عبد اللّه بن مسعود از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله روايت كرده كه آن حضرت فرموده كه : كسى كه به او هم و غمى و اندوه و حزنى برسد پس بگويد :
الدُّرُّ الْمَنْثُورُ ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم مَنْ أَصَابَهُ هَمٌّ أَوْ حُزْنٌ فَلْيَقُلْ : اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ وَابْنُ أَمَتِكَ نَاصِيَتِي فِي يَدِكَ مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ عَدْلٌ فـِيَّ قـَضَاؤُكَ أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ أَنْ تَجْعَلَ الْقُرْآنَ رَبِيعَ قَلْبِي وَنُورَ صَدْرِي وَذَهَابَ هَمِّي وَجَلَاءَ حُزْنِى قـَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم مَا قـَالَهُنَّ مَهْمُومٌ قَطُّ إِلَّا أَذْهَبَ اللَّهُ هَمَّهُ وَأَبْدَلَهُ بِهَمِّهِ فَرَحاً قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ فَلَا نَتَعَلَّمُ هَذِهِ الْكَلِمَاتِ قَالَ فَتَعَلَّمُوهُنَّ وَعَلِّمُوهُنَّ
هر مهمومى كه اين دعا را بخواند خداوند همّ او را بر طرف مى گرداند و جاى آن همّ براى او خوشحالى بوجود مى آورد ؛ سئوال كردند كه اين را به ديگران ياد بدهيم؟
حضرت فرمودند :
هم ياد بدهيد و هم بخوانيد .
بحارالانوار ج92 ص280
از حضرت پيغمبر ـ صلّى اللّه عليه و آله ـ مروى است كه :
قال عليه السلام مَا مِنْ شَفِيعٍ أَفْضَلْ مَنْزِلَهً عِنْدَ اللهِ يَوْمَ القِيَامَةِ مِنَ القُرآنِ لا نَبِيٌ وَلا مَلَكٌ وَلا غَيْرَهُ
هيچ شفيعى در روز قيامت بلند مرتبه تر از قرآن نيست ، نه پيغمبرى و نه ملكى و نه غير اين ها .
عوالي اللالى ج4 ص112