بهرۀ علمی-تربیتی علماء اهل تسنن و سایر فرق اسلامی :
افرادی چون مالک بن انس پیشوای مالکی و ابوحنیفه پیشوای حنفی و حسن بصری مؤسس مکتب فلسفی-کلامیِ بصره ، واصل بن عطاء مؤسس معتزله و ... – از مجلس درس امام نیز به خاطر همین آزاداندیشی و فضای باز بود. نتیجه این آزاداندیشی در کنار سیرۀ اخلاقی-رفتاری امام (ع) ، بازتاب های مهمی را بین ایشان را بدنبال داشت : ابن ابی العوجاء: ماهذا ببشرٍ و إن کان فی الدنیا روحانی یتجسد إذا شاء و یتروح اذا شاء فهو هذا و اشار الی الصادق.(جعفربن محمدصادق ، مافوق بشر است و اگر در دنیا موجودی روحانی باشد که جسم داشته باشد ،او،این مرد است.] (حیدر،1390 ،ص56) (کلینی،ج1،ص100)
هم او در برخورد با مفضّل در مسجد مدینه خطاب به مفضلِ عصبانی و خشمگین، گفت : (... اگر تو از یاران جعفربن محمدصادق هستی! -بدان- او با ما چنین سخن نمی گوید ، او بارها سخنان ما را شنیده ولی دشنام نداده است و در بحث از حد و ادب بیرون نرفته است. اوآرام و بردبار و متین و خردمند است. سخنان و دلائل ما را می شنود تا آنکه هر چه در دل داریم بر زبان می آوریم، آنگاه با کمترین سخن دلائل ما را باطل می سازد و ...)( پیشوائی، 1384،ص358)