نظریه انبساط جهان هستی و معجزه ای علمی از قرآن .

[ملکوت]

اگر به زندگی پیامبران پیشین نگاهی اجمالی بیندازیم ، متوجه این نکته خواهیم گشت که ایشان برای اثبات رسالت خود و اینکه از طرف خداوند برای مردم به عنوان راهنما برگزیده شده اند ، معجزه هایی داشته اند . پیامبر دین اسلام نیز همانند رسولان پیش از خود دارای چندین معجزه بوده اند . اما تنها معجزه ایشان که به عصر و زمان خاصی اختصاص ندارد کتاب الهی قرآن می باشد . که هم از لحاظ لفظی و هم از لحاظ معنایی معجزه است .



حال اگر به سایر کتاب هایی که در زمان گذشته توسط دانشمندان نوشته شده نظری بیفکنیم خواهیم فهمید که یا اعتبار و ارزش خود را از دست داده اند و یا اگر اعتباری دارند و مردم برای این دانشمندان احترامی قائلند ولی می دانند که اشتباهاتی نیز داشته اند .


اگر این مطلب را با قرآن مقایسه کنیم ، پی می بریم که در زمان 23 سال نزول خود کوچکترین تضادی در معنا پیدا نمی شود و هر چه بشر از لحاظ علمی پیشرفت کند و قله های بالاتری از علم را فتح بنماید نه تنها این کتاب شادابی خود را از دست نمی دهد بلکه تازه تر شده و دروازه های علمی آن بیشتر آشکار می شود . به همین دلیل بر آن شدیم تا یک معجزه علمی از قرآن که با پیشرفت علم کشف شده و قوانین فیزیک و ریاضی آن را اثبات می کند اشاره کنیم :

[ملکوت]

نظریه انبساط جهان هستی :



دانشمندان بزرگی از جمله انیشتین و هابل ، کشف کردند که جهان هستی همواره در حال گسترش است . اخترشناسان دریافته بودند که با تجزیه و تحلیل نور ستارگان می توان فهمید که ستارگان یا در حال نزدیک تر شدن به ما و یا در حال دور شدن از ما هستند . اگر کهکشان ها به سوی ما در حال حرکت باشند خطوط طیف نور دریافت شده ی عبور کرده از منشور به رنگ آبی می گراید و اگر در حال دور شدن باشند خطوط طیف نوری که از منشور می گذرد به رنگ قرمز می گراید . و این ادویل هابل بود که در سال 1929 میلادی پیامدهای مهم و حیاتی این کشف را دریافت که : " در مقیاس کلان هر کهکشان از سایر کهکشان ها دور می شود ، یعنی جهان هستی همواره در حال وسعت یافتن است " .


هنگامی که برای دانشمندان نظریه انبساط جهان هستی اثبات شد ، این فرض ک باید جهان کنونی در جایی در گذشته در نقطه ای کوچک و بی نهایت فشرده ، جمع شده باشد و پس از آن با انفجار آن ذره کوچک آغاز انبساط جهان هستی شکل گرفت .


پس از سال ها در کمبریج انگلستان پرفسور استیون هاوکینگ و همکارش راجر پنروز ثابت کردند که جهان باید آغاز در یک نقطه ای با چگالی بی نهایت داشته باشد .


در قرآن به این که جهان هستی ، جهانی در حال گسترش است ، اشاره شده است . و انسان با دیدن این آیه اعتقاد و ایمان به این که این قرآن کلام بشر نیست و کلامی است فوق کلام مخلوق پی می برد . قرآن که در نزول خویش تمام اسرار را در خود گنجانده است در آیه 47 سوره ذاریات آمده است که :

" والسما بنینها بایید و انا لموسعون "


" و آسمان را ما با قدرت بنا کردیم و همواره آن را وسعت می بخشیم "

آیت ا.. مکارم شیرازی در تفسیر نمونه می نویسد : "اید" به معنی قدرت و قوت است و در بعضی آیات قرآن مجید به این معنی آمده است و در اینجا اشاره به قدرت کامله ی خداوند بزرگ در آفرینش آسمانهاست . نشانه این قدرت عظیم هم در عظمت آسمان ها و هم در نظام خاصی که بر آن حاکم است به خوبی آشکار می باشد . "انا لموسعون " به معنای پیوسته وسعت می بخشیم ، کاملا درستی نظریه انبساط جهان را تایید میکند .


باشد که انسانهای کوچک این نشانه های بزرگ را ببینند و در برابر عظمت این آفریدگار سجده کنند . بزرگی قرآن را درک کنند و بدانند که این قرآن تنها تفکر حیات بخش و نجات بخش برای بشر است و برای کسانی که می خواهند راه حق را پی گیرند .