نويسنده كتاب «ايضاح»، استاد «احمد زاهد» از «ابن عباس» آورده است كه:
هر گاه آغازين آيات سوره اى در مكّه فرود مى آمد، فرودگاه آن به دقت قيد مى شد، آن گاه آنچه در مدينه بر آن آيات در همان سوره افزون مى گشت، در ادامه آيات نوشته مى
شد.
و نيز با اسناد خود «از حسن بصرى» آورده است كه: نخستين سوره اى كه در مكّه فرود آمد، سوره «علق» بود، و از پى آن به ترتيب سوره قلم، مزّمل و... به گونه اى كه گذشت فرود آمده اند، و در مدينه نخستين سوره اى كه بر قلب محمد(ص) فرود آمد، سوره مطففين بود و از پى آن سوره بقره، انفال، آل عمران، احزاب، مائده، ممتحنه، نساء، زلزال، حديد، محمد(ص)، رعد، رحمن، و انسان و ...
و نيز از على(ع) آورده است كه فرمود: از پيامبر گرامى از پاداش تلاوت قرآن پرسيدم. آن حضرت در پاسخ پرسش من پاداش تلاوت تك تك سوره ها را، به ترتيبى كه بر قلب پاك او فرود آمده بود، بيان فرمود و روشنگرى نمود كه نخستين سوره اى كه در مكّه فرود آمد، سوره «فاتحه» بود و آن گاه به ترتيب سوره هاى علق، قلم، مزّمل و... و در مدينه نيز نخستين سوره اى كه فرود آمد، سوره بقره بود، و از پى آن به ترتيب سوره هاى انفال، آل عمران، احزاب، ممتحنه، نساء، زلزال، حديد، محمد(ص)، رعد، رحمن، انسان و ... .
آن گاه پيامبر افزود: قرآن يكصد و چهارده سوره دارد و از 6236 آيه، و 321250 حرف پديد آمده است.
و سرانجام فرمود:
لا يرغب فى تعلم القرآن الا السعداء، و لا يتعهد قرائته الاّ اولياء الرحمن.
جز نيكبختان و كمال طلبان روزگاران كسى به آموزش اين كتاب پرشكوه، شور و شوق نشان نمى دهد و جز دوستان خداى مهربان كسى به تلاوت آن همت نمى گمارد.
تفسیر مجمع البیان