همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا( 84 )فَأَتْبَعَ سَبَبًا( 85 ) حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا( 86 )قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا( 87 )وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَىٰ ۖ وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا ( 88 ) ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا(89 ) حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَىٰ قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْرًا ( 90 ) كَذَٰلِكَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَيْهِ خُبْرًا ( 91 ) ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا( 92 ) حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمَا قَوْمًا لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا ( 93 ) قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَىٰ أَنْ تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا( 94 ) قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَدْمًا ( 95 ) آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا سَاوَىٰ بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انْفُخُوا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا( 96 ) فَمَا اسْطَاعُوا أَنْ يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا( 97 )


ما به او براى حکومت در زمين توانايى بخشيديم و از هر چيزى که او را به اهدافش برساند وسيله اى به او عطا کرديم . ( 84 )
پس او وسيله اى فراهم کرد . ( 85 )
و سپس به راه افتاد ، تا وقتى که به غروبگاه خورشيد ، آخرين معموره هاى مغرب زمين رسيد ، از ساحل دريا چنين يافت که گويى خورشيد در دريايى سياه و گِل آلود فرو مى رود ، و در کنار دريا قومى را يافت و آنان را تحت سلطه خود درآورد . گفتيم : اى ذوالقرنين ، با آنان چه خواهى کرد ؟ آيا آنان را کيفر مى دهى يا در ميانشان به نيکى رفتار مى کنى ؟ ( 86 )
گفت : امّا آن کس که ستم کرده است ، به زودى او را کيفر مى کنيم ، سپس به سوى پروردگارش بازگردانده مى شود و خداوند او را به عذابى که تصوّر آن را نمى کرده است معذَّب مى دارد . ( 87 )
و امّا آن کس که ايمان آورده و کارى شايسته کرده است نيکوترين پاداش را خواهد داشت و به زودى او را به تکاليف سهل و ساده اى مکلّف خواهيم ساخت . ( 88 )
سپس وسيله ديگرى براى حرکت به سوى مشرق فراهم نمود . ( 89 )
و به راه افتاد ، تا وقتى که به جايگاه برآمدنِ خورشيد رسيد ، خورشيد را يافت که بر مردمى طلوع مى کند که براى آنان در برابر تابش آن پوششى قرار نداده بوديم . ( 90 )
ذوالقرنين اين گونه عمل مى کرد ، در حالى که ما به آنچه در اختيار داشت و به آنچه بر او مى گذشت به خوبى آگاه بوديم و با هدايت ما اهداف خود را پيش مى برد . ( 91 )
آن گاه وسيله ديگرى براى حرکت به سوى شمال فراهم ساخت . ( 92 )
و به راه افتاد ، تا وقتى که به درّه اى ميان آن دو کوه ( از کوه هاى قفقاز ) رسيد ، در مجاورت آن دو کوه ، قومى عقب مانده را يافت که به آسانى مفهوم هيچ سخنى را درک نمى کردند . ( 93 )
گفتند : اى ذوالقرنين ، قبيله « يأجوج » و « مأجوج » فسادگرند . آنان به اين سرزمين هجوم مى آورند و به قتل و غارت ما مى پردازند . آيا براى تو از اموال خود مزدى مقرّر کنيم که ميان ما و آنان سدّى بنا کنى ؟ ( 94 )
ذوالقرنين گفت : من به اموال شما نيازى ندارم . آنچه پروردگارم به من در آن توانايى بخشيده بهتر از دستمزدى است که شما به من مى پردازيد . اگر خواهانِ بناى سدّ هستيد ، مرا با نيروى انسانى و تهيه مصالح سدّ يارى دهيد که من ميان شما و آنان سدّى استوار بنا خواهم کرد . ( 95 )
سپس گفت : پاره هاى آهن به من بدهيد . پس از آن که پاره هاى آهن را آوردند ، آنها را روى هم چيد ، و وقتى ميان آن دو کوه را با پاره هاى آهن و مواد لازم پر کرد و آن دو را برابر ساخت ، گفت : در دم هاى آهنگرى بدميد . هنگامى که آنها را بسان آتش گداخته کرد گفت : مسِ ذوب شده به من دهيد تا بر شکاف هاى آن فروريزم . ( 96 )
بدين ترتيب سدّى بلند و استوار ساخت . از آن پس قبيله يأجوج و مأجوج نه توانستند از آن بالا روند و نه توانستند در آن رخنه اى پديد آورند . ( 97 )

◄ 303 ►

[صبور]

قَالَ هَٰذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّي ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ ۖ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا ( 98 ) ۞ وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ ۖ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا( 99 )وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِلْكَافِرِينَ عَرْضًا ( 100 ) الَّذِينَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَكَانُوا لَا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعًا(101 )أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِنْ دُونِي أَوْلِيَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا (102 ) قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا( 103 )الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا( 104 )أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا ( 105 ) ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا(106 ) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا ( 107 ) خَالِدِينَ فِيهَا لَا يَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا( 108 )قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا ( 109 ) قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا ( 110 )



ذو القرنين گفت : اين سد رحمتى از جانب پروردگار من است که بدين وسيله امّت هايى از گزند فسادگران مصون مى مانند ، و اين سدّ تا فرا رسيدن وعده الهى پايدار است ، و هنگامى که وعده پروردگارم فرا رسد آن را با خاک يکسان مى کند ، و وعده پروردگارم راست و درست است . ( 98 )
آن روز که چنين شود ، مردم را به حال خود وا مى نهيم تا چون دريايى طوفان زده آشفته گردند و مانند امواج به هم درآميزند ; و در صور دميده مى شود تا مردگان زنده شوند ، آن گاه همه آنان را گرد مى آوريم . ( 99 )
و آن روز دوزخ را براى کافران چنان که بايد آشکار مى سازيم . ( 100 )
همانان که چشمانشان از ديدن نشانه هاى من که باعث يادکرد من است در پرده بود و توانايى شنيدن حکمت ها و اندرزها را نداشتند . ( 101 )
آيا کسانى که يکتايى خدا را منکر شده اند پنداشته اند که بندگان مرا به جاى من کارسازانى مى گيرند که آنان را يارى دهند و کيفر مرا از آنان بازدارند ؟ چنين نيست ، قطعاً ما دوزخ را براى پيش پذيرايى از کافران آماده کرده ايم . (102) ى پيامبر ، به مشرکان بگو : آيا شما را از کسانى که در همه کارهايشان زيانکارترين مردمند آگاه کنيم ؟ (103)
آنان کسانى اند که تلاششان در زندگى دنيا به بيراهه مى رود و خود مى پندارند که کار نيک انجام مى دهند . ( 104 ) آنان کسانى اند که نشانه هاى پروردگارشان و لقاى او را انکار کرده اند ، در نتيجه اعمالشان تباه شده است ، از اين رو ما در روز قيامت ميزانى براى آنان برپا نمى کنيم و بى درنگ راهىِ دوزخ خواهند شد . ( 105 )
اين است حقيقت امرشان . سزايشان از آن روى که کافر شدند و نشانه ها و پيامبران مرا به مسخره گرفتند ، دوزخ است . ( 106 )
کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، باغ هاى فردوس پيش پذيرايى آنان است . ( 107 )
در آن جاودانه اند و انتقال از آن جا را نمى خواهند . ( 108 )
بگو : اگر دريا براى نگارش کلمات ( نشانه هاى روشن ) پروردگارم مرکّب شود ، پيش از آن که نگارش کلمات پروردگارم پايان پذيرد دريا پايان خواهد يافت ، هر چند مانند آن دريا را نيز به مدد آوريم . ( 109 )
بگو : جز اين نيست که من هم بشرى مانند شما هستم ، با اين تفاوت که به من وحى مى شود که معبود شما معبودى يگانه است . پس هر کس به لقاى پروردگار خود اميد دارد بايد کارى شايسته کند و هيچ کس را در پرستش پروردگارش شريک نسازد . ( 110 )

◄ 304 ►

[صبور]

سوره مریم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

كهيعص ( 1 )ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ( 2 )إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا ( 3 ) قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا ( 4 )وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِنْ وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا ( 5 )يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا ( 6 ) يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا ( 7 ) قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا ( 8 ) قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا ( 9 )قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا ( 10 ) فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا( 11 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

کاف . ها . يا . عين . صاد . ( 1 )
اين گزارشى است از رحمت بخشى پروردگارت بر بنده اش زکريّا ، ( 2 )
آن گاه که در خلوتى نهان از مردم پروردگارش را ندا داد . ( 3 )
گفت : پروردگارا ، من استخوانم سست گرديده و قدرتم کم شده و پيرى در سرم شعله گونه برافروخته و فراگير شده است و تاکنون ـ پروردگارا ـ هرگاه تو را خوانده ام از اجابت دعا محروم نبوده ام . ( 4 )
و من از رفتار بستگانم که پس از من وارثانم خواهند بود بيمناکم و همسرم نازا بوده و اکنون هم سالخورده است ، پس از جانب خود وارثى به من عطا کن ، ( 5 )
فرزندى که از من و از خاندان يعقوب ارث برَد ، و او را ـ اى پروردگار من ـ در عقيده و عمل پسنديده گردان . ( 6 ) ما دعاى او را اجابت کرديم و به وسيله فرشتگان به او ابلاغ نموديم که : اى زکريّا ، ما تو را به پسرى که نامش يحيى است و پيش تر همنامى براى او قرار نداده ايم ، مژده مى دهيم . ( 7 )
زکريّا گفت : پروردگارا ، چگونه مرا پسرى باشد و حال آن که همسرم نازا بوده و اکنون هم سالخورده است و خود نيز از کهنسالى به ناتوانى رسيده ام . ( 8 )
خدا فرمود : حقيقت چنان است که به تو نويد دادم . پروردگار تو گفته که اين کار براى من آسان است و من تو را پيش تر در حالى که چيزى نبودى آفريدم . ( 9 )
زکريّا گفت : پروردگارا ، نشانه اى براى من قرار ده تا بدانم که آنچه شنيده ام از جانب توست . خدا فرمود : نشانه تو اين است که سه شبانه روز ، با اين که سالمى ، نمى توانى با مردم سخن بگويى . ( 10 )
پس از محراب خارج شد و به سوى قومش رفت و با اشاره به آنان فهماند که خدا را منزّه شمريد و بامدادان و عصرگاهان او را تسبيح گوييد . ( 11 )

◄ 305 ►

[صبور]

يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا( 12 )وَحَنَانًا مِنْ لَدُنَّا وَزَكَاةً ۖ وَكَانَ تَقِيًّا ( 13 ) وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّارًا عَصِيًّا( 14 )وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ( 15 ) وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا ( 16 ) فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا ( 17 ) قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَٰنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا( 18 )قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا ( 19 ) قَالَتْ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا(20 ) قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِنَّا ۚ وَكَانَ أَمْرًا مَقْضِيًّا ( 21 ) ۞ فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا ( 22 ) فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَكُنْتُ نَسْيًا مَنْسِيًّا ( 23 ) فَنَادَاهَا مِنْ تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا( 24 ) وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا ( 25 )




پس از چندى يحيى را به او عطا کرديم; آن گاه به يحيى گفتيم : اى يحيى ، اين کتاب ( تورات ) را به جِدّ و جهد بگير ( آن را نيک بياموز و به احکام آن عمل کن ) و ما به او در کودکى دانش معارف الهى را ارزانى کرديم . ( 12 )
و نيز از جانب خود ، عشق و شورى الهى به او عطا کرديم و در پرتو آن روحش را نيکو پرورش داديم ، و او تقواپيشه بود . ( 13 )
و در حق پدر و مادرش نيکوکار بود و در برابر مردم تکبّر نورزيد و زورگويى نکرد و سرکشى از خود نشان نداد . (14)
و از روزى که زاده شد ، قرين سلامت و از آفت ها پيراسته بود ، و مقرّر کرديم که به هنگام مرگش و در عالم برزخ نيز گزندى نبيند ، و روزى که زنده برانگيخته مى شود نيز حياتى پاک داشته باشد و هيچ رنجى به او نرسد . ( 15 )
و در اين کتاب ( قرآن ) سرگذشت مريم را ياد کن ، آن گاه که براى عبادت از کسان خود کناره گرفت و به نقطه اى در شرق مسجد رفت . ( 16 )
و در برابر آنان پرده اى افکند . در اين هنگام ، ما روح خود ، جبرئيل را به سوى او فرستاديم و جبرئيل در نظر او به صورت انسانى با اندام معتدل نمايان شد . ( 17 )
مريم دهشت زده گفت : من از تو به خداوند رحمان پناه مى برم اگر پرهيزگار باشى . ( 18 )
جبرئيل گفت : من بشر نيستم ، بلکه فرستاده پروردگار توام; آمده ام تا پسرى به تو ببخشم که از رشدى شايسته برخوردار باشد . ( 19 )
مريم گفت : چگونه مرا پسرى باشد در حالى که هيچ بشرى با من تماس نداشته است و بدکاره نيز نبوده ام ؟ ( 20 )جبرئيل گفت : واقعيّت همان است که به تو گفتم . پروردگارت فرموده است که اين کار بر من آسان است . ما اين گونه به تو فرزندى مى دهيم تا آنچه بايد انجام گيرد و تا او را براى مردم نشانه اى قرار دهيم و از جانب خود او را مايه رحمتى گردانيم ، و آفرينش او بدين صورت کارى حتمى است . ( 21 )
پس مريم به عيسى باردار شد و با حمل خود از خانواده اش کناره گرفت و به مکانى دور رهسپار گشت . ( 22 )
تا اين که درد زايمان او را به سوى تنه خشکيده درخت خرمايى که در آنجا بود کشانيد . گفت : اى کاش ، پيش از اين مرده بودم و به قدرى ناچيز بودم که مرا به فراموشى مى سپردند . ( 23 )
پس عيسى مادرش را از زير پاى او ندا داد که : اندوهگين مباش; همانا پروردگار تو زير پايت جوى آبى پديد آورده است . ( 24 )
ساقه درخت خرما را به طرف خود تکان ده که خرمايى تازه بر تو فرو مى ريزاند . ( 25 )

◄ 306 ►

[صبور]

فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا ( 26 )فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا ( 27 ) يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا ( 28 ) فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا ( 29 ) قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ( 30 ) وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا ( 31 )وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا ( 32 ) وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدْتُ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ( 33 )ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ ( 34 )مَا كَانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ ۖ سُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ( 35 ) وَإِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ( 36 )فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 37 ) أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا ۖ لَٰكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ( 38 )



پس ، از آن خرماى تازه بخور و از اين جوى آب بنوش و بر موهبتى که خدا به تو داده است شادمان باش ، و اگر از آدميان کسى را ديدى که بر تو ايراد مى گيرد ، من پاسخ او را خواهم داد ، تو قصد روزه کن و بگو : من براى خداى رحمان روزه سکوت نذر کرده ام ، از اين رو امروز با هيچ انسانى سخن نمى گويم . ( 26 )
آن گاه مريم کودک خود را در حالى که او را حمل مى کرد نزد قومش آورْد . قوم او گفتند : اى مريم ، به راستى گناهى بزرگ که از تو بعيد مى نمود ، انجام داده اى . ( 27 )
اى خواهر هارون ، پدرت مرد بدى نبود و مادرت نيز بدکاره نبود . ( 28 )
مريم به کودکش اشاره کرد که از او سؤال کنيد . آنان گفتند : چگونه با کسى که کودکى در گهواره است سخن بگوييم ؟ ( 29 )
عيسى گفت : من بنده خدايم . خدا به من کتاب آسمانى داده و مرا پيامبر گردانيده است . ( 30 )
و مرا هر جا که باشم مايه برکت قرار داده ، و تا زنده ام مرا به نماز و زکات سفارش کرده است . ( 31 )
و مقرّر داشته است که به مادرم نيکوکار باشم و مرا زورگو و پندناپذير قرار نداده است . ( 32 )
و از روزى که زاده شدم ، قرين سلامت و از آفت ها پيراسته بودم ، و به هنگام مرگم و در عالم برزخ نيز گزندى نخواهم ديد ، و روزى که زنده برانگيخته مى شوم نيز رنجى به من نخواهد رسيد . ( 33 )
] اى پيامبر ، [ اين است عيسى پسر مريم و اين هم ماجراى اوست . من سخن به راستى و درستى مى گويم . اين است حقيقت آن کسى که درباره وى ترديد مى کنند . ( 34 )
عيسى فرزند خدا نيست ، چرا که خدا را نسزد که فرزندى برگيرد . او از اين که نيازمند فرزند باشد منزّه است . چگونه به فرزند نياز داشته باشد و حال آن که چون کارى را مقرّر کند ، جز اين نيست که به آن مى گويد : باش ، و آن پديد مى آيد . ( 35 )
آن گاه عيسى در ادامه سخنانش گفت : به يقين ، خدا پروردگار من و پروردگار شماست ، پس او را بپرستيد . اين است راه راست و درست . ( 36 )
پس کسانى که عيسى به سوى آنان فرستاده شد ، به چند گروه تقسيم شدند و درباره او اختلاف کردند; گروهى به او کفر ورزيدند و گروهى او را خدا خواندند ـ اين دو گروه همه کافر بودند ـ و گروهى راه اعتدال را پيمودند . پس واى بر کافران از ديدار روزى بزرگ ! ( 37 )
روزى که آنان نزد ما مى آيند چقدر شنوا و بينايند ، ولى آن روز ستمکاران در گمراهى آشکارى قرار دارند و ظهور حقيقت براى آنان هدايتى را در پى ندارد و آنان را به سعادت نمى رساند . ( 38 )

◄ 307 ►

[مهدی]

وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ ﴿٤٠﴾ وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا ﴿٤١﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئًا ﴿٤٢﴾ يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا ﴿٤٣﴾ يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ عَصِيًّا ﴿٤٤﴾ يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِنَ الرَّحْمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا ﴿٤٥﴾ قَالَ أَرَاغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْرَاهِيمُ ۖ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ ۖ وَاهْجُرْنِي مَلِيًّا ﴿٤٦﴾ قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا ﴿٤٧﴾ وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَىٰ أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيًّا ﴿٤٨﴾ فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا ﴿٤٩﴾ وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ﴿٥٠﴾ وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَىٰ ۚ إِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا ﴿٥١﴾ «308»

و آنان را از روز حسرت ـ آن گاه كه كار از كار بگذرد ـ بترسان ، كه اينان در بى‏خبرى [شديدى] هستند و ايمان نمى‏آورند .«39» يقيناً ماييم كه زمين و همه كسانى را كه روى آن قرار دارند به ميراث مى‏بريم و [همه] به سوى ما بازگردانده مى‏شوند . «40» در اين كتاب ، [سرگذشتِ] ابراهيم را ياد كن ، يقيناً او بسيار راستگو و پيامبر بود .«41» آن گاه كه به پدر [خوانده] اَش گفت : پدرم ! چرا چيزى را كه نمى‏شنود و نمى‏بيند و نمى‏تواند هيچ گزندى را از تو برطرف كند مى‏پرستى ! ؟ «42» پدرم ! همانا براى من [از طريق وحى] دانشى آمده كه تو را نيامده ؛ بنابراين از من پيروى كن تا تو را به راهى راست راهنمايى كنم .«43» پدرم ! شيطان را مپرست ؛ زيرا شيطان همواره نسبت به خدا نافرمان است .«44» پدرم ! به يقين مى‏ترسم كه عذابى از سوى [خداى] رحمان به تو برسد ، و در نتيجه همنشين شيطان شوى .«45» گفت : اى ابراهيم ! آيا تو از معبودهاى من روى گردانى ؟ اگر [از بت ستيزى] باز نايستى ، قطعاً تو را سنگسار مى‏كنم ، و [تا از من آسيبى به تو نرسيده] زمانى طولانى از من دور شو .«46» ابراهيم گفت : سلام بر تو ، به زودى از پروردگارم براى تو آمرزش مى‏خواهم ؛ زيرا او همواره نسبت به من بسيار نيكوكار و مهربان است .«47» و من از شما و معبودانى كه به جاى خدا مى‏خوانيد كناره مى‏گيرم و پروردگارم را مى‏خوانم ، اميد است در خواندن پروردگارم [از اجابت او] بى‏بهره نباشم .«48» هنگامى كه از آنان و آنچه جز خدا مى‏پرستيدند ، كناره گرفت ، اسحاق ويعقوب را به او بخشيديم وهر يك را پيامبر قرار داديم .«49» و به آنان از رحمت خود بخشيديم ، وبراى آنان [در ميان مردم] نامى نيك قرار داديم .«50» در اين كتاب ، [سرگذشتِ] موسى را ياد كن ، بى‏ترديد او انسانى خالص شده و فرستاده‏اى پيامبر بود .«51» «308»

[مهدی]

وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا ﴿٥٢﴾ وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا ﴿٥٣﴾ وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا ﴿٥٤﴾ وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا ﴿٥٥﴾ وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا ﴿٥٦﴾ وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا ﴿٥٧﴾ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ ﴿٥٨﴾ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا ﴿٥٩﴾ إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا ﴿٦٠﴾ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا ﴿٦١﴾ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا ﴿٦٢﴾ تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا ﴿٦٣﴾ وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا ﴿٦٤﴾ «309»

و او را از جانب راست [كوه] طور ندا كرديم ، و او را در حالى كه با وى راز گفتيم ، مقرّب خود قرار داديم .«52» و از رحمت خود برادرش هارون را كه داراى مقام پيامبرى بود ، به او بخشيديم .«53» و در اين كتاب ، [سرگذشتِ] اسماعيل را ياد كن ، كه او وفا كننده به عهد و فرستاده‏اى پيامبر بود .«54» و همواره خانواده‏اش را به نماز و زكات فرمان مى‏داد ، و نزد پروردگارش پسنديده بود .«55» و در اين كتاب ، [سرگذشتِ] ادريس را ياد كن ، كه او بسيار راستگو و پيامبر بود .«56» و او را به جايگاه بلندى ارتقا داديم .«57» اينان كسانى از پيامبران بودند كه خدا به آنان نعمت داد ، از نسل آدم و از نسل كسانى كه با نوح در كشتى سوار كرديم و از نسل ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه آنان را هدايت كرديم و برگزيديم ؛ هنگامى كه آيات [خداىِ] رحمان بر آنان خوانده مى‏شد ، سجده كنان و گريان به رو مى‏افتادند .«58» سپس بعد از آنان نسلى جايگزين [آنان] شد كه نماز را ضايع كردند و از شهوات پيروى نمودند ؛ نهايتاً [كيفر] گمراهى خود را [كه عذابى دردناك است] خواهند ديد .«59» مگر آنان كه توبه كرده و ايمان آورده و كار شايسته انجام داده‏اند ، پس آنان به بهشت درآيند و ذرّه‏اى مورد ستم قرار نمى‏گيرند .«60» بهشت‏هاى جاويدى كه [خداى] رحمان به بندگانش وعده داده در حالى كه اكنون از نظرها پنهان است ، يقيناً وعده خدا آمدنى است .«61» در آنجا كلام بيهوده‏اى نمى‏شنوند ، بلكه آنچه مى‏شنوند فقط سلام و درود است ؛ و در آنجا صبح و شام ، رزقشان براى آنان [آماده] است .«62» اين است بهشتى كه به هر كس از بندگان خود كه پرهيزكار باشد به ميراث مى‏دهيم .«63» و [اى رسول خدا ! ما فرشتگان] جز به فرمان پرودگارت نازل نمى‏شويم . [آگاهى به] آنچه مربوط به آينده ماست و آنچه مربوط به گذشته ماست وآنچه ميان گذشته و آينده است ويژه اوست ؛ و پروردگارت هيچ‏گاه فراموشكار نيست .«64» «309»

[مهدی]

رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾ وَيَقُولُ الْإِنْسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا ﴿٦٦﴾ أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا ﴿٦٧﴾ فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا ﴿٦٨﴾ ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَٰنِ عِتِيًّا ﴿٦٩﴾ ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا ﴿٧٠﴾ وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَقْضِيًّا ﴿٧١﴾ ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا ﴿٧٢﴾ وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا ﴿٧٣﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا ﴿٧٤﴾ قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا ﴿٧٥﴾ وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا ﴿٧٦﴾ «310»

[اوست] پروردگار آسمان‏ها و زمين و آنچه ميان آن دو قرار دارد ؛ پس او را بِپرَست و بر پرستيدنش شكيبا باش . آيا براى او همنامى مى‏دانى [كه او هم پروردگار آسمان‏ها و زمين باشد ؟ ! ] «65» و انسان مى‏گويد : آيا زمانى كه بميرم به راستى زنده [از خاك] بيرونم مى‏آورند ؟«66» آيا انسان به ياد نمى‏آورد [و توجه ندارد] كه ما او را پيش از اين در حالى كه چيزى نبود ، آفريديم .«67» پس به پروردگارت سوگند ، آنان را [كه بدون دليل و از روى نادانى منكر زنده شدن مردگانند] با شياطين محشور مى‏كنيم ، سپس آنان را در حالى كه به زانو درآمده‏اند گرداگرد دوزخ حاضر خواهيم كرد .«68» آن گاه از هر گروهى ، آنان كه بر خداى رحمان عاصى بوده‏اند ، بيرون مى‏كشيم .«69» سپس ما به كسانى كه براى سوختن در دوزخ سزاوارترند داناتريم .«70» و هيچ كس از شما نيست مگر آنكه وارد دوزخ مى‏شود ، [ورود همگان به دوزخ] بر پروردگارت مسلّم است .«71» آنگاه آنان را كه [از كفر و شرك و فساد و گناه] پرهيز كردند ، نجات مى‏دهيم، و ستمكاران را كه به زانو درافتاده‏اند ، در دوزخ رها مى‏كنيم .«72» و هنگامى كه آيات روشن ما را بر آنان مى‏خوانند ، كافران به آنان كه ايمان آورده‏اند ، مى‏گويند : كدام يك از ما دو گروه ، جايگاهش [از جهت مادى] بهتر و مجلس اُنسش [از لحاظ اجتماعى و سياسى] نيكوتر است ؟«73» و چه بسيار اقوامى را پيش از آنان هلاك كرديم كه لوازم زندگى بهتر و ظاهرى خوش‏نماتر داشتند .«74» بگو : آنان كه در گمراهى قرار دارند ، بايد [خداى] رحمان [بر پايه سنت جارى خود] به آنان مهلتى معين دهد ، تا زمانى كه آنچه را به آنان وعده داده‏اند ببينند ، يا عقوبت و شكنجه [در دنيا] را يا عذاب قيامت را ؛ پس به زودى خواهند دانست چه كسى جايگاهش بدتر و سپاهش ناتوان‏تر است ؟ !«75» و آنان كه هدايت يافته‏اند ، خدا بر هدايتشان مى‏افزايد ، و اعمال شايسته پايدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ بازدهى نيكوتر است .«76» «310»

[گل مريم]

أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا




پس آيا ديدى آن كسى را كه به آيات ما كفر ورزيد و گفت: بى ‏ترديد دارايى و فرزند [بسيار] به من داده خواهد شد؟!
آيا [او] بر غيب آگاهى يافته و يا از نزد [خداى‏] بخشاينده پيمانى گرفته است؟
چنين نيست! به زودى آنچه را مى‏ گويد خواهيم نوشت و عذاب را چنان كه بايد براى او استمرار مى ‏بخشيم.
و آنچه را كه [از آن سخن‏] مى‏ گويد ما از او به ارث مى‏ بريم، و [او ]تنها به سوى ما خواهد آمد.
و [شرك‏ گرايان‏] جز خدا [ى يكتا] خدايانى برگرفته ‏اند تا براى آنان مايه عزّت [و اقتدار] باشند.
چنين نيست! به زودى [آن خدايان دروغين‏] پرستش آنان را انكار مى ‏نمايند و بر ضد آنان ستيزه می كنند.
[هان اى پيامبر!] آيا نديدى كه ما شيطان‏ها را بر كفرگرايان گسيل داشتيم تا آنان را سخت [به سوى گناه و زشتى وسوسه‏] به جنبش درآورند؟!
پس بر كيفر آنان شتاب مورز، جز اين نيست كه ما [همه لحظات زندگى‏شان را ]براى آنان به دقّت برمى ‏شماريم.
و روزى را [به ياد آور] كه پرواپيشگان را به سوى [نعمت‏هاى خداى ]بخشاينده به صورت دسته‏ جمعى و با احترام مى ‏بريم.
و مجرمان [و تبهكاران‏] را [بسان شتر] تشنه [و در بند] به سوى دوزخ [و آتش شعله ‏ورش‏] مى‏ رانيم.
[آن روز هيچ يك از آفريدگان‏] اختيار شفاعت گرى ندارند، جز آن كسى كه از سوى خداى بخشاينده پيمانى گرفته است.
و [شرك‏ گرايان‏] گفتند: [خداى‏] بخشاينده فرزندى [براى خود ]برگرفته است.
راستى كه چيز بسيار [زشت و] ناپسندى را [بر زبان‏] آورديد.
نزديك است كه آسمان‏ها از اين [دروغ رسوا] از هم بپاشند و زمين شكافته شود و كوه ‏ها [ى استوار] فرو ريزند،
از اينكه [شرك‏ گرايان‏] براى [خداوند] بخشاينده فرزندى خواندند.
و سزاوار نیست برای خدای بخشنده که فرزندی داشته باشد.
در آسمان‏ها و زمين هيچ كس نيست جز اينكه بنده ‏وار [و فرمانبردار ]به سوى [خداوند ]بخشاينده مى ‏آيد.

و به يقين [خدا] آنان را به حساب آورده و آنان را به دقّت برشمرده است.
و همگى آنان در روز رستاخيز، تنها به سوى او خواهند آمد.

صفحه 302

[گل مريم]

أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا أَاطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا كَلَّا سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا




پس آيا ديدى آن كسى را كه به آيات ما كفر ورزيد و گفت: بى ‏ترديد دارايى و فرزند [بسيار] به من داده خواهد شد؟!
آيا [او] بر غيب آگاهى يافته و يا از نزد [خداى‏] بخشاينده پيمانى گرفته است؟
چنين نيست! به زودى آنچه را مى‏ گويد خواهيم نوشت و عذاب را چنان كه بايد براى او استمرار مى ‏بخشيم.
و آنچه را كه [از آن سخن‏] مى‏ گويد ما از او به ارث مى‏ بريم، و [او ]تنها به سوى ما خواهد آمد.
و [شرك‏ گرايان‏] جز خدا [ى يكتا] خدايانى برگرفته ‏اند تا براى آنان مايه عزّت [و اقتدار] باشند.
چنين نيست! به زودى [آن خدايان دروغين‏] پرستش آنان را انكار مى ‏نمايند و بر ضد آنان ستيزه می كنند.
[هان اى پيامبر!] آيا نديدى كه ما شيطان‏ها را بر كفرگرايان گسيل داشتيم تا آنان را سخت [به سوى گناه و زشتى وسوسه‏] به جنبش درآورند؟!
پس بر كيفر آنان شتاب مورز، جز اين نيست كه ما [همه لحظات زندگى‏شان را ]براى آنان به دقّت برمى ‏شماريم.
و روزى را [به ياد آور] كه پرواپيشگان را به سوى [نعمت‏هاى خداى ]بخشاينده به صورت دسته‏ جمعى و با احترام مى ‏بريم.
و مجرمان [و تبهكاران‏] را [بسان شتر] تشنه [و در بند] به سوى دوزخ [و آتش شعله ‏ورش‏] مى‏ رانيم.
[آن روز هيچ يك از آفريدگان‏] اختيار شفاعت گرى ندارند، جز آن كسى كه از سوى خداى بخشاينده پيمانى گرفته است.
و [شرك‏ گرايان‏] گفتند: [خداى‏] بخشاينده فرزندى [براى خود ]برگرفته است.
راستى كه چيز بسيار [زشت و] ناپسندى را [بر زبان‏] آورديد.
نزديك است كه آسمان‏ها از اين [دروغ رسوا] از هم بپاشند و زمين شكافته شود و كوه ‏ها [ى استوار] فرو ريزند،
از اينكه [شرك‏ گرايان‏] براى [خداوند] بخشاينده فرزندى خواندند.
و سزاوار نیست برای خدای بخشنده که فرزندی داشته باشد.
در آسمان‏ها و زمين هيچ كس نيست جز اينكه بنده ‏وار [و فرمانبردار ]به سوى [خداوند ]بخشاينده مى ‏آيد.

و به يقين [خدا] آنان را به حساب آورده و آنان را به دقّت برشمرده است.
و همگى آنان در روز رستاخيز، تنها به سوى او خواهند آمد.

صفحه 311