وَلَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ(31)
و زمانی که آوردند فرستادگان ما ابراهیم را، آن بشارت را، گفتند: همانا ما، هلاک کننده ی مردم این شهر هستیم، (به دلیل این که) همانا مردمش هستند ستمکاران.

قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ(32)
گفت: همانا در آن شهر لوط است، گفتند: ما داناتریم به هرکس که در آن شهر است، هر آینه نجات می دهیم او را و مردمش را مگر همسرش، در حالی که هست از باقی ماندگان در هلاکت.

وَلَمَّا أَن جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ(33)
و زمانی که آمدند فرستادگان ما به سوی لوط، بد آمد ایشان را(نگران شد) و تنگ شد نسبت به ایشان از جهت قلب( یعنی قلبش نسبت به ایشان تنگ شد بخاطر ناتوانی در دفاع از ایشان) و گفتند: نترس و اندوهگین مباش! همانا ما نجات دهنده ی تو و مردمت هستیم، مگر همسرت، هست از باقی ماندگان در هلاکت.

إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ(34)
همانا ما فرودآورندگانیم بر مردم این شهر، عذابی را از آسمان به سبب آن چه نافرمانی خدا را می کردند.

وَلَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ(35)
و هر آینه به تحقیق برجای گذاشتیم درآن شهر، دلیل روشنی را برای مردمی که می اندیشند.