وصیت نامه سردار شهید الیاس موحد

[ملکوت]

بسم الله الرحمن الرحیم من خود را كوچك تر از آن می بینم كه بازماندگان و دیگر افراد را وصیت و سفارش نمایم زیرا هنگامی باید دیگران را سفارش نمود كه خود پا به میدان عمل نهاده و مسئولیت اسلامی بودن و مطیع امرخدا بودن را به انجام رسانیده باشی ولی من هرچه به توشه ای كه برای آخرت اندوخته ام می نگرم عملی را كه شایسته ی عرضه نمودن به پیشگاه خداوند متعال داشته باشد تا به آن افتخار و مباهات ورزم، نمی یابم.

وجودم را در زیر بار گناهان انبوه شده، احساس می كنم اما به دلیل اینكه هر فرد مسلمانی، موظف به تنظیم وصیت نامه ای برای خودش می باشد، من دست به این عمل زده ام شاید كه از درون این كلمات ترتیب یافته، جمله ای بروز كند نیكو و پسندیده كه قلبی را منقلب سازد و به راه خدا هدایت نماید و از این رهگذر لطف خدا شامل من شود و سبب خیری از برای من حاصل آید.

زندگی ام را از گذشته تا به آینده كه ملك الموت آن را از من می ستاند، به وضوح می بینم كه خدمت به اسلام نكرده است شاید كه این سطور منجی من از آتش خشم الهی باشد. آری، ای عزیزان وای كسانی كه به این كلمات گوش فرا می دهید! توجه داشته باشید كه عروس هزار رنگ پر فریب دلربای طناز دنیا، عنان از كفتان نرباید و چشمهایتان را خیره نكند و گوش هایتان را پر و كر نگرداند و عقلتان را مدهوش ننماید و ایمان و عشق و علاقه و وابستگی به دنیا را رها كنید و رشته پیوند آن را از دلتان پاره نمایید و خدا را مد نظر بگیرید و از دنیا فقط به همانند وسیله برای تقرب و رضای خداوند متعال شود جویید و بس.


زیرا كه دنیا مزرعه ی آخرت می باشد كه هر چه در این دنیا به انجام برسانیم نتیجه و محصول آن را در جهان خواهیم یافت. پس متوجه باشید كه در این دنیا چه كاشته ایدك ه در هنگام درو و برداشت محصول حسرت نخورید. آیا بذر علف هرز و خار را انتخاب كنید یا درخت تنومد محصول را؟ آیا با اعمال صالح و نیكو مشغولید یا به فرمانداری از شیطان و نفس اماره؟