چرا با مُهر نماز می​خوانیم ؟

[مشعشع]

صحابه پیامبر ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) برای جلوگیری از داغ‌شدن سنگ‌ریزه‌ها به وسیله آفتاب سوزان عربستان، آنها را در مشت خود نگاه می‌‌داشتند و به هنگام سجده بر زمین می‌‌گذاشتند و بر روی آنها سجده می‌‌کردند، حتی اگر مسلمانی بر گوشه عمامه خود سجده می‌‌کرد، پیامبر ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) آن را از زیر پیشانی او می‌‌کشید و می‌‌فرمود: ‹ترّب وجهک›؛ ‹صورتت را بر خاک بگذار› و ده‌ها روایت در این زمینه هست که جای بازگویی آنها نیست.
امروز متأسفانه سنّت، بدعت شده و بدعت (سجده بر فرش) جای سنت را گرفته است! ازاین‌رو، شیعیان، پای‌بند هستند بر خاک سجده کنند، ولی چون همه جا خاک فراهم نیست، مقداری خاک را به صورت مهر (خشک و قالب‌گیری شده) درمی‌آورند تا همه‌جا همراه آنها باشد و به سنت پیامبر خدا ( صلّی الله علیه وآله وسلّم ) عمل کنند. و هرگز ملتزم نیستند که این تربت، تربت حسینی باشد، بلکه هر خاک پاک برای آنها سجده‌گاه است، امّا اگر تربت حسینی را ترجیح می‌‌دهند به خاطر روایاتی است که از پیشوایان اسلام وارد شده که سجده بر این خاک، مایه پذیرفته‌شدن نماز انسان است؛ زیرا آن خاک با خون شهیدان عجین شده و بر خاکی سجده می‌‌کنند که بیش از هفتاد تن از شهدای عالی‌مقام در آنجا به خاک سپرده شدند و شهادت با عزّت و ایمان را بر زندگی ننگین با کافران و ظالمان ترجیح داده‌اند.