اسامی قرآن در قرآن و احادیث نبوی

[گل مريم]

نور:
«و از نوری که با او فرستاده شد پیروی کردند» (اعراف، 157). روشنی جان و دل به لَمَعات انوار اسرار اوست، و روشنایی خانه آب و گل به پرتو آفتاب اخبار و آثار او.


نَبَأ:
«بگو که آن، خبری است بزرگ» (ص، 67). قرآن خبری بزرگ است. هر بی خبری به سرحد معرفت او پی نبرد بلکه هیچ باخبری نیز از کُنه حقیقت وی خبر نیابد.

;راز تو بر بی خبران بسته در

;باخبران نیز ز تو بی خبر

وحی:
«جز این نیست که من شما را به وحی (و فرمان آسمانی می ترسانم)». (انبیاء، 45)


هُدی:
«راهنمای پرهیزکاران است» (بقره، 2)؛ یعنی راه نماینده سالکان به سر منزل مراد، و رهاننده سرگشتگان از بیابان ضلال و عِناد.

;گمشدگانیم در این تنگنای

; ره تو نمایی که تویی رهنمای

تصدیق: «(و این قرآن) تصدیق چیزی است (از کتب پیشین) که میان دو دست اوست» (یونس، 10) به معنی مصدق است.


صُحُفٌ مُطَهَّره:
«پیامبری از (جانب خدا) که صحیفه های پاک را (بر ایشان) می خواند» (بینه، 2) صحیفه های پاک از نقوش باطل و صورت های بی حاصل.


حجّت بالغه:
«بگو حجت بالغه از آنِ خداست» (انعام، 149). قرآن در بیان حلال و حرام، حجّتی است کافی و بر صحّت وحدانیّت احد و رسالت احمد صلی الله علیه و آله برهانی وافی.


قول:
«پس بندگان مرا بشارت ده، آنان که سخن را می شنوند» (زمر، 17 و 18)؛ یعنی گفته شده، گفتاری مقرون به راستی، و مقدّس از کجی و کاستی.

;قولی است ز نقش هر خلل پاک

; ارباب عمل از او طربناک