شکایت خاندان مطهر رسول الله علیهم صلوات الله (سه شاکی در قیامت – بخش سوم)

[صبور]

شکایت خاندان مطهر رسول الله علیهم صلوات الله

(سه شاکی در قیامت – بخش سوم)




در قسمتهای قبل، به دو بخش از روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرداختیم که راوی آن جابر بن عبدالله انصاری بود. او گفت: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود:

«یَجِی‏ءُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثَلَاثَةٌ یَشْكُونَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» روز قیامت سه شاکی از ظلمی که در حق آنها شده است به درگاه الهی شکایت می کنند؛ « الْمُصْحَفُ وَ الْمَسْجِدُ وَ الْعِتْرَةُ» آن سه عبارتند از قرآن کریم، مسجد و خاندان مطهر رسول الله علیهم صلوات الله.

[صبور]

متن شکوائیه قرآن و مسجد را پیش از این مطرح و درباره آن بحث کردیم. در ادامه، شکایت «عترت» را نقل می کنیم تا بدانیم این خاندان در دادگاه عدل الهی چه خواهند گفت و از چه و از که شکایت خواهند کرد.



متن شکوائیه خاندان مطهر رسول الله علیهم صلوات الله

«تَقُولُ الْعِتْرَةُ یَا رَبِّ قَتَلُونَا وَ طَرَدُونَا وَ شَرَّدُونَا»(1)

در آن روز خاندان عصمت به پیشگاه عدل الهی عرضه می دارند: پروردگارا! ما را کشتند و طرد کردند و چنان کار را بر ما سخت گرفتند که عده ای از ترس ما را تنها گذاشتند.

همانگونه که از متن شکوائیه پیداست این شکایت نامه دارای سه بند است که هریک اعلام جرمی است برعلیه عده ای که آن را مرتکب شده اند. پس به تناسب هر جرمی که اعلام می شود عده ای مجرمند که باید به کیفر سخت خود برسند.

[صبور]

جرم اول: قتل این خاندان


بعد از شهادت امیرالمومنین علیه السلام، امام حسن علیه السلام بر فراز منبر کوفه خطبه ای ایراد کردند و در پایان جمله ای از رسول خدا نقل کردند و از منبر پایین آمدند؛ آن جمله این بود: «مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ»(2) یعنی هیچ یک از ما به مرگ طبیعی از دنیا نمی رویم بلکه ما را می کشند یا به خنجر یا به سم. در هر صورت و به هر وسیله پایان زندگی این خاندان مرگی است که مردم آن عصر تدارک می کنند.

گرچه به ظاهر دست تمام مردم یک عصر آغشته به جنایت قتل امام آن عصر نیست و تنها عده ای اقدام به آن جنایت کردند اما در محضر عدل الهی کسانی هم که به نحوی حتی با سکوت و یا تنها رضایت قلبی دخیل در این ماجرا بودند همگی در حکم قاتلان خواهند بود.

[صبور]

شاهد قرآنی بر این ادعا

ناقه صالح علیه السلام که معجزه الهی بود و کسی حق نداشت او را بکشد به دست یک نفر از قوم ثمود کشته شد. اما خداوند در بیان آن جریان، قتل را به همه آنها نسبت داده و می فرماید: «فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمینَ»(3) همگی آن شتر را کشتند و بعد که عذاب را در نزدیکی خود احساس کردند به اجبار پشیمان شدند.

امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: اى مردم دو چیز همه مردم را در یك عمل خیر و یك عمل زشت جمع مى‏كند، به طورى كه یك عمل، عمل همه محسوب مى‏شود، اول رضایت، و دوم نارضایى، هم چنان كه ناقه صالح را بیش از یك نفر پى نكرد، ولى خداى تعالى عذاب را بر همه قوم نازل كرد، چون همه به عمل آن یك نفر راضى بودند.(4)
بر این اساس کسانی که به هر نحو در مقدمات و یا اجرای قتل یکی از خاندان مطهر رسول خدا صلی الله علیه و آله شرکت داشته باشد جزء قاتلان آن حضرت شمرده شده و با او به عنوان قاتل رفتار خواهد شد.

[صبور]

جرم دوم: طرد این خاندان

داستان طرد این خاندان با نوع رفتاری که قریش با رسول خدا صلی الله علیه و آله کرد آغاز شد که می توان جریان بایکوت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مسلمانان در شعب ابی طالب را در قالب همین برنامه مطالعه کرد.

پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله این سیاست به اوج رذیلانه خود رسید که تاریخ از ثبت و نقل آن شرمسار است.
امام رضا علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند: در روز قیامت مردانى از اصحاب من از حوض من ممنوع می شوند چنان كه شتران غریبه در میان جماعت شترى از آب منع می شوند؛ پس من عرض كنم: پروردگارا اصحاب من؟! به من گفته شود كه تو چه می دانى که اینها بعد از تو چه کردند.(5)

هر چه شد مهم این است که تلاش کردند تا امیرالمومنین علیه السلام و بعد فرزندان پاک و مطهرش حداقل از صحنه سیاسی جامعه برکنار شوند و در قدمهای بعد به کلی از متن جامعه رانده شده و طرد گردند.



خروش و افشاگری علی علیه السلام در خطبه شقشقیه(6)، تحلیل و بازگویی این خیانت و جنایت تاریخی است.

[صبور]

انواع طرد

طردی که در شکوائیه عترت علیهم السلام مطرح است می تواند انواعی داشته باشد که یک نوع آن طرد فیزیکی از صحنه های گوناگون است؛ یعنی همان کاری که خلفای به ناحق و ایادیشان بر این خاندان روا داشتند.

نوعی دیگر از طرد وجود دارد که در آن سیره ای که باید الگو و دستورالعمل زندگی باشد به دلایل متعدد از متن زندگی فردی و اجتماعی به کنج انزوا و فراموشی رانده شده و طرد می گردد.

متاسفانه باید اعتراف کنیم که در این نوع، «ما» نیز مجرمیم؛ «ما» یعنی افرادی از شیعه که مدعی پیروی از این خاندان هستیم؛ اما در اندیشه و عملکردمان این خاندان کاملا غریب و بیگانه اند نهایتا میهمانانی هستند که برای تشریفات در جایی از مجلس شرف حضور دارند و بس.

یک نیم نگاهی به مجالس عروسی و میهمانی های دوستانه و وضعیت خانه و زندگی و سر و وضع پوشش و محتویات گوشی همراه و لپ تاب و پی سی های خانگی و کارخانه و اداره و هر سوراخ و سمبه ای که فکرش را کنید این ادعای بزرگ را به سادگی ثبات می کند.
قصد صدور قطعنامه و شعار در بوق را نداریم؛ آنچه می خوانید فقط هشدار است و توجه به مهماتی که مورد غفلت روزانه واقع می شوند.

[صبور]

جرم سوم: تشرید این خاندان

«تشرید» را بسیاری از دانشمندان لغت شناس، مترادف و به همان معنای «طرد» دانسته اند.(7) که اگر در روایت هم به این معنا باشد آنگاه این کلمه تنها برای تاکید بیشتر در کنار کلمه «طردونا» آمده است؛ اما این کلمه از همین ریشه، یک بار در قرآن کریم به کار رفته است که مفسران معنای دقیق تری از آن ارائه کرده اند.

در قرآن کریم می خوانیم: «فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّكَّرُون‏»(8)؛ ای پیامبر اگر آنها را در میدان جنگ بیابى و اسلحه به دست گیرند و در برابر تو بایستند آن چنان آنها را در هم بكوب كه جمعیتهایى كه در پشت سر آنها قرار دارند عبرت گیرند و پراكنده شوند و دیگر عرض اندام نكنند.(9)
بر این اساس شاید معنای «شَرَّدُونَا» این شود که خدایا با ما کاری کردند که مردم عادی از پشت سر ما پراکنده شده و دیگر جرأت حمایت از ما را نداشته باشند.

اگر معنا این باشد مصادیق روشنی از گذشته و حال می توان برای آن ذکر کرد. برای نمونه ای از گذشته می توان به جنگ تبلیغاتی بنی امیه علیه امامان شیعه به خصوص امیرالمومنین علیه السلام و دو فرزند پاکش اشاره کرد و برای نمونه امروزی هم می توان به برخی تصویر سازان عصر ظهور اشاره کرد که از روی عمد و یا جهل، عصر ظهور آن ذخیره الهی را چنان ترسیم می کنند که جز خون و قتل و کشتار در آن دیده نمی شود به حدی که کمتر نوآشنایی را می توان یافت که از صمیم قلب انتظار ظهور آن امام را در دل داشته باشد.

   

پی نوشت:

(1) وسائل‏الشیعة ج 5 ص 202
(2) كفایة الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص 162
(3) آیه 157 سوره شعراء
(4) نهج البلاغه خطبه 201
(5) عیون أخبار الرضا علیه السلام ج‏2 ص87 نظیر این روایت را می توان در صحیح بخاری با عبارت « مَا أَحْدَثُوا بَعْدَكَ » یافت و مطالعه کرد.

(6) نهج البلاغه خطبه 3
(7) التشرید: الطرد ؛ مجمع البحرین ج3 ص7 - أَشْرَدَه و شَرَّدَه: طَردَه‏ ؛ لسان العرب ج3 ص 237
(8) آیه 57 سوره انفال
(9) نمونه ج7 ص217

گروه دین تبیان