پاسخ آیت الله امینی به یک سوال؛نخستين وظيفه زن و شوهر نسبت به یکدیگر چیست؟
لازم است زن و شوهر در آغاز زندگى نوين هم ديگر را بشناسند، با طرز تفكر، اخلاق، خواسته ها، تمايلات و توان جسمى هم ديگر آشنا شوند، از نقاط ضعف و قوت يك ديگر آگاهى يابند و اين شناخت هم به منظور تحكيم بنياد زناشويى و دست يابى به راه هاى تنظيم زندگى، تعديل خواسته ها و حداكثر استفاده كردن از امكانات موجود باشد، نه به قصد عيب جويى و كشف نقاط ضعف شخص مقابل. خلاصه اين كه اين شناخت بايد به قصد اصلاح، خيرخواهى و استوار ساختن بنياد خانواده صورت گيرد، نه به منظور بهانه گيرى، عيب جويى و اشكال تراشى.
اگر با چنين ديدى در صدد شناخت يك ديگر برآمدند و در هم ديگر نقطه ضعفى يافتند، هرگز سر و صدا راه نمى اندازند، بلكه سعى مى كنند وضع موجود را اصلاح نمايند. نقطه ضعف، از دو حال خارج نيست: يا نقص جسمانى است و يا اخلاقى و روانى. اگر نقص جسمانيِ قابل اصلاح است، كه در اين صورت بايد در صدد چاره برآيند و از طريق معمول، آن را اصلاح نمايند. چنان چه نقص جسمانيِ غير قابل اصلاح باشد، در اين صورت بايد زندگى خود را با وضع موجود، تطبيق دهند و تا پايان عمر با هم زندگى كنند.
و اما اگر نقص اخلاقى و روانى است، در اين صورت با خيرخواهى و تفاهم، در صدد اصلاح آن برآيند، و اگر با بردبارى و مهربانى عمل نمايند غالباً اصلاح و حداقل تعديل خواهد شد و اگر در اصلاح عيب اخلاقى توفيق نيافتند، باز هم به صلاح آن هاست كه با گذشت و اغماض، آن را ناديده بگيرند و خود را با وضع موجود تطبيق دهند. مرد اگر نقصى در همسرش مى بيند و احساس مى كند كه قابل اصلاح نيست، همسرش را با همان نقص بپذيرد و تصميم بگيرد هر طور شده با او زندگى كند. مثلاً، اگر همسرش عصبانى است اسباب عصبانيت او را فراهم نسازد و اگر عصبانى شد بردبارى و گذشت نشان بدهد. اگر زود رنج است سعى كند وسيله رنجش او را فراهم نسازد و اگر رنجيده شد از او دل جويى كند. اگر در زندگى نامنظم است و تأكيدات و توصيه ها هم در او كارسازنيست، با گذشت و فداكارى، خود را با وضع موجود تطبيق دهد و مقدارى را ناديده بگيرد و بعضى ها را هم خودش منظم سازد. اگر وسواسى و بدبين است، اسباب بدبينى او را فراهم نسازد و سعى كند بدبينى و سوء ظن او را با مهربانى و
خيرانديشى برطرف سازد و ….