باقر يعنى شكافنده.
به امام محمدبن علی(ع) باقرالعلوم مى گفتند؛ يعنى شكافنده دانشها. مردى مسيحى برای مسخره کردن امام باقر(علیه السلام)، کلمه باقر را به (بقر) ربط داد و به امام(ع) گفت: انت بقر: يعنى تو گاوى! امام بدون آن كه از خود ناراحتى نشان دهد و اظهار عصبانيت كند، با كمال سادگى گفت: نه، من بقر نيستم من باقرم. مسيحى گفت: تو پسرِ زنى هستى كه آشپز بود. امام باقر(ع) فرمود: شغلش اين بود، آشپزی که ننگ و عار محسوب نمى شود.

مسيحى گفت: مادرت سياه و بى شرم و بدزبان بود. امام باقر در پاسخ گفت: اگر اين نسبتها كه به مادرم مى دهى درست است، خداوند او را بيامرزد، و از گناهش بگذرد و اگر دروغ است، از گناه تو بگذرد كه دروغ و افترا بستى. مشاهده اين همه حلم و بردباری، از مردى كه قادر بود همه گونه موجبات آزار يك مرد خارج از دين اسلام را فراهم نمايد، كافى بود كه انقلابى در روحيه مرد مسيحى ايجاد نمايد و او را به سوى اسلام بكشاند. مرد مسيحى مسلمان شد.

منبع: بحارالانوار، ج 11، ص 83