سوره الاحزاب
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ( 1 ) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ( 2 ) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا ( 3 ) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ ( 4 ) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ ۚ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَٰكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ( 5 ) النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ( 6 )
سوره احزاب
به نام خداوند بخشنده مهربان
اى پيامبر ، کافران با پشتيبانى منافقان از تو مى خواهند که با آنان و معبودانشان مخالفت نکنى تا آنان نيز متعرّض تو و خدايت نشوند; از خدا پروا داشته باش و از کافران و منافقان فرمان مبر ، چرا که خداوند دانا و حکيم است . ( 1 ) تو بايد آنچه را از جانب پروردگارت به تو وحى مى شود پيروى کنى و با کفرپيشگان و منافقان طبق فرمان خدا رفتار نمايى; به يقين خداوند به آنچه مى کنيد آگاه است . ( 2 ) مخالفت با خواسته کافران و منافقان براى تو دشوار مى نمايد ، ولى بر خدا توکّل کن که خداوند براى کارسازى بندگانش بسنده است . ( 3 ) هيچ کس نمى تواند به دو امر متضاد اعتقاد داشته باشد ، زيرا خداوند در درون هيچ کسى دو قلب قرار نداده است . پس تو نمى توانى هم پيرو آراى کفرپيشگان و منافقان باشى و هم پيرو وحى الهى . خداوند ، همسرانتان را که با « ظِهار » بسان مادران خويش مى شمريد ، مادران شما قرار نداده و آنان را بر شما حرام نساخته است; و نيز پسرخوانده هاى شما را پسرانتان نشمرده است تا حکم پسران واقعى شما را داشته باشند و از شما ارث ببرند و همسرانشان مَحرم شما شوند . اين گفتار شماست که بر زبان مى رانيد . خداوند به محتواى آن حکم نکرده است و خدا همواره حق مى گويد و اوست که به راه درست هدايت مى کند . ( 4 ) پسرخوانده هاى خود را آن گاه که نام مى بريد ، به نام پدرانشان بخوانيد که اين نزد خدا منصفانه تر است; و اگر پدرانشان را نمى شناسيد ، آنان برادران و دوستان دينى شمايند ، پس آنان را با نام برادر و دوست بخوانيد . و اگر از روى خطا يا فراموشى آنان را به نام غير پدرانشان نام برده ايد ، بر شما گناهى نيست ، ولى در آنچه دل هايتان قصد کرده است و از روى عمد بوده گناه کرده ايد . آرى کار ناروايى که از روى خطا يا فراموشى انجام شده است آمرزيده مى شود ، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است . ( 5 ) پيامبر در امر دين و دنياى مؤمنان از آنان نسبت به خودشان سزاوارتر است ، و همسران او به منزله مادران ايشانند . و در کتاب خدا ثبت است که خويشاوندان در ارث بردن از يکديگر ، بر همه مؤمنان و حتى مهاجران مقدّم اند ، و از اين پس هجرت و اُخوّت ايمانى سبب ارث نخواهد بود . آرى مى توانيد در حق برادران ايمانىِ خود کار نيکى کنيد و با وصيّت ، بخشى از دارايى هاى خود را به آنان برسانيد . اين حکم در کتاب الهى نگاشته شده است . ( 6 )
◄ 418 ►