رأفت امام شبیه به آن پدر دلسوزی است که از هیچ ارشاد و هدایتی دریغ نمی ورزد.
و راستی که چنین است! مگر نه اینکه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) بارها و بارها خود و امیرالمؤمنین (علیه السلام) را پدران امت خود معرفی کرد
أنا و علی ابواه هذه الاُمّة (2).
و چون سخن از علی (علیه السلام) به میان آمده این موضوع در مورد همة ائمه هم صدق می کند که کلهم نورٌ واحد.
همان طور که این سخن امام رضا (علیه السلام) که مشغول بررسی آن هستیم در توصیف همة امامان به طور عام، و در عصر ما در توصیف حجه بن الحسن به طور خاص می باشد. لذا ما فرزندان معنوی و روحی ائمه (علیهم السلام) هستیم.
امام رضا (علیه السلام) در ذیل این حدیث می فرمایند:
ان شفقه الرسول علی امته شفقة الآباء علی الاولاد و ... محبت و دوستی پیامبر نسبت به امتش محبت پدر به فرزندانش می باشد و بعد از پیامبر محبت علی (ع) بر مردم مانند محبت پیامبر به امت است.
سپس فرمودند به همین جهت پیامبر فرمودند: «انا و علی ابوا هذه الامة...» (3) -
در روایت دیگری علی (ع) پس از نقل این جمله فرمودند: شنیدم از پیامبر اکرم(ص) که فرمود
"و لحقنا علیهم اعظم من حق ابوی ولادتهم؛ حق ما بر امت بزرگتر از حق پدر و فرزندی است" (4)