تا شناسا برزخ جانان شوى
|
|
وصل او از جان و دل خواهان شوى |
هر كسى او را شناسد بر يقين |
|
كى شناسد سر ز پاى خود چنين |
پس تبارك گفته بر جان آفرين |
|
خالق آن آسمان و اين زمين |
كه حقيقت دوستى از آن اوست |
|
چون محبت جزيى از پيمان اوست |
در قبول آمد كه از روز الست |
|
خود به هر يك از محبان عهد بست |
پس بدار اين عهد خود را محترم |
|
تا رسى بر وصل جانان لاجرم |
هر چه سعى اندر طلب دارى بكوش |
|
پند مشتاقان دمى آور به هوش |
كه چنين گفتند دل كن وعده گاه |
|
چونكه يار اول كند بر دل نگاه |
لا مكان را گر مكان در دل دهى |
|
جاى ديگر غير او مشكل دهى |
پس چو در دل صحنه را آراستى |
|
ميرسى بر آنچه از دل خواستى |