همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[تسلیمی]

إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلائِکَةَ تَسْمِیَةَ الأنْثَى ﴿٢٧﴾ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿٢٨﴾ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٢٩﴾ ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿٣٠﴾ وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿٣١﴾ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الأرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿٣٢﴾ أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿٣٣﴾ وَأَعْطَى قَلِیلا وَأَکْدَى ﴿٣٤﴾ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿٣٥﴾ أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿٣٦﴾ وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿٣٧﴾ أَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿٣٨﴾ وَأَنْ لَیْسَ لِلإنْسَانِ إِلا مَا سَعَى ﴿٣٩﴾ وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿٤٠﴾ ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الأوْفَى ﴿٤١﴾ وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿٤٢﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿٤٣﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿٤٤﴾

كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را دختر [خدا] نامگذارى مى‏كنند! «27» آنها هرگز به اين سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پايه پيروى مى‏كنند با اينكه (گمان‏) هرگز انسان را از حقّ بى‏نياز نمى‏كند! «28» حال كه چنين است از كسى كه از ياد ما روى مى‏گرداند و جز زندگى مادى دنيا را نمى‏طلبد، اعراض كن‏! «29» اين آخرين حدّ آگاهى آنهاست‏؛ پروردگار تو كسانى را كه از راه او گمراه شده‏اند بهتر مى‏شناسد، و [همچنين‏] هدايت‏يافتگان را از همه بهتر مى‏شناسد! «30» و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است تا بدكاران را به كيفر كارهاى بدشان برساند و نيكوكاران را در برابر اعمال نيكشان پاداش دهد! «31» همانها كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏كنند، جز گناهان صغيره [كه گاه آلوده آن مى‏شوند]؛ آمرزش پروردگار تو گسترده است‏؛ او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام كه شما را از زمين آفريد و در آن موقع كه بصورت جنينهايى در شكم مادرانتان بوديد؛ پس خودستايى نكنيد، او پرهيزگاران را بهتر مى‏شناسد! «32» آيا ديدى آن كس را كه [از اسلام -يا انفاق‏-] روى گردان شد؟! «33» و كمى عطا كرد، و از بيشتر امساك نمود! «34» آيا نزد او علم غيب است و مى‏بيند [كه ديگران مى‏توانند گناهان او را بر دوش گيرند]؟! «35» يا از آنچه در كتب موسى نازل گرديده با خبر نشده است‏؟! «36» و در كتب ابراهيم‏، همان كسى كه وظيفه خود را بطور كامل ادا كرد، «37» كه هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‏گيرد، «38» و اينكه براى انسان بهره‏اى جز سعى و كوشش او نيست‏، «39» و اينكه تلاش او بزودى ديده مى‏شود، «40» سپس به او جزاى كافى داده خواهد شد! «41» [و آيا از كتب پيشين انبيا به او نرسيده است‏] كه همه امور به پروردگارت منتهى مى‏گردد؟! «42» و اينكه اوست كه خنداند و گرياند، «43» و اوست كه ميراند و زنده كرد، «44»

[صبور]

وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ( 45 ) مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ ( 46 ) وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ ( 47 ) وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ ( 48 ) وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَىٰ ( 49 ) وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ ( 50 ) وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَىٰ ( 51 ) وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ ( 52 ) وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ ( 53 ) فَغَشَّاهَا مَا غَشَّىٰ ( 54 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ ( 55 ) هَٰذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَىٰ ( 56 ) أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ( 57 ) لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ ( 58 ) أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ ( 59 ) وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ ( 60 ) وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ( 61 ) فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ۩ ( 62 )

سوره القمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ( 1 ) وَإِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ( 2 ) وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ( 3 ) وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ ( 4 ) حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ( 5 ) فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُكُرٍ ( 6 )






و این که خداست که دو گونه نر و ماده را آفريده است ، ( 45 ) از نطفه ، آن گاه که در رحم ريخته مى شود . ( 46 ) و اين که آفرينشِ ديگر ( پديد آوردن سراى آخرت ) برعهده اوست . ( 47 ) و اين که اوست که توانگرى داده و دولت و مکنت بخشيده است . ( 48 ) و اين که اوست پروردگار ستاره « شِعرى » . ( 49 ) و اين که اوست که قوم هود ، عادِ نخستين را به عذاب هلاک ساخت . ( 50 ) و نيز قوم ثمود را ، و هيچ يک از کافرانِ آن قوم را باقى نگذاشت . ( 51 ) و قوم نوح را نيز پيش از عاديان و ثموديان نابود کرد . آنان از قوم عاد و ثمود ستمکارتر و سرکش تر بودند . ( 52 ) و شهرهاى زير و زبر شده قوم لوط را در هم فرو ريخت . ( 53 ) و بر آنها پوشانيد عذابى را که پوشانيد . ( 54 ) پس اى انسان ، در کدام يک از نعمت هاى پروردگارت ترديد روا مى دارى ؟ ( 55 ) اين قرآن هشدارى است از جمله هشدارهاى نخستين . ( 56 ) ] هشدار مى دهد که [ رستاخيز نزديک شده است . ( 57 ) و جز خدا هيچ کس قادر نيست عذاب آن را برطرف کند . ( 58 ) پس چرا از اين سخن که شما را به نجات از عذاب رستاخيز فرا مى خواند در شگفت شده ايد و آن را انکار مى کنيد ؟ ( 59 ) چرا آن را به استهزا گرفته ايد و به آن مى خنديد و به حال خود نمى گرييد ؟ ( 60 ) و به بيهودگى روزگار مى گذرانيد ؟ ( 61 ) آرى ، از آن روى که خدا پروردگار شماست و رستاخيز در انتظارتان ، پس خدا را سجده کنيد و او را بپرستيد تا عذاب آن روز را از شما بگرداند . ( 62 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

قيامت بسيار نزديک گرديد و ماه شکافت و دو پاره شد . ( 1 ) و اگر اين مشرکانِ لجوج آيت و معجزه اى ببينند روى برتافته و مى گويند : افسونى است در پى افسونى ديگر . ( 2 ) آنان پيامبر و نشانه هاى رسالتش را تکذيب کردند و از پى هواهاى نفسانى خود رفتند ، در صورتى که هر امرى سرانجام در جايگاه خود قرار خواهد گرفت و درستى يا نادرستى آن آشکار خواهد شد . ( 3 ) قطعاً از اخبار امّت هاى گذشته که به عذاب الهى هلاک شدند و از اخبار عذاب روز رستاخيز ، آنچه در آن پند و عبرت است به آنان رسيده است . ( 4 ) قرآن حکمتى رسا و کامل است ، ولى آن را دروغ انگاشتند و از پى هواى نفس خود رفتند; از اين رو اخطارها به حالشان سود نمى دهد . ( 5 ) پس تو ـ اى پيامبر ـ از آنان روى بگردان و بر اخطارشان اصرار مکن و ياد کن روزى را که آن دعوت کننده آنان را به سوى چيزى سخت و دشوار که آن را تصوّر نمى کردند ، فرا مى خواند . ( 6 )

◄ 528 ►

[صبور]

خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ كَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ( 7 ) مُهْطِعِينَ إِلَى الدَّاعِ ۖ يَقُولُ الْكَافِرُونَ هَٰذَا يَوْمٌ عَسِرٌ ( 8 ) ۞ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَكَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ( 9 ) فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ( 10 ) فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ( 11 ) وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ( 12 ) وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ( 13 ) تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ كَانَ كُفِرَ ( 14 ) وَلَقَدْ تَرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ( 15 ) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ( 16 ) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ( 17 ) كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ( 18 ) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ( 19 ) تَنْزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ( 20 ) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ( 21 ) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ( 22 ) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ( 23 ) فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ( 24 ) أَأُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنَا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ ( 25 ) سَيَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْكَذَّابُ الْأَشِرُ ( 26 ) إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ( 27 )




آنان در حالى که چشمانشان در اثر ذلّت فرو افتاده از گورها بيرون مى آيند و آن چنان درهم و برهم مى شوند که گويى ملخ هايى پراکنده اند . ( 7 ) شتابان به سوى آن دعوت کننده مى روند و دعوتش را اجابت مى کنند . کافران مى گويند : امروز روزى سخت و دشوار است . ( 8 ) پيش از قوم تو ، قوم نوح نيز رسالت پيامبران را دروغ انگاشتند; از اين رو بنده ما نوح را تکذيب کردند و گفتند : او ديوانه است و از سوى جنّيان به گفتن اين سخنان وادار مى شود . ( 9 ) پس نوح پروردگارش را خواند که : پروردگارا ، من شکست خورده ام ، انتقام مرا بستان . ( 10 ) ] ما هم دعايش را اجابت کرديم ، [ پس درهاى آسمان را با آبى ريزان گشوديم و بارانى شديد و پى درپى فرو ريختيم . ( 11 ) و زمين را به صورت چشمه هاى آب شکافتيم; پس آب هاى فرود آمده از آسمان با آب هاى جوشيده از زمين به همان اندازه که براى طوفان مقدّر شده بود به هم پيوست . ( 12 ) و نوح را بر کشتىِ ساخته شده از الوارها و ميخ ها برنشانديم . ( 13 ) آن کشتى با مراقبت و حراست همه جانبه ما بر روى آب روان بود . چنين تدبير کرديم تا نوح را که به او کافر شدند و رسالتش را انکار کردند پاداش دهيم . ( 14 ) و به راستى آن کشتى را باقى گذاشتيم تا نشانه و دليلى باشد براى هر کسى که درس عبرت مى آموزد . اينک آيا کسى هست که متذکّر شود و درستىِ پيام رسولان را دريابد ؟ ( 15 ) حال که از سرگذشت قوم نوح آگاه شديد ، آيا دانستيد که عذاب من و هشدارهايم چگونه بود ؟ آيا عذاب من سخت نبود ؟ آيا هشدارهايم راست و درست نبود ؟ ( 16 ) همانا ما معارف قرآن را براى فراگيرى همگان آسان کرديم; پس آيا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟ ( 17 ) قوم عاد پيامبرشان را تکذيب کردند و به عذاب گرفتار آمدند; پس عذاب من و هشدارهاى من چگونه بود ؟ ( 18 ) ما در برهه اى از زمان که پياپى براى آنان شوم بود ، تندبادى سوزان بر آنان فرستاديم ، ( 19 ) که مردم را از جا مى کنْد ] و وقتى آنها را بر زمين مى افکند [ گويى تنه هاى نخلى بودند که از ريشه برآمده بودند . ( 20 ) پس بنگر که عذاب من و هشدارهايم چگونه بود . آيا عذاب من سخت نبود ؟ آيا هشدارهايم راست و درست نبود ؟ ( 21 ) همانا ما معارف قرآن را براى فراگيرى همگان آسان کرديم; پس آيا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟ ( 22 ) قوم ثمود نيز هشدارها را دروغ انگاشتند . ( 23 ) و گفتند : آيا از بشرى که از جنس خود ما و يکّه و تنهاست و هيچ عِدّه و عُدّه اى ندارد پيروى کنيم ؟ در اين صورت ما قطعاً در گمراهى و جنونى شگفت خواهيم بود . ( 24 ) آيا از ميان ما وحى فقط بر او القا شده است ؟ او بر ما هيچ امتيازى ندارد ، بلکه بسيار دروغ پرداز و متکبّر است و مى خواهد بدين وسيله بر ما بزرگى کند . ( 25 ) فردا به زودى خواهند دانست که دروغ پرداز و متکبّر کيست . ( 26 ) به پيامبرشان صالح گفتيم : همانا ما به شيوه اعجاز ، آن شترى را که مى خواهند برايشان مى فرستيم تا آنان را بيازماييم; پس در انتظار ] عملکرد [ آنان باش و بر آزارشان شکيبايى کن . ( 27 )

◄ 529 ►

[صبور]

وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ ۖ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ( 28 ) فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ ( 29 ) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ( 30 ) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ ( 31 ) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ( 32 ) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ( 33 ) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ ۖ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ( 34 ) نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ ( 35 ) وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ( 36 ) وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ( 37 ) وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ( 38 ) فَذُوقُوا عَذَابِي وَنُذُرِ ( 39 ) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ( 40 ) وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ( 41 ) كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ ( 42 ) أَكُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولَٰئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَرَاءَةٌ فِي الزُّبُرِ ( 43 ) أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ ( 44 ) سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ ( 45 ) بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَىٰ وَأَمَرُّ ( 46 ) إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ( 47 ) يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ( 48 ) إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ( 49 )

و به او گفتيم : به آنان اعلام کن که آب چشمه ميان آنان و شتر سهميه بندى شده است و براى هر سهمى از شُرب صاحب آن حاضر مى شود . ( 28 ) پس ] از چندى [ رفيقشان را صدا کردند که شتر را از پاى درآورد; او هم پى کردن و کشتن شتر را برعهده گرفت و آن را پى کرد و کشت . ( 29 ) اينک بنگريد که عذاب من و هشدارهايم چگونه بود ؟ ( 30 ) ما بانگى مهيب بر آنان فرستاديم و آنان همچون خار و خاشاکى که آغل داران براى دام هايشان جمع آورى مى کنند ، خشک و بى رمق شدند . ( 31 ) همانا ما قرآن را براى فراگيرى همگان آسان کرديم; پس آيا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟ ( 32 ) قوم لوط نيز هشدارها را دروغ انگاشتند . ( 33 ) ما هم بر آنان بادى که سنگبارانشان مى کرد فرستاديم و تنها خاندان لوط بودند که آنان را در سحرگاهى ] با بيرون بردن از شهر [ نجات بخشيديم . ( 34 ) تا بدين وسيله به آنان از جانب خود نعمتى بزرگ داده باشيم ، زيرا آنان از سپاسگزاران بودند و ما هر که را سپاسگزار باشد همين گونه پاداش مى دهيم . ( 35 ) بى گمان لوط قومش را از عذابى که ايشان را بدان گرفتيم ، بيم داده بود ، ولى آنان در هشدار و اخطار او تشکيک کرده به بحث و جدال پرداختند . ( 36 ) و از او خواستند تا مهمانانش را ( فرشتگانى که به صورت انسان ها نزد او بودند ) در اختيارشان نهد; ما هم چشمانشان را محو کرديم و فروغ از ديدگانشان گرفتيم ، پس ] گفتيم : [ عذاب مرا و آنچه شما را بدان هشدار دادم بچشيد ! ( 37 ) و همانا در سپيده دمى ، عذابى تخلّف ناپذير به سراغشان آمد . ( 38 ) پس ] به آنان گفتيم : [ عذاب مرا و آنچه شما را بدان هشدار دادم بچشيد ! ( 39 ) همانا ما قرآن را براى فراگيرى همگان آسان کرديم; پس آيا کسى هست که متذکّر شود و خدا را بشناسد و به صفات و افعال او پى ببرد ؟ ( 40 ) و قطعاً هشدارها به فرعونيان نيز رسيد . ( 41 ) ولى آنان همه آيات ما را دروغ انگاشتند; ما هم آنان را به عذاب گرفتيم ، گرفتنِ شکست ناپذيرى مقتدر . ( 42 ) اى امّت محمّد ، آيا کافران شما ، از اين امّت هايى که فرجام شومشان را ياد کرديم ، در برخوردارى از امکانات زندگى بهترند تا از کيفر ما در امان باشند ، يا در کتاب هاى آسمانى مصونيّت شما از عذاب الهى ثبت شده است اگرچه کفرپيشه و گنهکار باشيد ؟ ( 43 ) نه ، چنين نيست . آيا کفرپيشگان شما مى گويند : ما امّتى متحد و يکپارچه ايم و هر کس بخواهد به ما گزندى برساند ، از او انتقام مى گيريم ؟ ( 44 ) به زودى آن امّت متحد در جنگ بدر مغلوب مى شوند و به ميدان کارزار پشت مى کنند و مى گريزند . ( 45 ) و اين پايان کيفرشان نيست ، بلکه وعده گاهشان رستاخيز است ، و رستاخيز از هر بلايى سخت تر و از هر ناگوارى تلخ تر است . ( 46 ) رستاخيز براى آنان سخت خواهد بود ، زيرا آنان مجرمند و مجرمان بهشت را نخواهند يافت و وارد آتشى برافروخته خواهند شد; ( 47 ) روزى که بر چهره هايشان در آتش کشيده مى شوند . آن روز به آنان گفته مى شود : بچشيد گزندى را که از دوزخ به شما مى رسد ! ( 48 ) اين بدان جهت است که ما هر چيزى را به اندازه آفريده ايم و براى مجرمان چنين مقرر کرده ايم که از بهشت محروم باشند و به دوزخ درآيند . ( 49 )

◄ 530 ►

[صبور]

وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ( 50 ) وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ ( 51 ) وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ ( 52 ) وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ ( 53 ) إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ( 54 ) فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ ( 55 )

سوره الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

الرَّحْمَٰنُ ( 1 ) عَلَّمَ الْقُرْآنَ ( 2 ) خَلَقَ الْإِنْسَانَ ( 3 ) عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ( 4 ) الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ( 5 ) وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ( 6 ) وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ( 7 ) أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ( 8 ) وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ( 9 ) وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ( 10 ) فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ( 11 ) وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ( 12 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 13 ) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ( 14 ) وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ( 15 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 16 )





و فرمان ما براى تحقّق يافتن هر پديده اى جز يک فرمان نيست و نياز به تکرار و گذشت زمان ندارد و همچون ديدنِ با چشم ، بى درنگ پديد مى آيد . ( 50 ) و به يقين که هم مسلکان شما را به عذاب هلاک کرديم; پس آيا کسى هست که متذکّر شود و دريابد ] که فرجام تکذيب پيامبران عذاب است [ ؟ ( 51 ) و هر چه به جاى آورده اند در نامه اعمالشان ثبت است . ( 52 ) و هر کار خرد و کلانى که انجام داده اند در آن نوشته شده است . ( 53 ) به يقين ، تقواپيشگان در بوستان هايى بهشتى و در کنار جويبارهايى بزرگ خواهند بود . ( 54 ) در جايگاهى که همه نعمت هاى آن حقيقى است; در حضور خدا که فرمانروايى مقتدر است . ( 55 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

خداى رحمان ، ( 1 ) به رحمت گسترده اش قرآن را به جنّ و انس آموخت . ( 2 ) انسان را آفريد . ( 3 ) به او سخن گفتن را تعليم داد تا انديشه و احساس خود را آشکار سازد . ( 4 ) خورشيد و ماه بر طبق حسابى که از سوى او مقرّر شده است ، پيوسته در حرکت اند . ( 5 ) و بوته و درخت فرمانبردار اويند و به اين طريق او را سجده مى کنند . ( ريشه هاى خود را در خاک فرو مى برند تا نيازشان را آشکار سازند ) . ( 6 ) و آسمان را برافراشت و هرگونه ابزار سنجش را در ميان نهاد ( تا باورها ، گفتارها ، کارها و ديگر چيزها با آن سنجيده شود ) . ( 7 ) پس نبايد در وزن کردن اشياء از اندازه اى که ترازو نشان مى دهد درگذريد . ( 8 ) و بايد سنجش اشياء را به عدل و داد برپا داريد و از ترازو نکاهيد . ( 9 ) و زمين را براى مردم نهاد . ( 10 ) در آن ، ميوه و درختان خرما با خوشه هاى غلاف دار است; ( 11 ) و نيز دانه سبوس دار و گياه خوشبو . ( 12 ) پس اى جنّيان و انسيان ، کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 13 ) خداى رحمان انسان را از گِلى خشکيده که همچون سفال بود آفريد . ( 14 ) و جن را از زبانه اى خالص ، از آتشى ] ويژه [ پديد آورد . ( 15 ) پس اى جن و انس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 16 )

◄ 531 ►

[صبور]

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ( 17 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 18 ) مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ( 19 ) بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ ( 20 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 21 ) يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ( 22 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 23 ) وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ( 24 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 25 ) كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ( 26 ) وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( 27 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 28 ) يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ( 29 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 30 ) سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ ( 31 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 32 ) يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ( 33 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 34 ) يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ( 35 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 36 ) فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ ( 37 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 38 ) فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ( 39 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 40 )





خداى رحمان پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر است ، ( خاور و باختر خورشيد در زمستان و تابستان ) . ( 17 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 18 ) آن دو درياى شور و شيرين را که پيوسته باهم برخورد مى کنند در هم آميخت . ( 19 ) ميان آن دو حايلى است که از حدّ خود درنمى گذرند و هيچ يک بر ديگرى غالب نمى شود . ( 20 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 21 ) از آن دو دريا مرواريد درشت و ريز بيرون مى آيد . ( 22 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 23 ) کشتى هاى ساخته و پرداخته شده دست بشر که در دريا روانند و در عظمت و بلندى همچون کوه ها هستند از آنِ خدايند . ( 24 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 25 ) هر که روى زمين است ـ از جنّ و انس ـ فانى خواهد شد . ( 26 ) و پروردگارت که شکوهمند و گرامى است با همه صفات ارجمند و زيبايش باقى مى ماند . ( 27 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 28 ) هر که در آسمان ها و زمين است همواره حاجت خود را از او مى طلبد ، زيرا از هر جهت به وى نيازمند است . هر روز ( و هر زمان ) خداوند در کارى بديع است غير از کار گذشته و آينده . ( 29 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 30 ) اى جنّيان و انسيان ، اى دو مخلوق وزين آفرينش به زودى نظام اين جهان را برمى اندازيم و جهانى ديگر پديد مى آوريم و در آن جا به کار شما خواهيم پرداخت . ( 31 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 32 ) در آن جا به شما مى گوييم : اى گروه جنّ و انس ، اگر مى توانيد از کرانه هاى آسمان ها و زمين بگذريد و از تحت قدرت خدا خارج شويد و خود را از کيفر او برهانيد ، بگذريد ، ولى هرگز نمى توانيد بگذريد ، جز با نيرويى عظيم که آن هم در اختيار شما نيست . ( 33 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 34 ) در آن روز بر سرتان شعله آتش و دودى فرو فرستاده مى شود ولى يکديگر را يارى نمى کنيد و از بلا نمى رهانيد . ( 35 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 36 ) پس آن گاه که آسمان شکافته شود و همچون چرم سرخ ، گلگون گردد ] رستاخيز فرا مى رسد [ . ( 37 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 38 ) آن روز که قيامت برپا مى شود ، هيچ جنّ و انسى را از گناهش نمى پرسند . ( 39 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 40 )

◄ 532 ►

[صبور]

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ ( 41 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 42 ) هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ( 43 ) يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ ( 44 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 45 ) وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ( 46 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 47 ) ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ( 48 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 49 ) فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ( 50 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 51 ) فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ ( 52 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 53 ) مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ( 54 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 55 ) فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( 56 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 57 ) كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ( 58 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 59 ) هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ( 60 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 61 ) وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ( 62 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 63 ) مُدْهَامَّتَانِ ( 64 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 65 ) فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ( 66 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 67 )




آرى ، از آنان نمى پرسند که چه کرده اند ، بلکه مجرمان با علامتى که در چهره دارند شناخته مى شوند; آن گاه موهاى پيشانى و پاهايشان را مى گيرند و آنان را به دوزخ مى افکنند . ( 41 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 42 ) سپس گفته مى شود : اين است دوزخى که مجرمان آن را انکار مى کردند . ( 43 ) آنان ميان آتش و آبى داغ و بس جوشان مى گردند . ( 44 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 45 ) و براى کسى که از مقام پروردگارش بترسد ( خود را در برابر او بنده بداند ) دو بهشت است : بهشتى به سزاى اعمالش و بهشتى براساس فزون بخشى خدا . ( 46 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 47 ) دو بهشتى که داراى انواع ميوه ها و محصولات اند . ( 48 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 49 ) در آنها دو چشمه روان است که در وصف نيايد . ( 50 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 51 ) در آن دو بهشت از هر ميوه اى دو گونه است . ( 52 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 53 ) اين در حالى است که آنان بر بالش ها تکيه زده و بر فرش هايى با آسترهايى از ديباى ستبر نشسته اند ، و ميوه هاى چيدنىِ آن دو بهشت ، نزديک و در دسترس است . ( 54 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 55 ) در آن جا همسرانى است که چشم بر شوهران خود دوخته و ديده از غير آنها فرو بسته اند و پيش از آنان هيچ انس و جنّى با آنها آميزش نکرده است . ( 56 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 57 ) آنها در لطافتِ رنگ ، درخشندگى و زيبايى گويى ياقوت و مرجانند . ( 58 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 59 ) اين است احسان خدا به کسانى که از مقام او مى ترسند; مگر سزاى نيکى جز نيکى است ؟ ( 60 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 61 ) و در مرتبه اى فروتر از آن دو بهشت ، دو بهشت ديگر نيز هست . ( 62 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 63 ) چنان سرسبز و با طراوت است که از شدّت سبزى سيه گون مى نمايد . ( 64 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 65 ) در آن جا دو چشمه اى که مى جوشد و فواره مى زند جارى است . ( 66 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 67 )

◄ 533 ►

[صبور]

فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ( 68 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 69 ) فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ ( 70 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 71 ) حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ ( 72 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 73 ) لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ( 74 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 75 ) مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ ( 76 ) فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ( 77 ) تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ( 78 )



سوره الواقعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ( 1 ) لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ( 2 ) خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ( 3 ) إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ( 4 ) وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ( 5 ) فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ( 6 ) وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ( 7 ) فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ( 8 ) وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ( 9 ) وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ( 10 ) أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ( 11 ) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ( 12 ) ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ( 13 ) وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ ( 14 ) عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ( 15 ) مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ( 16 )





در آن دو بهشت درختان ميوه و خرما و انار است . ( 68 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 69 ) در آن جا زنانى نيکوخوى و زيباروى هستند . ( 70 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 71 ) حوريانى با چشم هايى درشت و سياه که به همسران خود اختصاص دارند و در خيمه ها از نگاه ديگران مصونند . ( 72 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 73 ) پيش از آنان هيچ انس و جنّى با آنها آميزش نکرده است . ( 74 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 75 ) بهشتيان حالى که تکيه زده بر روى بالش هاى سبز رنگ و فرش هاى فاخر نشسته اند ، از مواهب بهشت بهره مى برند . ( 76 ) پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد ؟ ( 77 ) خجسته و پر برکت است نام پروردگارت همو که شکوهمند و گرامى است . ( 78 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

آن گاه که حادثه قيامت رخ دهد ، مؤمنان کامياب و کافران زيانکار گردند . ( 1 ) در وقوع اين حادثه هيچ دروغ و خلاف گويى نيست . ( 2 ) آن رويداد ، نظام کنونى دنيا را زير و رو مى کند . ( 3 ) آن گاه که زمين با لرزشى سخت لرزانده شود ، ( 4 ) و کوه ها به شدّت متلاشى و ذرّه ذرّه شوند ، ( 5 ) و غبارى پراکنده گردند ، ( 6 ) و شما مردم سه گروه شويد . ( 7 ) آن سه گروه عبارتند از : نيکبختان ، نيکبختان کيانند ! ( 8 ) و تيره بختان ، تيره بختان کيانند ! ( 9 ) و سبقت گيرندگان در کارهاى نيک که به سوى آمرزش الهى و بهشت برين سبقت خواهند گرفت . ( 10 ) آنان مقرّبان درگاه خدايند . ( 11 ) که در بهشت هاى پرنعمت جاى خواهند داشت . ( 12 ) مقرّبان درگاه خدا گروهى انبوه از امّت هاى پيامبران پيشين اند . ( 13 ) و گروهى اندک از امّت اسلام ، اين آخرين امّت . ( 14 ) آنان بر تخت هايى بافته شده قرار دارند . ( 15 ) و رو به روى يکديگر با کمال اُلفت بر آنها تکيه زده اند . ( 16 )

◄ 534 ►

[فاطمه]

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾ بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿١٨﴾ لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ ﴿١٩﴾ وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾ وَحُورٌ عِينٌ ﴿٢٢﴾ كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿٢٥﴾ إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿٢٦﴾ وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ﴿٢٧﴾ فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿٢٨﴾ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿٢٩﴾ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿٣٠﴾ وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ ﴿٣١﴾ وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ﴿٣٢﴾ لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿٣٣﴾ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿٣٥﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ﴿٣٦﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾ لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ ﴿٣٨﴾ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ ﴿٣٩﴾ وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ ﴿٤٠﴾ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿٤١﴾ فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ﴿٤٢﴾ وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ ﴿٤٣﴾ لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ﴿٤٤﴾ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿٤٥﴾ وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ ﴿٤٦﴾ وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٤٧﴾ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿٤٨﴾ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ﴿٤٩﴾ لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿٥٠﴾


نوجوانانى هميشه نو جوان همواره [براى خدمت] پيرامونشان مى‏گردند ،«17» با قدح ها و كوزه‏ها و جام هايى از باده ناب و پاك ،«18» كه از نوشيدنش نه سردرد گيرند ، و نه مست و بى‏خرد شوند ،«19» و ميوه‏ها از هر نوعى كه اختيار كنند ،«20» و گوشت پرنده از هر گونه‏اى كه بخواهند ،«21» و حوريانى چشم درشت ،«22» هم چون مرواريد پنهان شده در صدف ؛«23» پاداشى است در برابر اعمالى كه همواره انجام مى‏دادند .«24» در آنجا نه سخن بيهوده‏ اى مى‏شنوند ، نه كلام گناه‏ آلودى ،«25» مگر سخنى كه سلام است و سلام ،«26» و سعادتمندان چه بلند مرتبه‏ اند سعادتمندان !«27» در سايه درخت سدر بى‏خارند ،«28» و درختان موزى كه ميوه‏هايش خوشه خوشه روى هم چيده شده است ،«29» و سايه ‏اى گسترده و پايدار ،«30» و آبى ريزان ،«31» و ميوه‏اى فراوان ،«32» كه پايان نپذيرد و ممنوع نشود ،«33» و همسرانى بلند مرتبه ،«34» كه ما آنان را با آفرينشى ويژه آفريديم ؛«35» پس آنان را همواره دوشيزه قرار داده ‏ايم«36» عشق‏ ورز به شوهران ، و هم سن و سال با همسران .«37» [همه اين نعمت ها [براى سعادتمندان] است . ] «38» گروهى بسيار از پيشينيان ،«39» و گروهى بسيار از پسينيان ،«40» و شقاوتمندان ، چه دون پايه‏ اند شقاوتمندان !«41» در ميان بادى سوزان و آبى جوشان [قرار دارند ، ] «42» و سايه ‏اى از دودهاى بسيار غليظ و سياه ، «43» نه خنك است و نه آرام بخش ،«44» اينان پيش از اين از نازپروردگان خود كامه و سركش بودند ،«45» و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند ،«46» و پيوسته مى‏گفتند : آيا هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان شديم ، آيا به راستى برانگيخته مى‏شويم ؟ !«47» و آيا پدران گذشته ما نيز برانگيخته مى‏شوند ؟ ! «48» بگو : بى‏ترديد همه پيشينيان وهمه پسينيان ،«49» كه همه را براى وعده‏ گاه روزى معين جمع خواهند كرد .«50»


«535»

[فاطمه]

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ﴿٥١﴾ لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿٥٢﴾ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿٥٣﴾ فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ﴿٥٤﴾ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ﴿٥٥﴾ هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ﴿٥٦﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿٥٧﴾ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿٥٨﴾ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿٥٩﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿٦٠﴾ عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿٦٣﴾ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿٦٤﴾ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿٦٥﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿٦٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٦٧﴾ أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ﴿٦٨﴾ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿٦٩﴾ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿٧٠﴾ أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ﴿٧١﴾ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿٧٢﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ ﴿٧٣﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ﴿٧٤﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿٧٥﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿٧٦﴾


آن گاه شما اى گمراهان انكار كننده !«51» قطعا از درختى كه از زقّوم [و داراى مايعى جوشان و بسيار بدمزه و بدبوست] خواهيد خورد ؛«52» و شكم ها را از آن پر خواهيد كرد ،«53» و روى آن از آب جوشان خواهيد نوشيد ،«54» مانند نوشيدن شترانى كه به شدت تشنه‏اند ؛«55» اين است پذيرايى از آنان در روز جزا . «56» ما شما را آفريديم ، پس چرا [آفرينش دوباره خود را پس از مرگ] باور نمى‏كنيد ؟«57» آيا از [حالات و دگرگونى هاى] نطفه ‏اى كه در رحم مى‏ريزيد آگاه هستيد ؟«58» آيا شما آن را [تا انسانى معتدل و آراسته شود] مى‏آفرينيد يا ما آفريننده ‏ايم ؟«59» ماييم كه مرگ را ميان شما مقدّر كرديم ، و هيچ چيز ما را [در جارى كردن مرگ بر شما] مغلوب نمى‏كند .«60» [آرى ، مرگ را مقدّر كرديم] تا امثال شما را جايگزين شما كنيم و شما را به صورتى كه نمى‏دانيد آفرينشى تازه و جديد بخشيم ،«61» و به راستى پيدايش نخستين را [كه جهان فعلى است] شناختيد ، پس چرا متذكّر [پديد شدن جهان ديگر] نمى‏شويد ؟ !«62» مرا خبر دهيد آنچه را مى‏كاريد ،«63» آيا شما آن را مى‏رويانيد ، يا ما مى‏رويانيم ؟«64» به يقين اگر بخواهيم ، آن را ريز ريز كرده و خاشاك مى‏كنيم كه متأسف و شگفت‏زده مى‏شويد ،«65» [و مى‏گوييد :] مسلما ما خسارت زده‏ ايم ،«66» بلكه ناكام و محروميم«67» به من خبر دهيد آبى كه مى‏نوشيد ،«68» آيا شما آن را از ابر باران‏زا فرود آورده‏ايد يا ما فرود آورند ه ‏ايم ؟«69» اگر بخواهيم آن را تلخ مى‏گردانيم ، پس چرا سپاس گزارى نمى‏كنيد؟«70» به من خبر دهيد آتشى كه مى‏افروزيد ،«71» آيا شما درختش را به وجود آورده ‏ايد يا ما به وجود آوردنده ‏ايم ؟«72» ما آن را وسيله تذكر و مايه استفاده براى صحرانشينان و بيابانگردان قرار داده ‏ايم .«73» پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى .«74» به جايگاه ستارگان سوگند مى‏خورم ،«75» كه اگر بدانيد بى‏ترديد اين سوگندى بس بزرگ است .«76»

«536»