حضرت امام جعفر صادق عليه السلام

[گل مريم]

بسم الله الرحمن الرحیم



نام : جعفر (به معنى نهر جارى پرفايده )،(ششمين امام كه به امر خداوند تعيين شد)
كنيه : ابو عبداللّه
لقب : صادق
پدر : حضرت محمد بن على (ع )
مادر : معروف به ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر
تاريخ ولادت : يكشنبه 17 ربيع الاول ، سال 83 هجرى
مكان ولادت : مدينه
مدت عمر : 65 سال
علت شهادت : مسموميت
قاتل : منصور دوانيقى (خليفه عباسى ) ، لعنت خدا بر او
زمان شهادت : يكشنبه 25 شوال ، سال 148 هجرى
مكان شهادت و دفن : در مدينه به شهادت رسيدند و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شدند

[گل مريم]

امام جعفر صادق عليه السلام در هفدهم ماه ربيع الاول سال 83 هجرى در مدينه منوره ديده به جهان گشود.
پدر بزرگوار ايشان امام محمد باقر(ع ) و مادر گرامى اش ام فروه مى باشد. امام صادق (ع ) پس از شهادت امام محمد باقر(ع ) عهده دار امر مقدس امامت شد. دوران امامت ايشان سى و چهار سال يعنى از سال 114 هجرى تا 148 هجرى بود. امام صادق (ع ) در دوران امامت خود با خلفاى بنى اميه و بنى عباس معاصر بود. زيرا در زمان ايشان بود كه حكومت بنى اميه سرنگون شده و امويان جاى خود را به عباسيان دادند.

امام صادق (ع ) حدود 50 سال از عمر شريف خود را در حكومت بنى اميه گذراند و بقيه عمر مباركش در دوران حكومت بنى عباس سپرى شد. دوران تغيير حكومت از بنى اميه به فرزندان عباس ، و نزاع ميان بنى اميه و بنى عباس بر سر حكومت شرايط مناسب را پديد آورد تا امام صادق عليه السلام به ترويج و نشر علوم و آثار اسلامى بپردازد و با تربيت شاگردانى عالم و دانشمند و فقيه ، زمينه گسترش علوم اسلامى را در اقصى نقاط جهان فراهم آورد.
به طورى كه تربيت يافتگان دانشگاه بزرگ امام صادق عليه السلام را حدود چهار هزار نفر ذكر كرده اند كه در علوم مختلف اعم از فقه ، حديث ، تفسير، كلام علوم طبيعى و غيره از مجلس درس امام ششم (ع )، كسب علم و دانش نموده اند.

از جمله هزاران شاگرد امام صادق (ع ) جابربن حيان را مى توان نام برد كه پدر علم شيمى به شمار مى رود. امام صادق (ع ) در دوران امامت خود عليرغم فشارها و تنگناهايى كه همواره حكام اموى و سپس بنى عباس و به ويژه منصور دوانيقى ايجاد مى نمود در راه پاسدارى از دين خدا از پاى ننشست و به گسترش و بسط علوم الهى در زمينه هاى گوناگون پرداخت ، و ذخائر ارزشمند و گرانقدرى را براى بشريت به يادگار گذارد.

امام صادق عليه السلام محبوب ترين شخصيت جامعه اسلامى بودند و شخصيت روحانى و معنوى و علمى ايشان ، منصور دوانيقى خليفه عباسى را بر آن داشت كه به هر وسيله ممكن آن حضرت را به شهادت برساند.
لذا در 25 شوال سال 148 هجرى قمرى و در سن 65 سالگى امام ششم عليه السلام به دستور منصور دوانيقى به شهادت رسيد. مرقد شريف امام صادق عليه السلام در قبرستان بقيع قرار دارد.

[گل مريم]

مهمّترين سفارش در آخرين لحظات

مرحوم شيخ صدوق رضوان اللّه تعالى عليه و ديگر بزرگان آورده اند:

يكى از راويان حديث و از اصحاب و دوستان امام جعفر صادق عليه السلام به نام ابوبصير ليث مرادى حكايت كند:

پس از آن كه امام جعفر صادق عليه السلام به شهادت رسيد، روزى جهت اظهار هم دردى و عرض تسليت به اهل منزل حضرت، رهسپار منزل آن امام مظلوم عليه السلام گرديدم.

همين كه وارد منزل حضرت شدم، همسرش حميده را گريان ديدم؛ و من نيز در غم و مصيبت از دست دادن آن امام همام عليه السلام بسيار گريستم .

و چون لحظاتى به اين منوال گذشت، افراد آرامش خود را باز يافتند.

آن گاه همسر آن حضرت به من خطاب كرد و اظهار داشت: اى ابوبصير! چنانچه در آخرين لحظات عمر امام جعفر صادق عليه السلام در جمع ما و ديگر اعضاء خانواده مى بودى، از كلامى بسيار مهمّ استفاده مى بردى.
ابوبصير گويد: از آن بانوى كريمه توضيح خواستم؟

پاسخ داد: در آن هنگام، كه ضعف شديدى بر امام عليه السلام وارد شده بود فرمود:
تمام اعضاء خانواده و آشنايان و نزديكان را بگوئيد كه در كنار من حاضر و جمع شوند.
وقتى تمامى افراد حضور يافتند، حضرت به يكايك آنان نگاهى عميق انداخت و سپس خطاب به جمع حاضر فرمود:

كسانى كه نسبت به نماز بى اعتنا باشند، شفاعت ما اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام شامل حالشان نمى گردد.

(ثواب الا عمال : ص 205، بحارالا نوار: ج 47، ص 2، ح 5.)

قابل دقّت است كه حضرت نفرمود: شفاعت ما شامل افراد بى نماز نمى شود؛ بلكه فرمود: شفاعت ما شامل حال افراد بى اعتناء به نماز، نمى شود.