بررسي: ترجمه ي هنري (منظوم و آوايي) در جاي خود نيکوست و ميتواند مخاطبان با ذوق را به سوي قرآن جنب کند. البته .طبيعي است که با تنگناي قافيههاي شعر، گاهي مطالب و معاني آيات اضافه يا کم ميشود. براي نمونه در شعر اميد مجد مواردي که مشخص شده اضافي است.
البته اين اشکال در ترجمه ي آوايي کمتر است، ولي منتفي نيست و گاه مترجم مجبور ميشود، يک کلمه را به چند صورت ترجمه کند تا آهنگ شعر گونه کلام حفظ شود، افزون بر آنکه در برخي سورههاي قرآن سبک و آواي خاصي وجود دارد، مانند سورهي فرقان يا سورههاي کوتاه مکي، و در اين موارد رعايت آهنگ کلام تا حد امکان مناسب است. ولي در برخي سورههاي ديگر ـ به ويژه در سورههاي بلند مدني مثل بقره و آل عمران و ... معمولاً آهنگ و آواي کمتري وجود دارد. ايجاد آهنگ و آواي شعرگونه در همه آيات قرآن موجب تکلف ميگردد.