همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

جزء هشتم

سوره الأعراف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

المص ( 1 ) كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ( 2 )اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ ( 3 )وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ ( 4 )فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ( 5 )فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ ( 6 ) فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِمْ بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ ( 7 )وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ( 8)وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ ( 9 ) وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ ( 10 ) وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ ( 11 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

الف . لام . ميم . صاد . ( 1 )

اين قرآن کتابى گرانقدر است که به سوى تو فرو فرستاده شده است ، پس مبادا از ناحيه آن در سينه ات تنگى و فشارى باشد . خدا آن را فروفرستاده تا مردم را به وسيله آن هشدار دهى و براى مؤمنان مايه يادآورى باشد و مقام پروردگارشان را به آنان بشناساند . ( 2 )

اى مردم ، از آنچه از جانب پروردگارتان به سوى شما فروفرستاده شده است پيروى کنيد و تحت ولايت و سرپرستى او درآييد و از غير او پيروى نکنيد که سرپرست شما مى گردند . چه اندک درمى يابيد که پروردگار شما خداى يکتاست . ( 3 )

و چه بسيار شهرهايى که آنها را تباه ساختيم و چنان بود که عذاب ما شب هنگام يا نيمروز در حالى که به خواب فرو رفته بودند ، به سراغشان آمد . ( 4 )

پس هنگامى که عذاب ما به آنان رسيد ، سخنشان جز اين نبود که گفتند : به يقين ما ستمکار بوديم . ( 5 )

پس قطعاً از مردمى که پيامبران به سوى آنان فرستاده شدند ، مى پرسيم که آيا ايمان آوردند و کارهاى شايسته کردند ، و از پيامبران نيز که به سوى آنان به رسالت آمدند خواهيم پرسيد . که آيا پيام خدا را ابلاغ نمودند ( 6 )

آنگاه قطعاً از روى علم ، آنچه را که بر پيامبران و امّت هايشان گذشته است براى آنان حکايت مى کنيم ، و ما هيچ گاه غايب نبوده ايم ، بلکه شاهد اعمال و گفتار آنان بوده ايم . ( 7 )

آن روز که قيامت برپا شود و زمان حساب فرارسد ، حق تنها وسيله سنجش است ; پس هر کس وزنه هاى اعمالش سنگين باشد آنان سعادتمندند . ( 8 )

و هر کس وزنه هاى اعمالش سبک باشد ، آنان کسانى اند که خود را زيانمند کرده اند ، چرا که از روى ستم آيات ما را انکار نموده اند . ( 9 )

و همانا ما شما را در زمين سکونت داديم ، و براى شما در آن اسباب زندگى نهاديم . شما اندک سپاسگزارى مى کنيد . ( 10 )

و همانا ما شما را آفريديم ، سپس شما را صورتگرى کرديم ، آن گاه به فرشتگان گفتيم : براى آدم سجده کنيد . پس همه سجده کردند ، جز ابليس که از سجده کنندگان نبود . (11 )

صفحه 151

[مشعشع]

قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ ۖ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ ﴿١٢﴾ قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ ﴿١٣﴾ قَالَ أَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿١٤﴾ قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ ﴿١٥﴾ قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿١٦﴾ ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ ﴿١٧﴾ قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَدْحُورًا ۖ لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿١٨﴾ وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلَا مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿١٩﴾ فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَٰذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ ﴿٢٠﴾ وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ ﴿٢١﴾ فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ ۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ ۖ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُلْ لَكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِينٌ ﴿٢٢﴾ «152»

خدا فرمود : چون تو را به سجده فرمان دادم ، چه چيز تو را مانع شد كه سجده نكردى ؟ گفت : من از او بهترم ، مرا از آتش پديد آورده‏اى و او را از گِل آفريدى .«12» خدا فرمود : از اين محل ملكوتى [كه عرصه فروتنى و فرمانبردارى است] فرود آى ؛ زيرا تو را نرسد كه در اين جايگاه بلند ، بزرگ منشى كنى پس بيرون شو كه قطعاً از خوارشدگانى .«13» گفت : مرا تا روزى كه [مردگان] برانگيخته شوند ، مهلت ده . «14» خدا فرمود : البته تو از مهلت يافتگانى .«15» گفت : [اكنون كه به كيفر تكبرم] مرا به راه شر و فساد انداختى، يقيناً بر سر راه مستقيم تو [كه رهروانش را به سعادت ابدى مى‏رساند] در كمين بندگانت خواهم نشست .«16» سپس از پيش رو و پشت سر و از طرف راست و از جانب چپشان بر آنان مى‏تازم و [تا جايى آنان را دچار وسوسه و اغواگرى مى‏كنم كه] بيشترشان را سپاس‏گزار نخواهى يافت .«17» خدا فرمود : از اين جايگاهت در حالى كه مستحق سرزنش و رانده شدنى بيرون شو كه قطعاً هر كه از آنان از تو پيروى كند ، بى‏ترديد جهنم را از همه شما لبريز خواهم كرد .«18» و [گفتيم :] اى آدم ! تو و همسرت در اين بهشت سكونت گيريد ، و از هر جا [و هر نوع ميوه‏اى] كه خواستيد بخوريد ، و به اين درخت نزديك نشويد كه ازستمكاران [بر خود] خواهيد شد .«19» پس شيطان ، آن دو را وسوسه كرد تا آنچه از شرمگاه بدنشان بر آنان پوشيده بود نمايان كند ، [وسوسه‏اش اين بود كه به هر دو] گفت : پروردگارتان شما را از اين درخت نهى نكرده مگر از اين جهت كه مبادا دو فرشته گرديد ، يا از جاودانان شويد .«20» و براى هر دو سوگند سخت و استوار ياد كرد كه يقيناً من براى شما از خير خواهانم [و قصد فريب شما را ندارم . ] «21» پس آن دو را با مكر و فريب از مقام و منزلتشان فرود آورد [و به خوردن درخت ممنوعه نزديك كرد] ، هنگامى كه از آن درخت چشيدند ، شرمگاه بدنشان بر دو نفرشان نمايان شد و هر دو دست به كار چسبانيدن برگ [درختان] بهشت به خود شدند ؛ و پروردگارشان بر آن دو بانگ زد : آيا من شما را از آن درخت نهى نكردم، وبه شما نگفتم : بى‏ترديد شيطان نسبت به شما دشمنى آشكار است؟!«22» «152»

[مشعشع]

قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾ قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ﴿٢٤﴾ قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ ﴿٢٥﴾ يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿٢٦﴾ يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٧﴾ وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾ قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ ﴿٢٩﴾ فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٣٠﴾ «153»

گفتند : اى پروردگار ما ! ما بر خود ستم ورزيديم ، و اگر ما را نيامرزى و به ما رحم نكنى مسلماً از زيانكاران خواهيم بود .«23» خدا فرمود : از اين جايگاه و مقام فرود آييد ، در حالى كه دشمن يكديگريد ، و براى شما در زمين تا مدتى قرارگاه و مايه برخوردارى است .«24» پروردگار فرمود : در آن زندگى مى‏كنيد ، و در آن مى‏ميريد ، و از آن بيرون مى‏آييد .«25» اى فرزندان آدم ! ما براى شما لباسى كه شرمگاهتان را مى‏پوشاند و لباسى فاخر كه مايه زينت و جمال است ، پديد آورديم ؛ و لباس تقوا [كه انسان را از آلودگى‏هاى ظاهر و باطن بازمى‏دارد] بهتر است ، و اين [لباس كه با استفاده از آن انسان به سعادت ابدى مى‏رسد] از نشانه ‏هاى خداست ، باشد كه متذكّر [اين حقيقت] شوند .«26» اى فرزندان آدم ! شيطان ، شما را نفريبد چنان كه پدر و مادرتان را [با فريبكاريش] از بهشت بيرون كرد ، لباسشان را از اندامشان بر مى‏كشيد تا شرمگاهشان را به آنان بنماياند ، او و دار و دسته‏اش شما را از آنجا كه شما آنان را نمى‏بينيد مى‏بينند ، ما شياطين را سرپرست و ياران كسانى قرار داديم كه ايمان نمى‏آورند .«27» چون كار زشتى مرتكب مى‏شوند ، مى‏گويند : پدرانمان را بر آن [كار] يافتيم و خدا ما را به آن فرمان داده . بگو : يقيناً خدا به كار زشت فرمان نمى‏دهد ، آيا چيزى را كه نمى‏دانيد [از روى نادانى] به خدا نسبت مى‏دهيد ؟ !«28» بگو : پروردگارم به ميانه‏روى [در همه امور و به اجتناب از افراط و تفريط] فرمان داده و [امر فرموده] : در هر مسجدى [به هنگام عبادت] روى [دل] خود را [آن گونه] متوجه خدا كنيد [كه از هر چيزى غير او مُنقطع شود] ، و او را در حالى كه ايمان و عبادت را براى وى از هر گونه شركى خالص مى‏كنيد بخوانيد ؛ همان گونه كه شما را آفريد ، [پس از مرگ به او] بازمى‏گرديد .«29» در حالى كه گروهى را [به خاطر داشتن لياقت] هدايت كرد ، و گروهى [به سبب نشان ندادن لياقت] گمراهى بر آنان قطعى شد ، چون اينان شياطين را به جاى خدا سرپرستان و دوستان خود گرفتند ، وگمان مى‏كنند كه راه يافتگانند ! !«30» «153»

[صبور]

۞ يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ( 31 )قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ( 32 ) قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ( 33 )وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ ( 34 ) يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ( 35 )وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ( 36 ) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ( 37 )


اى فرزندان آدم ، هنگام حضور در هر مسجدى خود را بياراييد ، و بخوريد و بياشاميد ولى اسراف نکنيد که خدا اسرافکاران را دوست ندارد . ( 31 )
بگو : چه کسى زينت خدا را که براى بندگانش پديد آورده و روزى هاى پاکيزه را حرام کرده است ؟ بگو : آنها در روز قيامت از آنِ کسانى خواهد بود که در زندگى دنيا ايمان آورده باشند و به آنان اختصاص خواهد يافت و ديگران از آن بهره اى نخواهند برد . ما اين گونه آيات خود را براى مردمى که مى دانند ، به تفصيل بيان مى کنيم . ( 32 )
بگو : زينت ها و روزى ها حرام نشده است . پروردگارم فقط کارهاى زشت ، چه آشکارشان و چه نهانشان و نيز گناه و ستم را که نارواست حرام کرده است و اين که چيزهايى را شريک خدا قرار دهيد که درباره آنها هيچ برهانى فرونفرستاده است و اين که چيزى را که نمى دانيد به خدا نسبت دهيد . ( 33 )
و براى هر امّتى سرآمدى است ، سپس هنگامى که سرآمدش فرارسيد ، نه ساعتى از آن بازپس مى مانند و نه از آن پيش مى افتند . ( 34 )
اى فرزندان آدم ، اگر از ميان شما پيامبرانى به سويتان آمدند ـ که قطعاً خواهند آمد ـ و آيات مرا بر شما حکايت کردند ، کسانى که تقوا پيشه کنند و شايسته شوند ، نه ترسى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند . (35 )
و کسانى که آيات ما را دروغ انگاشته و از روى تکبّر از پذيرش آنها خوددارى کرده اند ، آنان همدم آتشند و در آن جاودانه اند . (36 )
اکنون که آيين الهى به آدميان ابلاغ شده ، چه کسى ستمکارتر است از آن کس که با شرک ورزيدن خود بر خدا دروغ بسته يا آيات او را دروغ انگاشته است . بهره آنان از کتابِ تقدير به ايشان خواهد رسيد ، تا اين که وقتى فرستادگان ما ( فرشتگان مرگ ) به سراغشان مى آيند که جانشان را بستانند ، مى گويند : کجاست آنچه به جاى خدا مى خوانديد ؟ مى گويند : از دست ما رفته اند ( اثرى از خدايى آنها نمى بينيم ) و آنان بر ضدّ خود گواهى مى دهند که کافر بوده اند . ( 37 )

صفحه 154

[صبور]

قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِنْ لَا تَعْلَمُونَ ( 38 ) وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ ( 39 ) إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ( 40 ) لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِنْ فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ( 41 ) وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ( 42 ) وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ( 43 )




و خدا به آنان مى گويد : در ميان امّت هايى از جنّ و انس که پيش از شما درگذشتند ، به آتش دوزخ درآييد . هرگاه گروهى به آن جا وارد شوند ، هم مسلکان خود را لعنت کنند ، تا آن گاه که همگى در آن جا به هم رسند ، به مشاجره پردازند و پسينيانشان ( پيروان ) درباره پيشينيانشان ( پيشوايان ) گويند : پروردگارا ، اينان خود گمراه بودند و ما را نيز به گمراهى افکندند ; پس عذابى دوچندان از آتش به آنان ده . خدا مى گويد : براى هر دو گروه دوچندان است ; شما نيز گمراه بوديد و آنان را در گمراه گرى پشتيبانى کرديد ، ولى درنمى يابيد که هر دو گروه به عذابى دوچندان گرفتاريد . ( 38 )
و پيشينيانشان به پسينيانشان مى گويند : شما هيچ برترى بر ما نداريد تا درخور عذابى سبک تر باشيد ; پس به گناهانى که فراهم آورده ايد عذاب آتش را بچشيد . ( 39 )
آرى ، کسانى که آيات ما را دروغ انگاشتند و از روى تکبر از پذيرفتن آنها خوددارى کردند ، درهاى آسمان به روى آنان گشوده نمى شود و به بهشت درنمى آيند تا اين که شتر به سوراخ سوزن فرو شود ، و ما گنهکاران را اين گونه سزا مى دهيم . ( 40 )
براى آنان از دوزخ بسترى و از فرازشان پوشش هايى از عذاب خواهد بود ، و ما ستمکاران را اين گونه سزا مى دهيم . ( 41 )
و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ـ ما هيچ فردى را جز به اندازه توانش تکليف نمى کنيم ـ اينان اهل بهشت اند و در آن جاويدانند . ( 42 )
و هر کينه و دشمنى را از دل هايشان برمى کنيم . آنان در قصرهايى بلندمرتبه و با شکوه که از زيرشان نهرها روان است خواهند بود و مى گويند : ستايش از آنِ خداست که ما را به اين موهبت راه نمود ، و اگر خدا ما را راه ننموده بود ما چنان نبوديم که راه يابيم ; به راستى فرستادگان پروردگارمان حق را آوردند . و بهشتيان را ندا دهند که اين همان بهشتى است که آن را به سزاى کارهايى که انجام مى داديد ميراث شما ساخته اند . ( 43 )

صفحه 155

[مشعشع]

وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿٤٤﴾ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ ﴿٤٥﴾ وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ ﴿٤٦﴾ وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾ وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ ﴿٤٨﴾ أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٤٩﴾ وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٥٠﴾ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿٥١﴾ «156»

و بهشتيان ، دوزخيان را آواز مى‏دهند كه ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود ، حق يافتيم ، آيا شما هم آنچه را پروردگارتان وعده داده بود حق يافتيد ؟ گويند : آرى ؛ پس آواز دهنده‏اى در ميان آنان آواز دهد كه لعنت خدا بر ستمكاران باد .«44» هم آنان كه مردم را همواره از راه خدا بازمى‏دارند و مى‏خواهند آن را [با وسوسه و اغواگرى] كج نشان دهند ، و ايشان به روز قيامت كافرند .«45» و ميان آن دو [گروه بهشتيان و دوزخيان] حائلى است ، و بر اعراف ، مردانى [با مقام و منزلت‏اند] كه هر كدام از دو گروه را به نشانه‏هايشان مى‏شناسند ، و بهشتيان را كه وارد بهشت نشده‏اند ، ولى ورود به آن را اميد دارند ، آواز مى‏دهند كه درود بر شما .«46» و چون بهشتيان چشمانشان ناخواسته از بهشت به سوى دوزخيان برگردانده شود ، گويند : اى پروردگارمان ما را با گروه ستمكاران قرار مده .«47» و اهل اعراف مردانى را كه از نشانه‏هايشان مى‏شناسند ، آواز مى‏دهند [و به عنوان سرزنش] مى‏گويند : [امكانات مادى‏و] جمعيت [انسانى] شما و تكبّرى كه مى‏ورزيديد ، عذابى را از شما دفع نكرد .«48» [سپس با توجه دادن دوزخيان به سوى اهل ايمان مى‏گويند :] آيا اينان كسانى نبودند كه در دنيا سوگند ياد مى‏كرديد كه خدا آنان را به رحمتى نمى‏رساند ؟ [پس به مؤمنان مى‏گويند :] به بهشت در آييد كه نه بيمى برشماست و نه اندوهگين مى‏شويد .«49» و دوزخيان بهشتيان را آواز مى‏دهند كه از آب [خوشگوار] يا از آنچه خدا روزى شما فرموده بر ما فرو ريزيد . [بهشتيان] گويند: خدا آب و نعمت‏هاى بهشتى را بر كافران حرام كرده است.«50» آنان كه دينشان را سرگرمى و بازى گرفتند و زندگى دنيا آنان را فريفت ، پس ما امروز آنان زا از لطف و رحمت خود محروم مى‏كنيم چنانكه آنان ديدار امروزشان را به فراموشى سپردند و همواره آيات ما را انكار مى‏كردند .«51» «156»

[مشعشع]

وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿٥٢﴾ هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنَا مِنْ شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٥٣﴾ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٥٤﴾ ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿٥٥﴾ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٦﴾ وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٥٧﴾ «157»

و براى آنان كتابى [عظيم و با ارزش] آورديم كه آن را از روى دانشى [گسترده و دقيق] بيان كرديم ، در حالى كه براى گروهى كه ايمان آوردند ، سراسر هدايت و رحمت است .«52» آيا [منكران قرآن براى باور كردن آن] جز تحقّق وعده‏هايش را انتظار مى‏برند ؟ ! روزى كه حقايق بيان شده در آن [به صورتى آشكار] بيايد ، كسانى كه از پيش ، آن را فراموش كرده بودند ، مى‏گويند : يقيناً فرستادگان پروردگارمان حق را آوردند [ولى ما آن را نپذيرفتيم ،] پس آيا [در چنين روزى] شفاعت كنندگانى براى ما هست كه ما را شفاعت كنند يا ما را [به دنيا] بازمى‏گردانند تا كارى غير آنچه انجام مى‏داديم ، انجام دهيم ؟ ! به راستى آنان [سرمايه] وجودشان را تباه كردند و آنچه را به دروغ [به عنوان شريك خدا به خدا] نسبت مى‏دادند [از دستشان رفت و] گم شد . «53» به يقين پروردگار شما خداست كه آسمان‏ها و زمين را در شش روز آفريد ، سپس بر تخت [فرمانروايى و تدبير امور آفرينش] مسلط شد ، شب را در حالى كه همواره با شتابْ روز را مى‏جويد بر روز مى‏پوشاند ، و خورشيد و ماه و ستارگان را كه مُسخّر فرمان اويند [پديد آورد] ؛ آگاه باشيد كه آفريدن و فرمان [نافذ نسبت به همه موجودات] مخصوص اوست ؛ هميشه سودمند و با بركت است ، پروردگار عالميان . «54» پروردگارتان را از روى فروتنى و گريه و مخفيانه بخوانيد [و از آداب و شرايط دعا تجاوز نكنيد] ؛ يقيناً خدا متجاوزان را دوست ندارد .«55» و در زمين پس از اصلاح آن [به وسيله رسالت پيامبران] فساد مكنيد ، و خدا را از روى بيم و اميد بخوانيد ، كه يقيناً رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است .«56» و اوست كه بادها را پيشاپيشِ [بارانِ] رحمتش به عنوان مژده دهنده مى‏فرستد چون اين بادها ابرهاى سنگين بار را بردارند ، آن را به سوى سرزمينى مرده مى‏رانيم ، نهايتاً به سبب آن باران نازل مى‏كنيم و به وسيله باران از هر نوع ميوه [از زمين] بيرون مى‏آوريم [و] مردگان را نيز [در روز قيامت] اين گونه [از لابلاى گورها] خارج مى‏كنيم ، [باد ، ابر ، باران ، زمين ، روييدن گياهان و انواع ميوه‏ها را مثل زديم] تا [اراده و قدرت بى‏نهايت خدا] را ياد كنيد .«57» «157»

[مشعشع]

وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ ﴿٥٨﴾ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿٥٩﴾ قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٦٠﴾ قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦١﴾ أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنْصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦٢﴾ أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٦٣﴾ فَكَذَّبُوهُ فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ ﴿٦٤﴾ وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿٦٥﴾ قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٦٦﴾ قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦٧﴾ «158»

و زمين پاك و پاكيزه است كه گياهش به اذن پروردگارش بيرون مى‏آيد ، و زمينى كه ناپاك است ، جز گياهى اندك و بى‏سود از آن بيرون نمى‏آيد ؛ اين گونه نشانه‏ها را براى گروهى كه سپاس گزارند [به صورت‏هاى گوناگون] بيان مى‏كنيم .«58» به يقين ، نوح را به سوى قومش فرستاديم ، پس به آنان گفت : اى قوم من ! خدا را بپرستيد ، كه شما را جز او معبودى نيست ، من قطعاً از عذاب روزى بزرگ بر شما مى‏ترسم .«59» اشراف و سران قومش گفتند : مسلماً ما تو را در گمراهى آشكار مى‏بينيم !«60» گفت : اى قوم من ! هيچ گمراهى و انحرافى در من نيست ، بلكه من فرستاده‏اى از سوى پروردگار جهانيانم .«61» پيام‏هاى پروردگارم را به شما مى‏رسانم ، و براى شما خيرخواهى مى‏كنم و از سوى خدا حقايقى را مى‏دانم كه شما نمى‏دانيد .«62» آيا تعجب كرديد كه بر مردى از جنس خودتان معارفى از سوى پروردگارتان آمده تا شما را [از عذاب دنيا و آخرت] بيم دهد ، به خاطر اين كه شما پرهيزكار شويد و مورد رحمت قرار گيريد ؟ !«63» پس او را تكذيب كردند ، ما هم او و كسانى كه در كشتى همراهش بودند نجات داديم و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند ، غرق نموديم ؛ زيرا آنان گروهى كوردل بودند .«64» و به سوى قوم عاد ، برادرشان هود را فرستاديم ، گفت : اى قوم من ! خدا را بپرستيد كه شما را جز او معبودى نيست ، آيا [از زشتى‏ها] نمى‏پرهيزيد ؟«65» اشراف و سران قوم كافرش گفتند : ما تو را غرق در سبك مغزى و نادانى مى‏بينيم و تو را از دروغگويان مى‏پنداريم!!«66» گفت : اى قوم من ! در من هيچ سبك مغزى و نادانى نيست ، بلكه من فرستاده‏اى از سوى پروردگار جهانيانم .«67» «158»

[صبور]

أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ( 68 ) أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ( 69 )قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا ۖ فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ( 70 )قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ ۖ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ( 71 )فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۖ وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ( 72 )وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ هَٰذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً ۖ فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ ۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ( 73 )


پيام هاى پروردگارم را به شما مى رسانم و من ـ برخلاف پندارتان ـ براى شما خيرخواهى امينم . ( 68 )
و آيا تعجّب کرده ايد که براى شما از جانب پروردگارتان براى شما مايه تذکارى آمده و آن بر مردى از خودتان وحى شده است تا شما را از عذاب الهى بيم دهد ؟ و به خاطر آوريد زمانى را که خداوند شما را پس از قوم نوح جانشين آنان قرار داد و شما را در آفرينش پيکرهايتان فزونى و گسترش بخشيد . پس نعمت هاى خدا را به ياد داشته باشيد ، باشد که ]يکتايى او را باور کنيد و به پرستش او روى آوريد تا[ نيکبخت شويد . ( 69 ) گفتند : آيا به سوى ما آمده اى که تنها خدا را بپرستيم و خدايانى را که پدرانمان مى پرستيدند رها سازيم ؟ ما چنين نخواهيم کرد ; اگر از راستگويانى ، عذابى را که به آن وعده مان مى دهى براى ما بياور . ( 70 )
هود گفت : بى گمان بر شما به سبب اصرارتان بر پرستش بت ها ، عذاب و خشمى از جانب پروردگارتان مقرر شده است . آيا با من درباره خدايانى که شما و پدرانتان بر آنها نام خدا نهاده ايد و آنها از حقيقت آن اندک بهره اى ندارند مجادله مى کنيد ؟ خداوند هيچ برهانى بر خدا بودن آنها فرو نفرستاده است ; پس در انتظار عذاب باشيد که من نيز با شما از منتظرانم . ( 71 )
پس عذاب الهى فرا رسيد و ما هود و کسانى را که با او بودند به رحمتى از جانب خود نجات بخشيديم و کسانى را که نشانه هاى ما را دروغ انگاشتند و مؤمن نبودند ، به هلاکت رسانديم و نسلشان را برانداختيم . ( 72
و به سوى قوم ثمود برادرشان صالح را به رسالت فرستاديم . گفت : اى قوم من ، خدا را بپرستيد که شما را معبودى جز او نيست . همانا براى شما از جانب پروردگارتان نشانه اى روشن آمده است . اين ماده شترى است که خدا آن را به اعجاز پديد آورده و براى شما نشانه اى بر پيامبرى من است ، آن را آزاد بگذاريد که از زمين خدا بخورد و گزندى به آن نرسانيد که عذابى دردناک شما را فرو خواهد گرفت . ( 73 )

صفحه 159

[مشعشع]

وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَكُمْ فِي الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِنْ سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿٧٤﴾ قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ ۚ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿٧٥﴾ قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ ﴿٧٦﴾ فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُوا يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٧٧﴾ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿٧٨﴾ فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ ﴿٧٩﴾ وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿٨٠﴾ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿٨١﴾ «160»

و به ياد آوريد كه خدا شما را جانشينانى پس از قوم عاد قرار داد ، و در زمين ، جاى [مناسبى] به شما بخشيد كه از مكان‏هاى هموارش براى خود قصرها بنا مى‏كنيد ، و از كوه‏ها خانه‏هايى مى‏تراشيد ، پس نعمت هاى خدا را ياد كنيد و در زمين تبهكارانه آشوب برپا نكنيد .«74» اشراف و سران قومش كه تكبّر و سركشى مى‏ورزيدند به مستضعفانى كه ايمان آورده بودند ، گفتند : آيا شما يقين داريد كه صالح از سوى پروردگارش فرستاده شده ؟ گفتند : به طور يقين ما به آيينى كه فرستاده شده مؤمنيم . «75» مستكبران گفتند : ما به آيينى كه شما به آن ايمان آورديد كافريم ! «76» پس آن ماده شتر را پى كردند ، و از فرمان پروردگارشان سرپيچى نمودند و به صالح گفتند : اگر از پيامبران هستى عذابى كه همواره به ما وعده مى‏دهى بياور .«77» پس زلزله‏اى سخت آنان را فرا گرفت ، و در خانه‏هايشان [به رو درافتاده] جسمى بى‏جان شدند !«78» پس صالح از آنان روى گرداند و گفت : اى قوم من ! قطعاً من پيام پروردگارم را به شما رساندم ، و برايتان خيرخواهى كردم ، ولى شما خيرخواهان را دوست نداريد .«79» و لوط را [به ياد آوريد] هنگامى كه به قومش گفت : آيا آن كار بسيار زشت را كه هيچ كس از جهانيان در آن بر شما پيشى نگرفته است مرتكب مى‏شويد ؟ !«80» شما [بدون توجه به حقوق همسران و غافل از اينكه نعمت غريزه جنسى براى بقاى نسل است] از روى ميل شديدى كه به آن [كار بسيار زشت] داريد به سوى مردان مى‏آييد ، [نه فقط در اين كار متجاوز از حدود انسانيّت هستيد] بلكه در امور ديگر هم گروهى زياده‏خواه و افراطى هستيد .«81» «160»