زبان وحی به ویژه قرآن کریم،بر حسب موضوع سخن،مختلف است که میتوانآن را اجمالا به چهار بخش تقسیم کرد:
1- احکام و تکالیف:که مرتبط به رفتار انسانها و تنظیم حیات اجتماعی است.
در این بخش کاملا صریح و رسا سخن گفته است،زیرا دستور العملهایی است کهباید انسانها(مخاطبین اصلی کلام)به خوبی درک کنند تا بتوانند به درستی انجام دهند،مانند: یا ایها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم و الذین من قبلکم لعلکم تتقون (17) هر که زبان عربی بداند،به خوبی میفهمد که روی سخن در این آیه،با همه مردم است تا تنها جدایی را پرستش کنند که آفریدگار جهانیان است،چه حال و چهگذشتگان.باشد تا حالت تقوی(پروا)در آنان پدید آید.زیرا هر که خدا را پروا داشتهباشد،در زندگی پروا دارد و به درستی رفتار میکند.
فهم محتوایی این قبیل آیات،همانند آیه «احل الله البیع و حرم الربا» (18) و غیره،برای عرب زبانان و عربی دانان کاملا سهل و ساده است و هرگز با دشواری مواجه نمیشوند،مگر برای شناخت کم و کیف انجام این گونه دستورات که با مراجعه بهتوضیحاتی که در سنت آمده است روشن میگردد.
ادامه دارد