ترجمه ی سوره عنکبوت

[هندیانی]

ترجمه ی سوره ی مبارکه عنکبوت:
از قرآن پژوه: هندیانی
ترجمه ی آیات، تحت اللفظی و سعی شده است طبق ترکیب ترجمه شود و نکات قواعدی در ترجمه تا حدودی رعایت شده است. امیدوارم مورد قبول حضرت حق و امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف قرار بگیرد. از اساتید و صاحبان فن که این ترجمه را مشاهده می نمایند، تقاضا دارم ایرادهای بنده را تذکر و اصلاح نمایند. متشکرم و عاقبت بخیر باشید. إن شاءالله


أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ
پناه می برم به خدا از آن شیطان رانده شده

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
آغاز میکنم با نام خدای بخشایشگر (و) مهربان

الم ﴿١﴾
الف، لام، ميم.

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَ‌كُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿٢﴾
آيا پنداشتند مردم اين كه رها شده اند(و) این که بگويند: ايمان آورديم، و حال آن که آنان آزمایش نمی شوند؟

وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّـهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ ﴿٣﴾
و هر آینه به تحقیق آزمودیم كسانى را كه از قبل اينان بودند. پس هر آینه مى ‏شناسد البته البته ایشان را خدا، كسانى را كه راست گفتند و هر آینه مى‏ شناسد البته البته دروغگويان را.

أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَن يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ﴿٤﴾
آيا پنداشتند آن كسانى كه انجام می دهند بدی ها را این که پيشى مى ‏گيرند ما را؟! بد است آن چه داورى مى ‏كنند.

مَن كَانَ يَرْ‌جُو لِقَاءَ اللَّـهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّـهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٥﴾
هر كس اميد ‏دارد، ديدارِ (پادش و كيفر) خدا را، پس همانا سرآمد خدا هر آینه آمدنى است؛ و او شنوا (و) داناست.

[هندیانی]

وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ ﴿٦﴾
و هر كس (در راه خدا) بكوشد، پس همانا فقط مى‏ كوشد برای خودش(به سود خودش)، همانا خدا بى‏ نياز از همه جهانيان است.

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَ‌نَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٧﴾
و كسانى كه ايمان آوردند و انجام دادند كارهاى شايسته را، هر آینه می پوشانیم البته البته از ایشان (گناهان و) بديهايشان را و هر آینه پاداش میدهیم البته البته ایشان را نيكوترينِ آنچه (در زندگى‏ ) انجام مى‏ دادند.

وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا ۖ وَإِن جَاهَدَاكَ لِتُشْرِ‌كَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۚ إِلَيَّ مَرْ‌جِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾
و سفارش نموديم این انسان را به پدر و مادرش ( نيكى كند به سوی آن دو )نیکی کردنی؛ و اگر بكوشند آن دو برای این که شريك گردانى به من آن چه را نیست برایت به آن علمی، پس فرمانبردارى مكن آن دو را!
به سوى من است بازگشت شما، پس با خبر می کنم شما را به آن چه آنچه انجام مى ‏داديد.

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ ﴿٩﴾
و كسانى كه ايمان آوردند و انجام دادند كارهاى شايسته را، هر آینه داخل می کنیم البته البته آنان را در (گروه) شايستگان.

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّـهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّـهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّـهِ وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ‌ مِّن رَّ‌بِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ ۚ أَوَلَيْسَ اللَّـهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِي صُدُورِ‌ الْعَالَمِينَ ﴿١٠﴾
و از میان مردم كسى است كه مى ‏گويد: ايمان آورديم به خدا، پس زمانی كه اذيّت شود در (راه‏) خدا، قرار می دهد اذیت مردم را مانند عقوبت خدا؛ و هر آینه اگر بیاید پيروزى از نزد پروردگارت هر آینه می گویند البته البته: همانا ما بوديم با شما!!
و آيا نيست خدا داناتر به آن چه در سينه ‏هاى جهانيان است؟

[هندیانی]

وَلَيَعْلَمَنَّ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِينَ ﴿١١﴾
و هر آینه مى ‏شناسد البته البته خدا كسانى را كه ايمان آوردند و هر آینه مى ‏شناسد البته البته منافقان را.

وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا لِلَّذِينَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِيلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَايَاكُمْ وَمَا هُم بِحَامِلِينَ مِنْ خَطَايَاهُم مِّن شَيْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿١٢﴾
و گفتند: آن کسانی كه كفر ورزيدند به كسانى كه ايمان آوردند پيروى كنيد راه ما را و باید بر دوش كشيم گناهان شما را، و حال آن که نیستند آنان بر دوش كشنده از گناهان ایشان هیچ چیزی را، همانا ایشان هر آینه دروغگويانند.

وَلَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَّعَ أَثْقَالِهِمْ ۖ وَلَيُسْأَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كَانُوا يَفْتَرُ‌ونَ ﴿١٣﴾
و هر آینه بر دوش مى ‏كشند البته البته بارهاى گرانشان (گناه) را و بارهاى گرانى به همراه بارهاى سنگين خود، و هر آینه بازخواست می شوند البته البته در روز رستاخيز از آنچه به دروغ مى ساختند.

وَلَقَدْ أَرْ‌سَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿١٤﴾
و هر آینه به تحقیق فرستاديم نوح را به سوى مردمش ، پس درنگ كرد ( او ) در ميان آنان هزار سال، بجز پنجاه( نهصد و پنجاه سال) پس فرا گرفت ایشان را آن طوفان و حال آن كه ایشان ستمگران بودند.

فَأَنجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِينَةِ وَجَعَلْنَاهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿١٥﴾
پس نجات بخشيديم او را و مردم آن كشتى را، و قرار داديم آن را، نشانه ‏اى را براى جهانيان.

[هندیانی]

وَإِبْرَ‌اهِيمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاتَّقُوهُ ۖ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ‌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١٦﴾
و (فرستاديم به سوی قومش) ابراهيم را زمانی كه گفت به مردمش: بپرستيد خداوند را و پرهیزکار باشید او را، این بهتر است برايتان، اگر بدانيد!

إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا ۚ إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِ‌زْقًا فَابْتَغُوا عِندَ اللَّـهِ الرِّ‌زْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُ‌وا لَهُ ۖ إِلَيْهِ تُرْ‌جَعُونَ ﴿١٧﴾
همانا فقط مى ‏پرستيد از غیر خداوند بتهايى را و مى ‏سازيد دروغى بزرگ را؛ همانا کسانی که مى ‏پرستيد از غیر خدا، مالك نيستند براى شما رزقى را، پس بخواهيد نزد خدا روزى را و بپرستيد او را و سپاسگزارى كنيد برای او، به سوى او بازگردانده می شوید.

وَإِن تُكَذِّبُوا فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِّن قَبْلِكُمْ ۖ وَمَا عَلَى الرَّ‌سُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿١٨﴾
و اگر نسبت دروغ دهید، پس به تحقیق نسبت دروغ می دهند(می دادند) امت‏هايى كه از قبل شما بودند؛ و نیست بر این فرستاده مگر آن رساندن آشكار.

أَوَلَمْ يَرَ‌وْا كَيْفَ يُبْدِئُ اللَّـهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ يَسِيرٌ‌ ﴿١٩﴾
و آيا نديدند چگونه آغاز مى ‏كند خداوند آفرينش را، سپس باز مى‏ گرداند آن را ؟! همانا آن(آفرینش) بر خدا آسان است.

قُلْ سِيرُ‌وا فِي الْأَرْ‌ضِ فَانظُرُ‌وا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ۚ ثُمَّ اللَّـهُ يُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَ‌ةَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ‌ ﴿٢٠﴾
بگو گردش کنید در روی زمين، پس بنگريد چگونه آغاز كرد آفرينش را، سپس خداوند پديد می آورد پديده آخرت را، همانا خدا بر هر چيزى تواناست.

[هندیانی]

يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَرْ‌حَمُ مَن يَشَاءُ ۖ وَإِلَيْهِ تُقْلَبُونَ ﴿٢١﴾
عقوبت می کند هر که را بخواهد و مهربانی می کند هر که را بخواهد و بسوی او بازگردانده می شوید.

وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْ‌ضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ‌ ﴿٢٢﴾
و نیستید شما به عجز در آورندگان در روی زمین و نه در آسمان و نیست برای شما از غیر خدا هیچ سرپرستی و نه یاوری.

وَالَّذِينَ كَفَرُ‌وا بِآيَاتِ اللَّـهِ وَلِقَائِهِ أُولَـٰئِكَ يَئِسُوا مِن رَّ‌حْمَتِي وَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٢٣﴾
و کسانی که کفرورزیدند به نشانه های خدا و دیدارش، آنان ناامید می شوند از رحمتم و آنان برایشان عقوبتی دردناک است.

فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّ‌قُوهُ فَأَنجَاهُ اللَّـهُ مِنَ النَّارِ‌ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿٢٤﴾
پس نبود جواب مردمش مگر این که گفتند: بکشید او را یا بسوزانید او را! پس نجات داد او را خدا از آن آتش، همانا در آن(کار) هر آینه نشانه هایی است برای قومی که ایمان می آورند.

وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُم مِّن دُونِ اللَّـهِ أَوْثَانًا مَّوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ‌ بَعْضُكُم بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُم بَعْضًا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ‌ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِ‌ينَ ﴿٢٥﴾
و گفت: همانا فقط گرفتید از غیر خدا بتهایی را به علت دوست داشتن بین خودتان در این زندگانی دنیا، سپس در روز قیامت، کفر می ورزند بعضی شما به برخی و نفرین می کنند بعضی شما برخی را و جایگاهتان آن آتش است و نیست برای شما هیچ یاری کنندگانی.

[هندیانی]

فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ ۘ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ‌ إِلَىٰ رَ‌بِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٦﴾
پس ایمان آورد به او(ابراهیم)، لوط و گفت (ابراهیم): همانا من هجرت کننده ام بسوی پروردگارم، همانا او، همان همیشه پیروز و با حکمت است.

وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (27)
و بخشیدیم برایش، اسحاق را و یعقوب (را) و قرار دادیم در میان فرزندانش نبوت را و آن کتاب را و دادیم او را پاداشش را در این دنیا و همانا او در آخرت هر آینه از شایستگان است.

وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ (28)
و ( فرستاديم به سوی قومش) لوط را، زمانی که گفت به قومش: همانا شما مرتکب می شوید آن گناه زشت آشکار را، در حالی که پیشی نگرفت شما را به آن کار زشت هیچ یک از جهانیان.

أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ(29)
آیا همانا شما هر آینه می آیید به سوی مردان(همجنس گرایی) و قطع می کنید راه را(ادامه ی نسل)؟! و مرتکب می شوید در مجلس هایتان آن کار زشت را؟! پس نبود جواب قومش مگر این که گفتند: بیاور ما را عقوبت خدا را، اگر هستی از راستگویان.

قَالَ رَبِّ انصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ(30)
گفت: ای پروردگارم! یاری کن مرا بر آن قوم که تباه کارند.

[هندیانی]

وَلَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ(31)
و زمانی که آوردند فرستادگان ما ابراهیم را، آن بشارت را، گفتند: همانا ما، هلاک کننده ی مردم این شهر هستیم، (به دلیل این که) همانا مردمش هستند ستمکاران.

قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ(32)
گفت: همانا در آن شهر لوط است، گفتند: ما داناتریم به هرکس که در آن شهر است، هر آینه نجات می دهیم او را و مردمش را مگر همسرش، در حالی که هست از باقی ماندگان در هلاکت.

وَلَمَّا أَن جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ(33)
و زمانی که آمدند فرستادگان ما به سوی لوط، بد آمد ایشان را(نگران شد) و تنگ شد نسبت به ایشان از جهت قلب( یعنی قلبش نسبت به ایشان تنگ شد بخاطر ناتوانی در دفاع از ایشان) و گفتند: نترس و اندوهگین مباش! همانا ما نجات دهنده ی تو و مردمت هستیم، مگر همسرت، هست از باقی ماندگان در هلاکت.

إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ(34)
همانا ما فرودآورندگانیم بر مردم این شهر، عذابی را از آسمان به سبب آن چه نافرمانی خدا را می کردند.

وَلَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ(35)
و هر آینه به تحقیق برجای گذاشتیم درآن شهر، دلیل روشنی را برای مردمی که می اندیشند.

[هندیانی]

وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (36)
و ( فرستاديم ) به سوی مدین برادرشان(پیامبرشان)، شعیب را، پس گفت: ای قوم من! عبادت کنید خدا را و امید بدارید روز آخرت را و نافرمانی نکنید در روی زمین در حالی که تبهکارید.(یعنی در زمین تبهکاری نکنید)

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ(37)
پس تکذیب کردند او را، پس فراگرفت آنان را آن لرزه ی سخت، پس گردیدند در شهرهایشان به رو افتادگان (مرده و بیجان گشتند).

وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَد تَّبَيَّنَ لَكُم مِّن مَّسَاكِنِهِمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ(38)
و (هلاک کردیم) عاد و ثمود را و حال آن که آشکار است برایتان از خانه هایشان و زینت داد برای آنان شیطان، کارهایشان را، پس بازداشت آنان را از راه (حق) و حال آن که ( به تحقیق) صاحب بصیرت بودند.

وَقَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَلَقَدْ جَاءهُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانُوا سَابِقِينَ(39)
و (هلاک کردیم) قارون را و فرعون و هامان را و هر آینه به تحقیق آورد آنان را، موسی، آن دلایل روشن را، پس تکبر ورزیدند در روی زمین و نبودند پیش گیرندگان.

فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنبِهِ فَمِنْهُم مَّنْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُم مَّنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَمِنْهُم مَّنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُم مَّنْ أَغْرَقْنَا وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ(40)
پس هر کدام را، فرا گرفتیم به سبب گناهانش، پس بعضی آنان، کسانی هستند که فرستادیم بر آن(ها) طوفان شنی(تند بادی) و برخی از آنانند، کسانی که فراگرفتشان آن فریاد بلند آسمانی و برخی از ایشان کسانی هستند که فروبردیم آنان را (در) زمین و برخی از ایشانند، کسانی که غرق کردیم؛ و نبود خدا برای این که ستم کند آنان را ولیکن خودشان را ستم می کردند.

[هندیانی]

مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاء كَمَثَلِ الْعَنكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنكَبُوتِ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ(41)
وصف کسانی که گرفتند از غیر خدا، سرپرستانی را، مانند وصف عنکبوت است در حالی که ساخت خانه ای را و حال آن که سست ترین خانه ها، هر آینه خانه ی عنکبوت است، اگر می دانستند.

إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ مِن شَيْءٍ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(42)
همانا خدا می داند، هر آن چه را می خوانند بدل از او، از چیزی؛ و او همیشه پیروز و با حکمت است.

وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ وَمَا يَعْقِلُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ(43)
و این مثال ها را می زنیم برای همه ی مردم و اندیشه نمی کنند آن را مگر دانایان.

خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ(44)
آفرید خدا آسمان ها و زمین را به حقیقت، همانا در آن(آفرینش) هر آینه نشانه ایست برای ایمان آورندگان.

اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ(45)
پی در پی بخوان آن چه را وحی می شود نزدت از این کتاب و بپای دار نماز را، همانا نماز باز می دارد از گناه زشت و کار ناپسند و هر آینه یاد خدا بزرگتر است و خدا می داند آن چه را می سازید.

[هندیانی]

وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنزِلَ إِلَيْنَا وَأُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ(46)
و مجادله نکنید اهل کتاب را بجز، آن چه که آن نیکوتر است؛ مگر بر کسانی که ستم کردند از میان ایشان؛ و بگویید: ایمان آوردیم به آن چه فروفرستاده شده به سوی ما و فروفرستاده شده به سوی شما و معبود ما و معبود شما یکیست، و ما برای او تسلیم شدگانیم.

وَكَذَلِكَ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمِنْ هَؤُلَاء مَن يُؤْمِنُ بِهِ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ(47)
و اینگونه فروفرستادیم بسویت این کتاب را، پس کسانی که دادیم ایشان را، این کتاب را، ایمان می آورند به آن و (برخی از) اینان، کسانی هستند که ایمان می آورند به آن (این قرآن) و انکار نمیکنند آیات ما را مگر کافران.

وَمَا كُنتَ تَتْلُو مِن قَبْلِهِ مِن كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ(48)
و پی در پی نمیخواندی از قبل آن هیچ کتابی را و نمی نوشتی آن را با دستت، (اگر اینکار را می کردی) در آن زمان هر آینه تردید می کردند باطل گرایان.

بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ (49)
بلکه آن(قرآن) آیاتی روشنگر است در سینه های کسانی که داده شدند علم را و انکار نمی کنند آیات ما را مگر ستمکاران.

وَقَالُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ(50)
و گفتند: چرا فرود نیامد بر او آیاتی از جانب پروردگارش. بگو: همانا فقط این آیات نزد خداست و همانا فقط من، هشداردهنده ای آشکارم.