كسي زمان مرگش فرا رسد و مردم(كسان و خويشان او) پيرامونش جمع شدند، بگويد:
اَللّهُمَّ فاطِرُ السَّمواتِ وَ الاَرض عالِمُ الغَيبِ وَ الشَّهادَه اَلرَّحمنُ الرَّحيم
اي خداي آفرينندهي آسمانها و زمين، داناي نهان و آشكار بخشندهي مهربان.
من در اين سراي دنيا به درگاه تو اقرار ميكنم و گواهي ميدهم كه معبودي جز تو نيست، يگانه و بيشريكي، محمّد بنده و فرستادهي توست و قيامت آمدني است و شكّي در آن نيست و تو خفتگانِ گورها را برميانگيزي و حساب راست است و بهشت راست است و نعمتهاي بهشتي از خوردني و نوشيدني و زناشويي كه خداوند به آنها وعده داده راست است و دوزخ راست است و ايمان راست است و دين چنان است كه تو وصف كردهاي و اسلام همانگونه است كه تو تشريع فرمودهاي و سخن همان است كه تو گفتهاي و قرآن چنان است كه تو نازل كردهاي و تو همان معبود حقيقي و آشكار هستي.
من در اين سراي دنيا در پيشگاه تو اقرار ميكنم كه تو را به عنوان پروردگار پذيرفتهام و اسلام را به عنوان دين و محمّد
را به پيامبري و عليرا به امامت و قرآن را به عنوان كتاب آسماني خود و اين كه اهل بيت پيامبرامامان من هستند.
بار خدايا! در هنگام شدايد تو تكيهگاه من هستي و به هنگام غم و اندوه تو اميد مني و به گاه گرفتاريهايي كه به من هجوم ميآورد، تو نيروي پشتيبان مني و ولي نعمت من تو هستي و معبود من و معبود پدرانم تو هستي. بر محمّد و آل او درود فرست و هرگز چشم بر هم زدني مرا به خود وامگذار و در تنهايي وحشتناك قبر، تو مونس من باش و در آن روز كه با تو ديدار ميكنم مرا نزد خودت پناه ده.
و اين پيمان ميّت است در روزي كه وصيّت ميكند و وصيّت،حقّي است بر ذمّهي هر مسلماني.
امام صادقفرمود: مؤيّد اين وصيّت، اين سخن خداي تبارك و تعالي در سورهي مريم است كه ميفرمايد: اختيار شفاعت ندارند مگر كسي كه از جانب(خداي) رحمان پيماني گرفته است و اين همان پيمان است.
پيامبر
به عليفرمود: اين وصيّت را بياموز و آن را به خاندان و شيعيانت نيز تعليم ده. آنگاه پيامبراكرم
فرمود: اين روش وصيّت كردن را جبرئيل به من تعليم داد. وسائل الشّيعه/13/353، به نقل از ميزان الحكمه/14/6839
تبصره: با توجّه به نكتهي قابل توجّه پاياني اين روايت شريف اميدواريم شيعيان دورانديش و خيرخواه با تكثير وترويج اين مفهوم سعادت آفرين در بين ساير عزيزان به گوشهاي از وظيفهي الهي خود عمل كرده موجب هشياري دوستان و بستگان خود شده، ضمن آموزاندن اين روش كه اصالتي آسماني دارد اين تنبّه نيز پديد آيد كه ياران! پيك اجل نزديك و دير يا زود بايد رحل اقامت به سراي ديگر افكند و اينجا گذرگاهي بيش نيست كه فقط بايد نفسي تازه كرد و بس، مقصد را دريابيم كه فرصت بس اندك است.