چهل حديث، سيره حسنى

[گل مريم]

نام كتاب: چهل حديث، سيره حسنى
نام نويسنده: سيد حسين زينالى تيلى

امام سجاد (عليه السلام) فرمود:
الا و ان ابغض الناس الى الله من يقتدى بسنة امام و لا يقتدى بأعماله.


هشدار كه منفورترين مردم نزد پروردگار، كسى است كه شيوه امامى را پيروى كند ولى از سيره عملى او پيروى ننمايد.



( الكافى، 8: 234، ح 312)

[گل مريم]

شناخت اجمالی امام (عليه السلام)

حضرت امام حسن مجتبى (عليه السلام) دومين امام شيعيان و يكى از سروان بهشت مى باشد كه از دو نور الهى مولاى متقيان اميرمؤ منان (عليه السلام) و حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا (عليه السلام) در نيمه رمضان سال دوم يا سوم هجرى متولد شد.

و مدت عمر وى 48 يا 49 سال بود كه 8 سال در محضر رسول گرامى اسلامى (عليه السلام) و 38 سال از محضر پدر گراميش حضرت على (عليه السلام) را درك كرد و در جنگهاى آن حضرت، حضور داشته است و بعد از پدر 10 سال امامت امت و هدايت مردم را بر عهده داشت. در اين مدت امامت با معاويه به مبارزه و جنگ برخاست ولى عاقبت بخاطر سستى و خيانت يارانش براى حفظ تشيع آتش بس را قبول كرد.

سرانجام در 28 صفر سال 50 هجرى سالروز شهادت جد بزرگوارش به سبب سمى كه همسرش (جعده) داده بود به شهادت رسيد.

[گل مريم]

فصل اول: ويژگيهاى شخصى امام (عليه السلام)

1: چهره امام

عن احمد بن محمد المغيرى قال:
كان الحسن بن على (عليه السلام) جعد الشعر، حسن البدن، كث اللحية.

مغيرى گويد:
امام حسن بن على (عليه السلام) موهاى فرفرى،
بدنى زيبا و ريشى پرپشت داشت.

كشف الغمة، ج 1 ص 548

[گل مريم]

2: سيماى انبيا

قال و اصل بن عطأ:
كان الحسن بن على (عليه السلام) عليه سيمأ الانبيأ و بهأ الملوك

و اصل بن عطأ گويد:
در امام حسن (عليه السلام) سيماى انبيا و شكوه و جلوه پادشاهان جمع بود.


مناقب، ج 4 ص 9

[گل مريم]

3: محبت پيامبر به امام (عليه السلام)

عن ابى بكره قال:
كان رسول الله صلى الله عليه و آله يصلى بالناس فاذا سجد وثب الحسن على ظهره او على عنقه فرفع رأسه فيضعه وضعا رفيعا لئلا يصرع.

ابى بكره مى گويد:

پيامبر وقتى با مردم نماز مى خواند و به سجده مى رفت حسن بر پشت يا گردن او سوار مى شد
و حضرت سرش را بلند كرده و امام حسن (عليه السلام) را آرام زمين مى گذاشت تا آزرده نشود.


كنزالعمل، ج 13 ص 667 ح 37700

[گل مريم]

4: حرمت امام (عليه السلام)

عن محمد بن اسحاق:
كان يبسط له على باب داره فاذا خرج و جلس انقطع الطريق فما مر احد من خلق الله اجلالا له فاذا علم قام و دخل بيته فمر الناس.


محمد بن اسحاق گويد:

چيزى در جلو خانه براى حضرت پهن مى شد و حضرت وقتى خارج شده بر آن مى نشست راه بسته مى شد و مردم به احترام ايشان رفت و آمد نمى كردند
و حضرت زمانى كه متوجه مى شد به خانه خود وارد مى شد و مردم مى گذشتند.

مناقب، ج 4 ص 7

[گل مريم]

5: شنيدن و حفظ كردن وحى

عن ابى الفتوح:
ان الحسن بن على (عليه السلام) كان يحضر مجلس رسول الله صلى الله عليه و آله و هو ابن سبع سنين فيسمع الوحى فيحفظه فياتى لامه فيلقى اليها ما حفظه.


ابوالفتوح مى گويد:
حسن بن على (عليه السلام) 7 ساله بود كه در مجلس پيامبر صلى الله عليه و آله حاضر شده و وحى را مى شنيد و آن را به خاطر مى سپرد
و نزد مادرش ‍ مى آمد و آنچه را حفظ كرده بود بازگو مى كرد.

عوالم، 19 ج 108 ح 4

[گل مريم]

6: حنا بستن


عن ابن حريث قال:
رأيت الحسن و الحسين (عليه السلام) يخضبان بالحنأ و الكتم.

ابن حريث گويد:
امام حسن و امام حسين (عليه السلام) را ديدم كه با حنا و كتم (نوعى گياه رنگى) مى زدند.


معجم الكبير طبرانى ج 3، ص 98

[گل مريم]

7: خضاب به رنگ سياه


عن الصادق (عليه السلام) قال:
ان الحسن بن على (عليه السلام) كان يخضب بالسود.


امام صادق (عليه السلام) فرمود:
حسن بن على (عليه السلام) با رنگ سياه خضاب مى بست (محاسن شريفش را رنگ سياه مى زد)

معجم الكبير طبرانى، ج 3 ص 22، ح 2535

[گل مريم]

8: نگين انگشترى امام


عن الرضا (عليه السلام) قال:
كان نقش خاتم الحسن (عليه السلام) "العزة لله"


امام رضا (عليه السلام) فرمود:

نقش نگين انگشترى امام حسن (عليه السلام) "العزة لله" (بزرگى مخصوص خداست) بود.


اعيان الشيعه ج 1، ص 563، بحارالانوار ج 43، ص 258