سیره ی رفتاری امام حسن عسگری علیه السلام

[مهاجر]

. دگرگونی زندان‏بانان

صالح بن وصیف از کسانی است که مسئولیت حفاظت و مراقبت از امام حسن عسکری علیه‏السلام را عهده‏دار بود. او بدترین کارها را نسبت به آن امام همام روا داشته و بدترین افراد را برای آزار و اذیّت آن حضرت به کار گماشته و چه رنج‏ها و آزارها که بر آن امام وارد نساخت! در همین راستا آورده‏اند که:
روزی جمعی از درباریان عبّاسی، نزد وی آمده و درباره نتایج شکنجه‏های روحی و جسمی امام حسن عسکری علیه‏السلام به گفت و گو نشستند. وقتی دانستند که حربه‏هایشان در مورد حضرت کارساز نبوده، خطاب به صالح بن وصیف گفتند:
ـ بر حسن بن علی سخت گرفته، او را در تنگنای شدیدتری قرار بده!
صالح که بارها امام را آزموده و برای عذاب آن حضرت، از انواع و اقسام شکنجه‏های روحی و جسمی بهره برده بود؛ به خشم آمد و با عصبانیت گفت:
ـ می‏گویید چه کنم؟ دو نفر از شرورترین افراد را به عنوان نگهبانان مخصوص، نزد او فرستادم؛ متأسّفانه آنها چنان تحت تأثیر رفتار و کردار او قرار گرفتند که اینک، پیوسته به عبادت، نماز و روزه اشتغال دارند. اگر باور ندارید، منتظر بمانید و از زبان خودشان بشنوید.
آنگاه دستور داد تا آن دو نفر را حاضر کنند. وقتی آمدند، درباریان عبّاسی از آنان پرسیدند:
ـ وای بر شما! کارتان با این مرد (امام حسن عسکری علیه‏السلام ) به کجا کشید؟
آنها با اینکه لبه تیغ ستم را به جان خویش احساس می‏نمودند، زبان از حقیقت فرونبسته، حقیقت را چنین بازگو کردند:
ـ چه می‏گویید در مورد مردی که روزها روزه می‏گیرد و شب‏ها تا پایان شب، مشغول عبادت و مناجات است؟ او به غیر از عبادت، به چیزی اشتغال ندارد و به هیچ عنوان با ما هم سخن نمی‏شود. هرگاه چهره او را می‏دیدیم، از هیبتش به لرزه می‏افتادیم و آن‏چنان تحوّل و دگرگونی در جسم و جانمان ایجاد می‏شد که گذشته خویش را کاملاً فراموش می‏کردیم و گویا مالک جان خویش نبوده و هیچ اراده و قدرتی از خود نداریم.
درباریان عبّاسی با شنیدن سخنان ندامت‏انگیز شروران اردوگاه، لب فروبستند و با سرافکندگی، مجلس را ترک نمودند.1