راه بندگی

[ملکوت]

عالم ربانی مرحوم سید عبدالکریم کشمیری(1304ـ 1378ش) از عارفان بزرگ معاصر و دل سوخته ای بود که عمری را در مکتب تربیتی قرآن کریم و اهل بیت(ع) سپری کرد و از اساتیدی چون؛ سید علی قاضی و سید هاشم حدّاد و… بهره ها برد و تحت نظر این مربیان بزرگ که هریک عارفی کامل و برجسته بودند، به سیر و سلوک پرداخت. او در دریای عشق به خدا و شناخت معبود حقّ غرق شده بود و به تمام معنا روحانی و جامع علم و عمل بود. نزدیکان و خواص او از مکاشفات و کرامات و رفتار او نکته ها دارند که هرکدام مشعل روشن گر طریق هدایت و وصول به کمالات است. آنچه در اینجا می آید مجموعه نظرات و دستورالعمل هایی است که در رابطه با ذکر یونسیه از این عارف وارسته جمع آوری شده است.

[ملکوت]

ـ من کراراً در نماز شیخ علی زاهدی قمی شرکت می کردم؛ روزی تقاضای دستوری نمودم، سفارش اکید کردند که قرآن زیاد بخوانم. روزهای آخر حیاتش به خدمتش رسیدم و گفتم: نکته ای برای رسیدن به راه بندگی به من بیاموزید. فرمودند: شیخ علی پسر ابراهیم به تو می گوید: این ذکر را (در سجده) بگو: «لا اِله الاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین».

ـ سالها حجره من با حجره استادم شیخ مرتضی طالقانی متّصل بود او سفارش خواندن قرآن و ذکر یونسیه را به من متذکّر می شد.
ـ سید هاشم حدّاد که از اساتید من بود کم صحبت و بیشتر به سجده و ذکر یونسیه مشغول بود و دربار این که چه چیزهایی برای معرفت نفس و معرفت ربّ مؤثر است، می فرمودند: ذکر یونسیه در سجده.

ـ روزی از آقای حدّاد پرسیدم: ذکر یونسیه چرا تا «الظّالمین» است و تا «نُنْجِی الْمُؤمِنین» نیست؟ فرمود: به دلیل آن که تا اینجا برای عبد است و بیان حال او و بقیه استجابت و نجات مؤمنان است که به دست خداست. گفتم: کلام الملوک، ملوک الکلام.
ـ دستور العمل های آقای قاضی در معرفت نفس و معرفت ربّ بسیار بود و زیاد سفارش به مراقبه و به ذکر یونسیه در سجده می کردند.


ادامه دارد

[ملکوت]

نویسنده کتاب «آفتاب خوبان» می گوید:

در طریق اساتید حضرت استاد، سجده یکی از ارکان بندگی و توحید است. معمولاً سفارش ایشان به ذکر سجده بود و می فرمودند: ائمه سجده ها داشتند. یکی از آنها سجد حضرت موسی بن جعفر(ع) است و گفتن این دعا: «عَظُمَ الذَّنبُ مِن عَبدِکَ فَلیحسن العَفو مِن عِندک» بسیار عالی است. و دیگر ذکر یونسیه آن هم بعد از نماز عشا تا به آخر شب که اگر با شرایطش همراه باشد تجرّد برزخی نصیب می شود.



در بخشی از کتاب مذکور جواب های مرحوم کشمیری«ره» به پاره ای از سؤالات آمده است که به تناسب بحث برخی از آنها عبارتند از:
س: آیا تجرّد روح از جسم برای افراد حاصل می شود؟


ج: برای اولیا اتفاق می افتد، حتی مرحوم سید هاشم حدّاد سه روز حالت تجرّد برایش حاصل شد که البته مکاشفه این طول زمانی را ندارد و با مداومت ذکر یونسیه با شرایطش تجرّد حاصل می گردد.

[ملکوت]

س: بهترین کار برای سالک در کدام یک از اعمال عبادی است؟ ج: بهترین آنها، سجده و گفتن ذکر یونسیه است: «لا اِله الاّ اَنتَ سُبحانَکَ اِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمین» یا ذکر سجده حضرت موسی بن جعفر(ع): «عظم الذنب من عبدک فلیحسن العفو من عندک».


س: آثار ذکر یونسیه چیست؟

ج: با تداوم ذکر یونسیه اتصال به ارواح دست می دهد و چشم برزخی باز می گردد.


س: افرادی که گذشته خوبی نداشتند و حال می خواهند خوب شوند چه کار کنند؟

ج: استغفار کنند و ذکر یونسیه بگویند و عزم بر عدم عودت به کارها و صفات ناپسند گذشه را داشته باشند.

ادامه دارد

[ملکوت]

س: برای اشخاصی که عمرشان از چهل گذشته، آیا اوراد و اذکار برایشان کارگشا خواهد بود؟

ج: البته برای همگان راه باز است و برای راه گشایی و آماده شدن ذکر یونسیه نافع است.



مطالب فوق از کتاب «آفتاب خوبان» نوشته احمد صداقت می باشد که بخشی از زندگی نامه و احوالات مرحوم کشمیری است، که توسط نویسنده محترم و با اجازه از آن استاد بزرگ به رشته تحریر درآمده است و ما بخش هایی از آن را با مقداری تغییر آورده ایم.