راه بندگی

[ملکوت]

ـ من کراراً در نماز شیخ علی زاهدی قمی شرکت می کردم؛ روزی تقاضای دستوری نمودم، سفارش اکید کردند که قرآن زیاد بخوانم. روزهای آخر حیاتش به خدمتش رسیدم و گفتم: نکته ای برای رسیدن به راه بندگی به من بیاموزید. فرمودند: شیخ علی پسر ابراهیم به تو می گوید: این ذکر را (در سجده) بگو: «لا اِله الاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین».

ـ سالها حجره من با حجره استادم شیخ مرتضی طالقانی متّصل بود او سفارش خواندن قرآن و ذکر یونسیه را به من متذکّر می شد.
ـ سید هاشم حدّاد که از اساتید من بود کم صحبت و بیشتر به سجده و ذکر یونسیه مشغول بود و دربار این که چه چیزهایی برای معرفت نفس و معرفت ربّ مؤثر است، می فرمودند: ذکر یونسیه در سجده.

ـ روزی از آقای حدّاد پرسیدم: ذکر یونسیه چرا تا «الظّالمین» است و تا «نُنْجِی الْمُؤمِنین» نیست؟ فرمود: به دلیل آن که تا اینجا برای عبد است و بیان حال او و بقیه استجابت و نجات مؤمنان است که به دست خداست. گفتم: کلام الملوک، ملوک الکلام.
ـ دستور العمل های آقای قاضی در معرفت نفس و معرفت ربّ بسیار بود و زیاد سفارش به مراقبه و به ذکر یونسیه در سجده می کردند.


ادامه دارد