احادیث در مورد لجاجت

[ملکوت]

حدیث (1) امام على عليه السلام :
مَن لَجَّ وَ تَمادى فَهُوَ الرّاكِسُ الَّذى رانَ اللّه‏ُ عَلى قَلبِهِ وَ صارَت دائرَةُ السَّوءِ عَلى رَأسِهِ ؛
هر كس لجاجت كند و بر آن پافشارى نمايد، او همان بخت برگشته ‏اى است كه خداوند بر دلش پرده [غفلت] زده و پيشامدهاى ناگوار بر فراز سرش قرار گرفته است.
نهج البلاغه، نامه 58


حدیث (2) امام على عليه السلام :
اَلافراطُ فِى المَلامَةِ يَشُبُّ نيرانَ اللَّجاجِ ؛
زياده ‏روى در سرزنش كردن ، آتش لجاجت را شعله‏ ور مى ‏سازد .
تحف العقول، ص 84


حدیث (3) امام صادق عليه السلام :
سِتَّةٌ لاتَكونُ فِى المُؤمِنِ: اَلعُسرُ وَالنَّكَهُ وَالحَسَدُ وَاللَّجاجَةُ وَالكَذِبُ وَالبَغىُ؛
شش (صفت) در مؤمن نيست: سخت‏گيرى، بى‏ خيرى، حسادت، لجاجت، دروغگويى و تجاوز.
تحف العقول، ص‏377-وسایل الشیعه ج15،ص349


حدیث (4) پيامبر صلى‏لله‏ عليه ‏و ‏آله :
اَلْخَيْرُ عادَةٌ وَ الشَّرُّ لَجاجَةٌ؛
خوبى عادت است و بدى لجاجت.
اساس البلاغه، ص 438

---