همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[فاطمه]

فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿١٢﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿١٣﴾ إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ ﴿١٤﴾ فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿١٥﴾ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنْصَرُونَ ﴿١٦﴾ وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٧﴾ وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ﴿١٨﴾ وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿١٩﴾ حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٠﴾



پس آنها را در دو روز به صورت هفت آسمان به انجام رسانيد [و استوار ساخت] ، و در هر آسمانى كار آن را وحى كرد ، و آسمان دنيا را با چراغ‏هايى آرايش داديم و] از استراق سمع شيطان‏ها] حفظ كرديم ، اين است اندازه‏گيرى تواناى شكست‏ناپذير و دانا .«12» اگر روى گرداندند ، بگو : من شما را از صاعقه‏اى [مرگبار] چون صاعقه عاد و ثمود بيم مى‏دهم .«13» هنگامى كه پيامبران از پيش رو و پشت سرشان به سوى آنان آمدند [و گفتند :] كه جز خدا را نپرستيد . گفتند : اگر پروردگار ما مى‏خواست [كه ما مؤمن شويم و او را بپرستيم] فرشتگانى نازل مى‏كرد [تا دعوتش را به ما ابلاغ كنند] ؛ بنابراين ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‏ايد كافريم .«14» اما قوم عاد به ناحق در زمين تكبّر كردند و گفتند : نيرومندتر از ما كيست ؟ آيا ندانستند خدايى كه آنان را آفريد از آنان نيرومندتر است ؟ و [به گمان اينكه نيرومندتر از آنان وجود ندارد] همواره آيات ما را انكار مى‏كردند .«15» سرانجام تندبادى سخت و سرد در روزهايى شوم بر آنان فرستاديم تا در زندگى دنيا عذاب خوارى را به آنان بچشانيم ، و بى‏ترديد عذاب آخرت رسوا كننده‏تر است و آنان [در آن روز] يارى نخواهند شد .«16» و اما ثموديان ، پس آنان را هدايت كرديم ، ولى آنان كوردلى را بر هدايت ترجيح دادند ، نهايتاً به كيفر اعمالى كه همواره مرتكب مى‏شدند ، بانگ عذاب خواركننده آنان را فراگرفت ؛«17» و كسانى كه ايمان آورده و همواره پرهيزكارى مى‏كردند ، نجات داديم .«18» و [ياد كن] روزى كه دشمنان خدا را به سوى آتش جمع مى‏كنند ، پس آنان را از حركت باز مى‏دارند [تا گروه‏هاى ديگر به آنان ملحق شوند . ] «19» وقتى به آتش مى‏رسند ، گوش و چشم و پوستشان به اعمالى كه همواره انجام مى‏دادند گواهى مى‏دهند .«20»

«478»

[گل مريم]

وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ وَجَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلَئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلَئِكَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ




و از نشانه‏ هاى او، [يكى هم‏] كشتى‏ هاى كوه ‏آساى روان در درياست. اگر [خدا] بخواهد باد را ساكن مى ‏گرداند، آن گاه [است كه سفينه‏ ها] بر پشت آن [آب‏ هاى بى‏ كرانِ دريا از حركت باز ]مى‏ ايستند؛ بى‏ گمان در اين [واقعيت تفكّرانگيز] براى همه بسيار شكيبايى سپاسگزارى نشانه‏ هايى [از يكتايى و قدرت آفريدگار هستى‏] است؛يا به كيفر آنچه [سرنشينان كشتى‏ ها] بدان دست يازيده ‏اند، نابودشان مى ‏سازد؛ و از بسيارى [از گناه و بيداد آنان نيز ]مى‏ گذرد. [آرى، اگر خدا بخواهد چنين مى‏ كند تا آنان را به كيفر كردارشان برساند] و [تا] آن كسانى را كه در آيات ما ستيزه مى‏ كنند بدانند كه [از عذاب خدا] هيچ گريزگاهى نخواهند داشت. و آنچه به شما [مردم‏] داده شده است، كالاى [فناپذير ]زندگى اين جهان است؛ و آنچه نزد خداست براى آن كسانى كه ايمان آورده ‏اند و تنها بر پروردگار خود اعتماد مى ‏كنند، بهتر و پاينده ‏تر است؛ و [نيز براى‏] آن كسانى كه از گناهان بزرگ و [از ]زشتى‏ ها دورى مى گزينند؛ و هنگامى كه دستخوش خشم مى‏ گردند، درمى ‏گذرند [و مى ‏بخشايند]؛ و آن كسانى كه به [دعوت‏] پروردگارشان پاسخ [شايسته ]داده و نماز را برپا داشتند؛ و كار [اداره جامعه‏] آنان در ميانشان بر [اساس تبادل آزادانه انديشه ‏ها و ديدگاه‏ ها و] مشورت است؛ و از آنچه [از نعمت‏هاى گوناگون زندگى كه‏] به آنان روزى كرده‏ ايم انفاق مى ‏نمايند؛ و آن كسانى كه چون به آنان ستم رسد، [براى مبارزه با ستم به پا مى‏ خيزند و از آزاديخواهان‏] يارى مى‏ جويند [و به طور عادلانه و انسانى داد خود را از ستمكاران مى‏ گيرند]. و كيفر [بيداد و] بدى، همانند آن، بدى است؛ امّا هركس درگذرد و [كار را] به سامان آورد، پاداشش بر خداست؛ به يقين او بيدادگران را دوست نمى ‏دارد. و هركس پس از ستم ديدن خود [از سوى ستمكارى، از سوى او] انتقام بگيرد، [اين حق اوست و] چنين كسانى هيچ راهى بر [نكوهش و] زيانشان نيست [چرا كه داد خود را گرفته ‏اند]. راه [سرزنش و چون و چرا] تنها بر كسانى [باز] است كه به مردم ستم مى‏ كنند و در زمين به ناحق به فزون‏خواهى [و برترى‏ طلبى‏] سر بر مى‏ دارند؛ آنان [هستند كه‏] عذابى دردناك خواهند داشت. و كسى كه شكيبايى پيشه سازد و [از حق خويش بزرگ منشانه ]درگذرد، به يقين اين [خويشتن دارى و گذشت‏] از كارهايى است [هماره شايسته‏] كه [خدا بدان فرمان داده و آراستگى به آن از سوى او] خواسته شده است. و هركس را خدا [به كيفر بدانديشى و بدرفتاريش به حال خود گذارد و] گمراه سازد، پس از او هيچ سرپرستى نخواهد داشت، و بيدادگران را مى‏ بينى كه چون عذاب را بنگرند مى‏ گويند: آيا راهى براى بازگشتى [ديگر به زندگى دنيا و جبران اشتباهات ]هست؟

صفحه 487

[فاطمه]

وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٢﴾ وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾ فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ ﴿٢٤﴾ وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ ﴿٢٥﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ ﴿٢٦﴾ فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ ﴿٢٩﴾



و آنان به پوستشان مى‏گويند : چرا بر ضد ما گواهى داديد ؟ مى‏گويند : همان خدايى كه هر موجودى را به سخن آورد ، ما را گويا ساخت ، و او شما را نخستين بار آفريد و به سوى او بازگردانده مى‏شويد .«21» و شما [هنگام ارتكاب گناه در دنيا] از اينكه مبادا گوش و چشم و پوستتان بر ضد شما گواهى دهند ، پنهان نمى‏شديد ، بلكه گمان كرديد كه خدا بسيارى از آنچه را كه [در خلوت] مرتكب مى‏شديد ، نمى‏داند ! !«22» و اين گمانتان بود كه به پروردگارتان برديد [و همان] شما را هلاك كرد ، در نتيجه از زيانكاران شديد .«23» پس اگر [بر همين حال] ايستادگى كنند ، جايگاهشان دوزخ است ، و اگر [براى به دست آوردن خشنودى خدا] عذرخواهى كنند ، عذرشان مورد پذيرش قرار نخواهد گرفت .«24» ] به خاطر كفر و طغيانشان] براى آنان همنشينانى [مفسد و تبهكار] گماشتيم كه لذايذ مادى و شهوانى حال و آينده را در نظرشان زيبا و دلربا جلوه دادند ، و فرمان عذاب بر آنان در [زمره] گروه‏هايى از جن و انس كه پيش از آنان گذشتند ، ثابت شد ، آنان بى‏ترديد زيانكارند .«25» كافران گفتند : به اين قرآن گوش ندهيد و [هنگام قرائتش] سخنان لهو و بيهوده [و سر و صداهاى بى‏معنا] در آن افكنيد [تا كسى نشنود !] شايد كه پيروز شويد .«26» به يقين كافران را عذابى سخت مى‏چشانيم ، و بى‏ترديد آنان را بر پايه بدترين اعمالى كه همواره مرتكب مى‏شدند كيفر مى‏دهيم .«27» اين آتش كيفر دشمنان خدا است، براى آنان در آتش دوزخ سرايى هميشگى است ، كيفرى است [ويژه و سخت] ، براى اينكه همواره آيات ما را انكار مى‏كردند .«28» و كافران مى‏گويند : اى پروردگار ما آنان كه از گروه جنّ و انس ما را گمراه كردند ، به ما نشان بده تا زير پاى خود گذاريم ، براى اينكه از پست‏ترينان شوند .«29»

«479»

[گل مريم]

وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِيٍّ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ وَمَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاء يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَأٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاء يَهَبُ لِمَنْ يَشَاء إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشَاء الذُّكُورَ أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا وَيَجْعَلُ مَن يَشَاء عَقِيمًا إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ



و آنان را مى ‏نگرى كه بر آن [آتش شعله‏ ور] عرضه مى‏ گردند در حالى كه بر اثر خوارى سرافكنده ‏اند، [و] زيرچشمى [به آن آتش سوزان‏] مى ‏نگرند؛ و كسانى كه ايمان آورده‏ اند، [با ديدن حال و روز سياه آنان‏] مى ‏گويند: بى‏ گمان زيانكاران [واقعى ]كسانى هستند كه روز رستاخيز [سرمايه وجود] خود و خانواده خويش را از دست داده‏ اند، به هوش باشيد كه ستمگران در عذابى پايدار خواهند بود.و آنان در برابر خدا سرپرستان [و دوستانى‏] ندارند كه [بيايند و ]آنان را يارى كنند؛ و هركس را خدا [به كيفر عملكردش به حال خود گذارد و] گمراه سازد، هيچ راهى براى [نجات ]او نخواهد بود. [از اين رو] پيش از آنكه آن روزى فرا رسد كه از جانب خدا هيچ بازگشتى براى آن نيست، به [دعوت‏] پروردگارتان پاسخ [مثبت‏] دهيد [و به هوش باشيد كه‏] در آن روز [سهمگين‏]، نه برايتان هيچ [پناه و] پناهگاهى خواهد بود و نه [فرصت و جاى‏] انكارى خواهيد داشت. پس اگر روى برتافتند، [اندوهى به دل راه مده، چرا كه‏] ما تو را به عنوان نگهبانى بر آنان نفرستاديم؛ بر [عهده‏] تو جز رساندن [پيام و نداى دعوت پروردگارت چيز ديگرى‏] نيست. و بى‏ گمان هنگامى كه ما از سوى خود رحمتى به انسان بچشانيم، به آن شادمان [و سرمست‏] مى‏ گردد، امّا اگر به كيفر آنچه پيشتر به دست خود انجام داده، بدى [و كيفرى‏] به آنان برسد، [راه ناسپاسى در پيش مى‏ گيرند؛] راستى كه انسان بسيار ناسپاس است. فرمانروايى آسمانها و زمين، تنها از آن خداست؛ آنچه بخواهد مى ‏آفريند؛ به هركس بخواهد دخترانى ارزانى مى‏دارد و به هركس كه بخواهد پسرانى مى ‏بخشد، يا پسران و دخترانى [به هريك از آنان كه بخواهد ارزانى داشته و از هر دو جنس‏] براى آنان گرد مى‏ آورد؛ و هركس را بخواهد نازا مى‏ گرداند؛ به يقين او دانا و تواناست. و هيچ بشرى را نرسد كه خدا با وى سخن گويد، مگر اينكه [اين گفتار] از راه الهام باشد يا از فراسوى پرده ‏اى، [و ]يا آنكه فرستاده ‏اى [بسان فرشته وحى به سوى او ]بفرستد تا به فرمان او هرچه را مى‏ خواهد [به پيامبرش براى رساندن به سوى مردم‏] وحى كند؛ راستى كه او بلندمرتبه و فرزانه است.

صفحه 488

[فاطمه]

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٣٠﴾ نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿٣١﴾ نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ ﴿٣٢﴾ وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٣٣﴾ وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ ﴿٣٤﴾ وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ ﴿٣٥﴾ وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٣٦﴾ وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿٣٧﴾ فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩ ﴿٣٨﴾


بى‏ترديد كسانى كه گفتند : پروردگار ما خداست ؛ سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت] استقامت ورزيدند ، فرشتگان بر آنان نازل مى‏شوند [و مى‏گويند :] مترسيد و اندوهگين نباشيد شما را به بهشتى كه وعده مى‏دادند ، بشارت باد . «30» ما در زندگى دنيا و آخرت ، ياران و دوستان شمائيم ، آنچه دلتان بخواهد ، در بهشت براى شما فراهم است ، و در آن هر چه را بخواهيد ، براى شما موجود است . «31» رزق آماده‏اى از سوى آمرزنده مهربان است .«32» و خوش گفتارتر از كسى كه به سوى خدا دعوت كند و كار شايسته انجام دهد كيست؟ و گويد : من از تسليم شدگان [در برابر فرمان‏ها و احكام خدا] هستم «33» نيكى و بدى يكسان نيست . [بدى را] با بهترين شيوه دفع كن ؛ [با اين برخورد متين و نيك] ناگاه كسى كه ميان تو و او دشمنى است [چنان شود] كه گويى دوستى نزديك و صميمى است .«34» اين بهترين شيوه را جز كسانى كه [در زمينه خودسازى و تزكيه] پايدارى كردند ، نمى‏يابند ، و جز كسانى كه بهره بزرگى [از ايمان و تقوا] دارند به آن نمى‏رسند ؛«35» و اگر وسوسه‏اى از سوى شيطان تو را تحريك كند [كه از اين بهترين شيوه دست بردارى] به خدا پناه ببر ؛ بى‏ترديد او شنوا و داناست .«36» از نشانه‏هاى [ربوبيت و قدرت] او شب و روز و خورشيد و ماه است ؛ نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه ، براى خدايى كه آنها را آفريد ، سجده كنيد ، اگر فقط خواهان پرستش او هستيد؛«37» اگر [از پرستش خداى يكتا] تكبّر ورزند ، پس [بايد بدانند چنين نيست كه پرستش كننده‏اى براى او وجود ندارد ،] كسانى كه نزد پروردگار تواند [از فرشتگانى كه شمار آنان را جز خدا نمى‏داند] شب و روز براى او تسبيح مى‏گويند و [از تسبيح‏گويى] خسته نمى‏شوند .«38»


«480»


ذکر سجده واجب
«لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ اِیماناً وَ تَصْدیقاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ عُبُودِیَّةً وَرِقّاً سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ».

[گل مريم]

وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ

حم وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ




و همان گونه [كه بر پيامبران خود در گذشته وحى مى‏ فرستاديم، درست به همان سبك و شيوه،] روحى را كه از فرمان ماست، به تو وحى نموديم؛ تو [اى پيامبر! پيش از اين ]نه مى ‏دانستى كتاب چيست و نه ايمان؟ امّا ما آن را نورى گردانيديم كه هركس از بندگان خود را كه [شايسته بدانيم و] بخواهيم، به وسيله آن [به اوج كمال‏] راه مى ‏نماييم؛ و بى‏ گمان تو [در پرتو اين وحى و رسالت مردم را] به راهى راست [و بى ‏انحراف ]راه مى ‏نمايى.راه خداوندى كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، تنها از آن اوست؛ آگاه باشيد كه همه كارها تنها به سوى خدا باز مى‏ گردد.


حا، ميم. سوگند به اين كتاب روشنگر [راه نيك‏بختى و رستگارى‏]؛كه ما آن را قرآنى [به واژه و زبان‏] عربى پديد آورديم، باشد كه [شما مردم‏] خرد خويشتن را به كار گيريد.و به يقين آن [كتاب پرشكوه‏] در اصل كتاب [و مادر كتابها] كه نزد ماست، [بسيار] بلندمرتبه و حكمت‏ آميز است.پس آيا بدان جهت كه شما مردمى گزافه ‏كار هستيد، ما اين قرآن را از شما بازداريم؟!.و چه بسيار پيام ‏آورانى را كه در ميان پيشينيان فرستاديم. و هيچ پيام‏ آورى براى آنان نمى‏ آمد، جز اينكه او را به باد تمسخر مى‏ گرفتند! پس آن كسانى را كه زورمندتر از اينان بودند، [به كيفر بيداد و زورمداريشان‏] نابود ساختيم؛ و وصف پيشينيان گذشت. و اگر از آنان بپرسى كه چه كسى آسمان‏ها و زمين را آفريده است؟ بى‏ گمان خواهند گفت: آن [آفريدگار] پيروزمند و دانا آنها را آفريده است. همان كسى كه براى شما زمين را جايگاهى [براى زندگى و آرامش‏] قرار داد، و در آن براى شما راه‏هايى پديد آورد، باشد كه راه يابيد.

صفحه 489

[فاطمه]

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ۚ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۚ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٣٩﴾ إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا ۗ أَفَمَنْ يُلْقَىٰ فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ ۖ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ ﴿٤١﴾ لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ ﴿٤٢﴾ مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ ﴿٤٣﴾ وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ ۖ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ ۗ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ ۖ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى ۚ أُولَٰئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٤٤﴾ وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ ﴿٤٥﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ﴿٤٦﴾



و از [ديگر] نشانه ‏هاى او اين است كه تو زمين را خشك و بى‏گياه مى‏بينى ، پس هنگامى كه باران بر آن نازل مى‏كنيم ، به شدت به جنبش درآيد و نشو و نما كند . بى‏ترديد كسى كه زمين مرده را زنده كرد ، يقيناً مردگان را زنده مى‏كند ؛ زيرا او بر هر كارى تواناست .«39» مسلماً كسانى كه مفاهيم آيات ما را از جايگاه واقعى‏اش تغيير مى‏دهند [و به تفسير و تأويلى نادرست متوسل مى‏شوند] بر ما پوشيده نيستند . آيا كسى را كه در آتش مى‏افكنند ، بهتر است يا كسى كه روز قيامت در حال ايمنى[از هر بلا و شرّى] مى‏آيد ؟ هر چه مى‏خواهيد انجام دهيد ، بى‏ترديد او به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست .«40» كسانى كه به اين قرآن هنگامى كه به سويشان آمد كافر شدند [به عذابى سخت دچار مى‏شوند] بى‏ترديد قرآن كتابى است شكست‏ناپذير ، «41» كه هيچ باطلى از پيش رو و پشت سرش به سوى آن نمى‏آيد ، نازل شده از سوى حكيم و ستوده است .«42» جز آنچه به پيامبران پيش از تو گفته شده است ، به تو گفته نمى‏شود ؛ مسلماً پروردگارت صاحب آمرزش وداراى عذابى دردناك است ؛ «43» و اگر آن را قرآنى غير عربى قرار داده بوديم قطعاً مى‏گفتند : چرا آياتش در نهايت روشنى بيان نشده است ، آيا [قرآنى] غير عربى [و نامفهوم] براى [مردمى] عرب زبان [و فصيح ؟ !] بگو : اين كتاب براى كسانى كه ايمان آورده‏اند ، سراسر هدايت و درمان است ، و كسانى كه ايمان نمى‏آورند در گوششان سنگينى است ، و آن [با همه آشكارى‏اش] بر آنان پوشيده و نامفهوم است ؛ اينانند كه [گويى] از جايى دور ندايشان مى‏دهند .«44» به يقين ما به موسى كتاب عطا كرديم پس در آن اختلاف شد [كه از پيشگاه حق آمده يا ساختگى است] ، و اگر از سوى پروردگارت فرمانى [بر مهلت يافتنشان] پيشى نگرفته بود ، بى‏ترديد ميانشان [به هلاكت] حكم شده بود ؛ و اينان هم [چون قوم موسى] نسبت به قرآن در ترديدى سخت هستند . «45» كسى كه كار شايسته انجام دهد ، به سود خود اوست ، و كسى كه مرتكب زشتى شود به زيان خود اوست ، و پروردگارت ستمكار به بندگان نيست .«46»


«481»

[مهاجر]

عجب نور و صفایی داره قرآن

عجب نور و صفایی داره قرآن
عجب بانگ رسایی داره قرآن

مسلمانان چرا قران نخونید
به هر دردی دوایی داره قرآن

اگر افسرده حالی ای دل من
به زنگارت جلایی داره قرآن



التماس دعا

[مهاجر]

اعوذ با لله من الشیطان الرجیم جزء 25 إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ ﴿٤٧﴾وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ ﴿٤٨﴾لَا يَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَيْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ ﴿٤٩﴾وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِنْدَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٥٠﴾وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ ﴿٥١﴾قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ ﴿٥٢﴾سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٥٣﴾أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ ۗ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ ﴿٥٤﴾ «482» آگاهى به قيامت [و اينكه چه زمانى برپا مى‏شود و چه خواهد شد] فقط ويژه اوست ؛ و ميوه‏ها از غلاف‏هايشان بيرون نمى‏آيند ، و هيچ ماده‏اى باردار نمى‏شود و بارش را به دنيا نمى‏آورد مگر به دانش او . و روزى كه [خدا] مشركان را ندا مى‏دهد : شريكانى كه براى من مى‏پنداشتيد ، كجايند ؟ مى‏گويند : [پس از روشن شدن حقايق بر ما] قاطعانه به تو اعلام مى‏كنيم كه هيچ گواهى‏دهنده‏اى در ميان ما [مبنى بر اينكه تو را شريكى هست] وجود ندارد ؛«47» و آنچه را از پيش [به عنوان شريكان خدا] مى‏پرستيدند از نظرشان گم و ناپديد مى‏شود و يقين مى‏كنند كه آنان را هيچ راه گريزى [از عذاب] نيست .«48» انسان از درخواست رفاه خسته نمى‏شود ، واگر آسيبى به او رسد به شدت مأيوس و نااميد مى‏شود ؛«49» و اگر او را از سوى خود پس از آسيبى كه به او رسيده خوشى و رفاه بچشانيم قاطعانه مى‏گويد : اين [رفاه] ويژه من است [و به خاطر لياقتم به من رسيده است] و گمان نمى‏كنم كه قيامت برپا شود ، و [به فرض برپا شدن] اگر مرا به سوى پروردگارم باز گردانند، براى من نزد او پاداشى نيكوتر خواهد بود ! ما يقيناً كسانى را كه كافر شدند به اعمالى كه انجام داده‏اند ، آگاه خواهيم كرد ، و قطعاً از عذابى سخت به آنان مى‏چشانيم .«50» و هنگامى كه به انسان نعمت عطا مى‏كنيم [از طاعت و عبادت] روى بر مى‏گرداند و [با كبر و نخوت] از ما دور مى‏شود ، و چون آسيبى به او رسد [براى برطرف شدنش] به دعاى فراوان و طولانى روى مى‏آورد ؛«51» بگو : به من خبر دهيد : اگر [قرآن] از سوى خدا باشد و سپس شما به آن كافر شويد ، چه كسى گمراه‏تر از آن خواهد بود كه در مخالفتى دور [از منطق و صواب] قرار دارد ؟«52» به زودى نشانه‏هاى خود را در كرانه‏هاى جهان و در نفوس خودشان به آنان نشان خواهيم داد تا براى آنان روشن شود كه بى‏ترديد او حق است . آيا بس نيست كه پروردگارت [با ارائه كردن حقايق تكوينى و دلايل طبيعى] بر همه چيز گواه است [كه تنها او آفريننده و بى‏نياز است و غير او مخلوق و از هر جهت نيازمند به اوست .] «53» آگاه باش ! آنان به لقاء پروردگارشان در ترديدند . [و] آگاه باش ! كه يقيناً او به همه چيز [با قدرت و دانش بى‏نهايتش] احاطه دارد .«54» «482»

[مهاجر]

حم ﴿١﴾عسق ﴿٢﴾كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٣﴾لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ﴿٤﴾تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥﴾وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ ﴿٦﴾وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ ﴿٧﴾وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٨﴾أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٩﴾وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ ﴿١٠﴾


به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى.

حم«1» عسق«2» اين‏گونه خداى تواناى شكست‏ناپذير و حكيم به سوى تو و كسانى [از پيامبران] كه پيش از تو بودند وحى مى‏كند .«3» آنچه در آسمان‏ها و زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى اوست ، و او بلند مرتبه و بزرگ است .«4» نزديك است آسمان‏ها از فرازشان [به سبب عظمت وحى] بشكافند و فرشتگان پروردگارشان را همواره همراه با ستايش تسبيح مى‏گويند ، و براى كسانى كه در زمين هستند ، درخواست آمرزش مى‏كنند ؛ آگاه باشيد ! بى‏ترديد خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«5» كسانى كه غير خدا را سرپرستان و ياران خود گرفته‏اند ، خدا نگهبان و مراقب بر [اعمال و گفتار] آنان است و تو كارساز بر آنان نيستى .«6» و اين‏گونه قرآنى [به زبان فصيح و گويا به تو وحى كرديم تا] مردمِ [ام‏القرى] يعنى شهر مكه [و كسانى را كه پيرامون آن هستند بيم دهى ، و آنان را از روز جمع شدن] كه روز قيامت است] و ترديدى در آن نيست بترسانى ، [روزى كه] گروهى در بهشت‏اند و گروهى در آتش سوزان .«7» اگر خدا مى‏خواست آنان را [از روى جبر بر محور هدايت] امت واحدى قرار مى‏داد ، ولى [هدايت اجبارى فاقد ارزش است] هر كه را بخواهد [در صورتى كه ستمكار به آيات خدا نباشد] در رحمت خود در آورد ؛ و ستمكاران را هيچ دوست و ياورى [كه از عذاب نجاتشان دهد] نيست .«8» آيا به جاى او معبودانى براى خود گرفته‏اند ؟ در حالى كه معبود واقعى خداست ، و تنها اوست كه مردگان را زنده مى‏كند و فقط اوست كه بر هر كارى تواناست ؛«9» و آنچه را [از امور دين و عقايد و احكام] در آن اختلاف داريد ، داورى‏اش با خداست . اين است خدا پروردگار من ، بر او توكل كردم و به او باز مى‏گردم .«10»


«483»