چهره هاى درخشان چهارده معصوم عليهم السلام
مؤلف : سيد عبدالله حسينى دشتى
او مى آيد!
از وراى قرون ، چون كوهى استوار از صبر، از اسبى راهوار از عزم مى آيد.
در دستان آسمانيش ، براى سركوبى نامردمان شمشير مى خروشد، و براى هدايت مردمان ، قرآن مى درخشد.
مى آيد؛
چون شهابى درخشان در تيره ترين شب بشريت مى آيد؛
چون قامت بلند راستى در جنگل هراس انگيز ناراستى ها.
عمامه محمّد صلّى الله عليه و آله و سلم بر سر، پيراهن محمّد صلّى الله عليه و آله و سلم در بر، پاى افزار محمّد صلّى الله عليه و آله و سلم در پا، قرآن محمد صلّى الله عليه و آله و سلم در سينه و شمشير اميرالمؤمنين على عليه السلام در كف ؛ با مهر زهرا و صبر حسن و شجاعت حسين و عبادت سجاد و علم باقر و صدق صادق و بردبارى كاظم و رضاى رضا و جود جواد و هدايت هادى و هيبت عسكرى مى آيد.
سراپا نما نبوت و ولايت است ، تمام پيامبران را در خويش دارد؛ چون آدم آدميتى نو را بنياد مى دهد، چون نوح با كوله بار صدها سال درد و ستم كشى بر پشت ، خدا را بر كافران مى خواند، چون ابراهيم نداى توحيد درمى دهد و بت ها را سرنگون مى كند، چون موسى بر فرعونيان ستمگر مى شورد، چون عيسى انسانيت مرده را زنده مى سازد و چونان محمّد صلّى الله عليه و آله و سلم صلاى فلاح عالميان برمى دارد.
آيينه پرستش حق ازلى است آنگاه كه به نماز مى ايستد، و طنين وحى پيامبران در گفتار او چون به موعظه مى نشيند؛ فريادش قرون را درمى نوردد و شمشير خشمش فرعونيان را براى ابد در هرم نابودى دفن مى كند.
قيامش كه هم سنگ قيامت است ، قيامت دنيا را برمى انگيزد، و ظهورش كه مظهر ديانت است دين را بر جهان حكمفرما مى سازد؛ دستانش كه شاخه هاى پربار درخت امامت است زمين را به آسمان پيوند مى زند و گفتارش كه قرين وحى خداست فرشتگان را به همسايگى انسان مى خواند.
چون برمى خيزد ضلالت به خاك مى افتد، و چون سر برمى دارد هدايت قيام مى كند؛ قيامش مصلح تباهى هاست و نامش مرگ نامردى ها؛ آغازش پايان جباران است و دوامش استمرار صلاح درستكاران ، غيبتش شب يلداى مشتاقان ستمديده اوست و ظهورش صبح راستين محبان به جان رسيده او.
سيطره حكومت الله را بر جهان تثبيت مى كند و ژرفاى معناى ناشناخته خلافت انسان را بر جهانيان آشكار مى سازد؛ وجودش آيت بزرگ خداست و غيبتش تفسير غيب و ظهورش مبشر معاد و قيامتش تفسير و تعهد و جهاد، و كلامش تاءويل قرآن ، و نگاهش تموج درياى مهر پيامبران بر گمشدگان .
و سرانجام اوست كه كاروان دين را به سرمنزل مقصود مى رساند و بر رسالت پيامبران و زحمات آنان وصول و حصول مى بخشد.