بعضی معاصی قبحش را از دست داده است
قدیم ترها زندگی ها یک صفای دیگری داشت. اگر به پول و مادیات باشد که آنها کمتر داشتند و اصلاً در این قید و بندها نبودند. از حیث امکانات هم که نگو و نپرس! پس این صفای در زندگی ها از کجا نشأت می گرفت؟ آن زمان مردم گناه نمی کردند. دروغی در کار نبود، غیبت رواج نداشت، ظلم و حق خوری و... کمتر دیده می شد، عصبانیت و قوه غضب کمتر بهکار گرفته می شد و خلاصه همین ها باعث شده بود که مردم از زندگیشان لذت ببرند.
اصلاً روایت داریم که هیچ زندگی ای گواراتر از زندگی با اخلاقیات نیکو نیست. اما امروز روزگار عوض شده. گویی برخی گناهان در دل و جانمان رخنه کرده و قبحش در میانمان از بین رفته. وقتی به کسی می گویی فلان حرف را نزن دروغ است، یا تهمت است یا غیبت نکن در جواب می گوید: اگر اینجور است باید اصلاً حرف نزنم! یعنی به قدری این گناهان رایج شده که انگار نمی توانیم بدون آنها زندگی کنیم! حال آنکه زندگی بدون این رذایل اخلاقی چقدر شیرین تر و گواراتر است. از این رو تصمیم گرفتیم تا پای صحبت های شخصیتی بنشینیم که کلامش در عین نافذ بودن، شیرین و جذاب هم هست. استاد سید عبدالله فاطمی نیا در گفتگو با هفته نامه شما از راه های رسیدن به قلل اخلاقی و آسیب های اخلاق در جامعه کنونی سخن می گوید.