مرگ

[گل مريم]

دوستى دنيا صفت كفار و سر هر گناه‏


اما شرعا:
قرآن مجيد حب دنيا را يكى از صفات كفار دانسته و فرموده: ...رضوا بالحيواة الدنيا و اطمأنوا بها...^{( يونس: 7. )}..

يعنى: كفار به زندگى دنيوى دلخوش شدند و به آن قرار گرفتند.

و نيز فرموده: ارضيتم بالحيوه الدنيا من الاخره....

يعنى: آيا به جاى حيات هميشگى آخرت، زندگى فانى دنيوى را پسنديده ‏ايد.

و درباره يهود مى ‏فرمايد: ...يود أحدهم لو يعمر ألف سنة^{( بقره: 96. )}...

هر يك از آنها دوست مى‏ دارد هزار سال در دنيا عمر كند.


و آيات قرآن مجيد در اين باره زياد و همچنين اخبار و روايات بى ‏شمار است.

در اين‏جا حديث مشهور نبوى (صلى الله عليه و آله و سلم) كافى است كه مى ‏فرمايد: حب الدنيا رأس كل خطيئة^{( نهج الفصاحه: 283/ح 1342. )}

يعنى: دوستى دنيا سر منشأ تمام گناهان است.

[گل مريم]

بى‏ صبرى نتيجه غفلت از آخرت‏


چون بيشتر مردم خصوصا زنها گرفتار حب دنيا هستند، هرگاه كسى از بستگانشان بميرد، سخت ناراحت شده و از پا در مى‏ آيند و جزع و بى‏ صبرى را از اندازه گذرانيده؛ مانند كسى كه مى‏ خواهد هميشه در دنيا بماند و آن كه مرده، نيست شده است، اگر مى‏ دانست آن كه مرده مسافرى بوده كه زودتر به وطن رسيده و او هم به زودى به او ملحق خواهد شد، چنين بى‏ صبرى نمى‏ كرد.


حضرت صادق (عليه السلام)، مرد پسر مرده ‏اى را ديدند كه زياد بر مرگ فرزندش جزع مى‏ نمود و بى ‏صبرى مى‏ كرد. امام (عليه السلام) فرمودند: از مصيبت كوچك جزع مى‏ كنى و از مصيبت بزرگتر مصيبت آخرت غافلى؟! اگر آماده سفر آخرت خودت بودى و در مقام تدارك آن بر مى‏ آمدى، بر مرگ فرزندت اين طور جزع نمى ‏كردى، پس به فكر آخرت نبودنت، مصيبتى سخت‏تر است از مصيبت مرگ بر فرزندت ^{( اجزعت للمصيبة الصغرى و غفلت عن المصيبة الكبرى لو كنت لما صاراليه ولدك مستعدا لما اشتد جزعك عليه فمصابك بتركك الاستعداد له اعظم من مصابك بولدك (عيون اخبار الرضا (عليه السلام): 2/52/ح 200). )}.


مؤمن از اصل مرگ كه رسيدن به دار ثواب است، خوشحال است ليكن تأخيرش را دوست مى‏ دارد تا بندگى بيشترى كند و در عين اين حال، هر لحظه‏ اى كه اراده حتمى خداوندى به مردنش تعليق گيرد، راضى و دلخوش است با حسن ظن به خداوند كريم و شوق لقاى دوستانش حضرت محمد و آل او (عليهم السلام).