یکی از صفات مثبت ایمانی و آرزوهای تربیتی و معنوی هر مؤمن، درخواست حجّ از خداست، آن هم درخواستی توأم با اشتیاق و احساس برتری تمام سالهای عمر. چنین نوع درخواستی نه تنها برای کسانی که به حجّ مشرف نشده اند، بلکه برای حاجیان خانه ی خدا نیز سفارش شده است.
در فرهنگ تربیتی اهل بیت (ع) برای آرزوسازی نسبت به حجّ و ایجاد تمایل بندگان خدا به سوی حجّ، از راهکارهایی استفاده شده است که در اینجا به آنها اشاره می کنیم:
1. درخواست دائمی حجّ در قالب دعا
- (اللّهمَّ ارزُقنی حَجَّ بَیتِکَ الحرام فی عامی هذا و فی کُلّ عام ما أبقَیتَنی فی یُسرٍ مِنکَ و عافِیهٍ وسَعَهِ رِزقٍ.)
«خداوندا! حجّ خانه ی خود را امسال و هر سال روزی من کن تا زمانی که زنده ام در آسانی و عافیت و وسعت مالی...»
- (اللّهم وَامنُن عَلَیَّ بِالحَجَّ و العُمرَهِ ... أبداً ما أبقَیتَنی فی عامی هذا و فی کُلِّ عامٍ...)
«خداوندا! بر من منّت بگذار با (روزی کردن) حجّ و عمره ... تا زمانی که زنده ام، در این سال و در همه سال ...)(1)