از اوج آسمان

[صبور]

پيشگفتار
اگر پنجره هاى آسمان به روى آدميان بسته شود و نَفَحات رحمانى و نسيمهاى لطيف الهى ، جان مردمان را ننوازد، دلهاشان مى پژمُرَد و انديشه هاشان پر مى ريزد و چشمه هاى عاطفه شان مى خشكد و عقلهاشان رو به نقصان مى نهد. رحمت خداوندى همواره چونان آبشارى سرشار، ((از اوج آسمان )) بر سر و جان جهانيان فرو مى ريزد و نَفَحات جانفزاى رحمانى ، در همه روزگاران ، بر پهن دشت حيات انسان مى وزد و بر شاخساربوستان زندگى ، شكوفه هاى طراوت مى شكوفاند، تا عطر معنوى شان ، مشام جان راصفا دهد و منظر دلربايشان ،نزهت آفريند.
پيامبر اسلام كه درود خداوند بر او و خاندانش باد فرمود:
((اءَلا! إِنَّ لِرَبِّكُمْ في اءَيّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحاتٌ، اءَلا! فَتَعَرَّضُوا لَهاوَلا تُعْرِضُوا عَنْها :⁽¹⁾
آگاه باشيد كه در روزگاران شمايان ، نفحات و نسيمهايى از جانب پروردگارتان مىوزد؛ هشيار باشيد و خويشتن را در مسير و معرض آنها نهيد و از آنها روى برمتابيد.))

گفت پيغمبر كه نَفْحَت هاى	اندر اين ايّام مى آرَد سَبَق
گوش هُش داريد اين اوقات را	در رباييد اينچنين نفحات را
نفحه اى آمد شما را ديد و رفت	هر كه را مى خواست جان بخشيد و رفت

آرى ، باران رحمت ، پيوسته ، ((از اوج آسمان )) بر ما خاكيان فرو مى بارد و نور معرفت، از جهان برين به خاكستان پايين مى تابد؛ امّا نهادن جان در مسير نسيم و گسترد ظن كشتزار دل به روى باران و گرفتن آيينه قلب در برابر تابش نور، بر خود ماست .

تو دو ديده فروبندى و گويى : ((روز روشن كو))؟

زند خورشيد بر چشمت كه : ((اينك من ! تو در بگشا.))(2)